Titulli: ESE PER NATYREN

Tipi: Abonim
Lloji: Analize letrare
Tema: ESE PER NATYREN
Autori: BAZI HASA
Shkolla: SADIK STRAVILECI
Klasa: 10 A
Data: 2-11-2014
Email: BAZI.HASA@HOTMAIL.COM

Pergjigjet e fundit!

Autori: Sigi _d_14
Email: sigid@gamail.com.al
Shkolla: Avniuuu
Klasa: 8
Teksti:

---

Autori: Lllll
Email: lauraselmanaj@gamail.com.al
Shkolla: Musa cakerrri
Klasa: 7b
Teksti:

Mmmmememememejemekej

---

Autori: ai qe te qiu mbreme
Email: pidhi.mamit.tat@ropt.npidh
Shkolla: si te qijme eli kullen ne pidh
Klasa: qirsat e elit
Teksti:

o te qifsh ropt ne pidh ropqime e mutit po un deri dje te qija ropt ti per 10 ero ti sot mbon tshkathten

---

Autori: T qifsha motren
Email: ofisqir@gmail.com
Shkolla: T qifsha ropt n goj
Klasa: Pidh mami
Teksti:

Qenke shum varikars ti mer pidhmotre
Te qifsha ropt
T qift derri tetam n gop




Punoi:darjo

---

Autori: Kari mamit
Email: karderr@hotmail.com
Shkolla: Pill motre
Klasa: Picka-D
Teksti:

Na cat sumen me kto lloj esesh vari karin as me lidh dy dreq fjalesh sdini qe ju hongert i mort e ju shplaft kalerja ishalla varikarsa kur sdini mos shkruni fare me mir mer pillmotrash

---

Autori: gagagagaga
Email: gagagag@hotmail.com
Shkolla: gagaaggagga
Klasa: mut
Teksti:

hangshi mut me gjith ikyt faqe,e hangsh mut moj eli kulla debile muti

---

Autori: ela
Email: elaela@yahoo.com
Shkolla: asim zeneli
Klasa: 12 a
Teksti:

Jeni sh.kot me te ver8 okay kafsha

---

Autori: b
Email: bibi@hotmail.com
Shkolla: b
Klasa: b
Teksti:

b

---

Autori: ela
Email: ela.emer@live.com
Shkolla: sarina
Klasa: 7c
Teksti:

mut krejt u marrove krejt mo bofsh mort

---

Autori: ela
Email: ela.emer@live.com
Shkolla: sarina
Klasa: 7c
Teksti:

e ke knaq mo e ke dhi fare

---

Autori: barbie
Email: barbi@vep.com
Shkolla: 14 nentori
Klasa: 9c
Teksti:

na plasen syte duke lexuar pak me te shkurtra

---

Autori: barbie
Email: barbi@vep.com
Shkolla: 14 nentori
Klasa: 9c
Teksti:

na plasen syte duke lexuar pak me te shkurtra

---

Autori: Anjeza
Email: artur.halilaj@yahoo.com
Shkolla: "Vehbi-shehu"
Klasa: 8-a
Teksti:

esete a para ma shpifin kot fare ishin ndegjitha rsa te esete per shqiperine qenkan fantastike .*D

---

Autori: rudina sojeva
Email: rudina.sejeva@gmail.com
Shkolla: Ramadan Regjepi
Klasa: 2
Teksti:

Natyra ne oborrin time eshte shume bukur ne oborrin tim ka edhe nje kosh i plehrave tash ne oborrin time lulet kan qelur.Edhe oborri i shtepis time eshte shume i bukur

---

Autori: rudina sojeva
Email: rudina.sejeva@gmail.com
Shkolla: Ramadan Regjepi
Klasa: 2
Teksti:

Natyra ne oborrin time eshte shume bukur ne oborrin tim ka edhe nje kosh i plehrave tash ne oborrin time lulet kan qelur.Edhe oborri i shtepis time eshte shume i bukur

---

Autori: ska rendesi
Email: eli.kulla@live.com
Shkolla: ska rendesi
Klasa: ska rendesi
Teksti:

pff esete te shpifura

---

Autori: Anonim
Email: anonim@hotmail.com
Shkolla: andon xoxa
Klasa: 9
Teksti:

ikni o idiota se late nam si nuk ju vjen turp per keto gjera qe shkruani.
BUDALLENJJJJJJ

---

Autori: K A M
Email: kalm@outlook.com
Shkolla: jo publike sofra e dijes
Klasa: VII
Teksti:

---

Autori: pidhi satom
Email: jukamqr@hotmail.com
Shkolla: pidhi satom
Klasa: motra jote
Teksti:

na cat karin...pitharopsha.... ca ma keni ker esen 108474 faqe veni nji ese tamom aty qe tkuptohet me vini data jo po vini mamin tuj aty QR.. beni nji ese te hajrit jo shkatrrimet e natyres po te bukurat e natyres katathropa

---

Autori: ttyyh
Email: ryrytrt@yahoo.com
Shkolla: tikietm,
Klasa: 6a
Teksti:

sibehet ky ekuacioni : 2x+1/7

---

Autori: ttyyh
Email: ryrytrt@yahoo.com
Shkolla: 9999
Klasa: 1a
Teksti:

hf3yn46dty

---

Autori: ana.halili
Email: ana.halili@hotmail.com
Shkolla: Internacional
Klasa: 8A
Teksti:

Eseja qe me ka pelqyer me shume eshte ajo e klevisit se e ka bere shume thjeshte po me shprehje,fjale nga me te bukurat....Bravo Klevia!!

---

Autori: ana.halili
Email: ana.halili@hotmail.com
Shkolla: Internacional
Klasa: 8A
Teksti:

Eseja qe me ka pelqyer me shume eshte ajo e klevisit se e ka bere shume thjeshte po me shprehje,fjale nga me te bukurat....Bravo Klevia!!

---

Autori: klevis
Email: klev.132@gmail.com
Shkolla: shefqet tanci
Klasa: 8b
Teksti:

natyra

Natyra eshte gjeja me e bukur qe ekziston.Eshte gjeja me me vlere,gjeja me e cmuar,eshte vete jeta.Por,njeriu e ka demtuar dhe ndryshuar ate,e ka ndotur ajrin dhe token,e ka ndotur ujin,vete jeten.Kjo nuk eshte aspak e drejte.
Kur viziton zonat e paprekura nga njeriu,qe i ka krijuar vete natyra,ah,po,ajo eshte ndjesia me e bukur.Kur sheh malet e ngritura me krenari,me majat e mbushura me debore,kodrat,luginat,fushat e gjera plot lule e bar te njome,ai eshte gezim.A nuk do te ishte bukur sikur njeriu te bente qe cdo pjese e tokes te ishte e tille,plot lule e bar te njome,plot male,kodra e fusha ku kullotin bageti,cdo cep qe degjohen cicerimat e zogjve.
Do te ishte mrekulli!!!Do te ishte shperblimi ndaj te mirave qe na dha planeti Toke,qe na dha vete natyra!!!TE GJITHE DUHET TA DUAM NATYREN!

---

Autori: desi
Email: desi.kokoli@live.com
Shkolla: vasil santo
Klasa: 8b
Teksti:

sa shume ke shkruajtur a nuk je lodhur moj

---

Autori: lalosh
Email: luh@log.voh
Shkolla: ed
Klasa: erw
Teksti:

rydot

---

Autori: eli
Email: eli.kulla@live.com
Shkolla: vasil shanto
Klasa: 7c
Teksti:

Shqiperia ime ! Sa herë mendja më kuvendon me Ty, moj Nënë e madhe, vetja më duket gjithmonë e vogel, e vogel e, që e ndjej së ledhatimi yt më duhet patjeter që të më rritë e, të më mbruaj me dashurinë për Ty, nëna Shqiperi.
Marr shkas të shkruaj këto pak radhë për Ty, nëna ime Shqiperi, nga afrimi i një moment të shenuar më shkronja gjaku e, që koha u ka dhënë shkelqimin e arit, e, ky moment është 70-vjetori i Çlirimit tënd nga pushtuesit nazi-fashistë e bashkëpunëtorët e tyre. Kombet e popujt kanë në historinë e tyre pika fillimi e vijimësie, të cilat harkojnë si ylbere në qiellin e lirisë së tyre.
E, pa dyshim, që një pikë e tillë, nga ku nis një nga harqet e fitoreve tona historike, është data 29 Nëntor e vitit 1944. Shtatëdhjetë vite po kalojnë që nga ajo datë kryedatë e, lavdia e saj, jo vetem që nuk është zbehur, por përkundrazi, është rritur e ndritur edhe më shumë. U deshen të derdhen lumenj gjaku nga zemra e madhe e kombit tonë për ta ruajtur lirinë, në ato pak moment që e kishim. Ja që, edhe pushtimi i trojeve tona dhe mohimi i lirisë për popullin tonë liridashës e paqedashës, në harkun kohor, shtatë Prill 1939 – 29 Nëntor 1944, nga pushtuesit
fashistë italianë e, më vonë, nga nazistët gjermanë, i shkaktoi edhe shumë e shumë plagë të reja në trupin e lodhur nga luftrat e mëparshme për ekzistencën e vet.
U desh që në zjarrin e më të madhes epope dhe më të lavdishmes pjesë të historisë tonë, në atë periudhë që njihet me emrin lavdimadh si, Epopeja e lavdishme e LANÇ, të shkruajmë historinë tonë të re me gjak djemësh e vajzash, bijë e bija nga më të mirët që kishin lindur nënat shqiptare .
Është ai gjak e, ato jetë të njoma, të nderprera nga vdekja heroike, në lulen e rinisë,të vëna në themelet e Shqiperisë se rë historike që ia ndryshuan përfundimisht rrjedhen historisë tonë, një rrjedhë që mori kahun e ngjitjes në vend të ngecjes e të rrokullisjes në greminat historike, ku shpeshherë e kishim parë veten në të kaluarën e kahmotshme.
Shtatëdhjetë vite që nga lindja e lirisë së vertetë për popullin tonë, që nga ajo datë që ka hyrë në historinë tonë me plot dinjitet, krenari, madhështi e lavdi, që nga 29 Nëntori i vitit 1944.
Kjo datë historike, motër e tjetrës datë, po aq historike, e 28 Nëntorit 1912, i bëjnë nder historisë tonë kombëtare njëlloj e pandashëm nga njëra- tjetra. Në lartësinë e 70 viteve të lirisë së vertetë të Shqiperisë time, ky hark kohor shkelqen me dritën e Diellit dhe rrezaton jetë, krenari, madhështi, pavdekësi.
Liria që festojmë në këtë 70-vjetor na kujton se nuk guxojmë të prekim themelet e muret e saj, se nuk guxojmë të errësojmë e nxijmë dritën e lavdinë e saj. Shtatëdhjetë vjet e lirënëna ime Shqiperi!
Nga lartësia e shtatëdhjetë viteve, Shqiperia ime ka çfarë të na tregojë, të na mësojë , të na kritikojë e, pse jo edhe të na e tërheq edhe veshin, si nëna fëmijës. Unë e ndjej se Nëna Shqiperi do të meritonte ende më shumë nga çdo njëri prej neshë. Unë po e prek me zemer zemren e Nënës Shqiperi dhe, kjo prekje po më thotë shumë, aq shumë sa, ndjehem pa fuqi që t’ia sheroj ndonjë plagë që iu shtua mbi trup kësaj nëne, ndonëse në kushte lirie.
E ndjej se kjo nënë shpesh herë në jetën e vet u vetësakrifikua për ne, prandaj arsyeja dhe përgjegjësia jonë në çdo veprim e gjykim tonin ndaj kësaj nëne, nuk bën të luhatet, për ta vendosur Nënën, në hamendësinë hamletjane.
Në çdo hap që bëjmë e, do të bëjmë në jetë, duhet të mendojmë që ata hapa të jenë edhe hapat e Nënës. Ajo na mësoi hapat e parë të ecjes e ne, ata hapa duhet t’ia vëmë në sherbim të ecjes së saj të pandalshme. Jam krenare që jam bija jote, Shqiperia ime!

---

Autori: xheni
Email: xhenixhen41@yahoo.com
Shkolla: mark dashi
Klasa: 7B
Teksti:

wow goce sa her e paske shkrujt na hoqe trunin me ta lexu po na plasin syt .aq shum e lexuam sa na u be si vjershe
Shqiperia ime ! Sa herë mendja më kuvendon me Ty, moj Nënë e madhe, vetja më duket gjithmonë e vogel, e vogel e, që e ndjej së ledhatimi yt më duhet patjeter që të më rritë e, të më mbruaj me dashurinë për Ty, nëna Shqiperi.
Marr shkas të shkruaj këto pak radhë për Ty, nëna ime Shqiperi, nga afrimi i një moment të shenuar më shkronja gjaku e, që koha u ka dhënë shkelqimin e arit, e, ky moment është 70-vjetori i Çlirimit tënd nga pushtuesit nazi-fashistë e bashkëpunëtorët e tyre. Kombet e popujt kanë në historinë e tyre pika fillimi e vijimësie, të cilat harkojnë si ylbere në qiellin e lirisë së tyre.......................... .............................. .............................. ..................

---

Autori: Autori: eli
Email: eli.kulla@live.com
Shkolla: vasil shanto
Klasa: 7c
Teksti:

Është ai gjak e, ato jetë të njoma, të nderprera nga vdekja heroike, në lulen e rinisë,të vëna në themelet e Shqiperisë se rë historike që ia ndryshuan përfundimisht rrjedhen historisë tonë, një rrjedhë që mori kahun e ngjitjes në vend të ngecjes e të rrokullisjes në greminat historike, ku shpeshherë e kishim parë veten në të kaluarën e kahmotshme.
Shtatëdhjetë vite që nga lindja e lirisë së vertetë për popullin tonë, që nga ajo datë që ka hyrë në historinë tonë me plot dinjitet, krenari, madhështi e lavdi, që nga 29 Nëntori i vitit 1944.
Kjo datë historike, motër e tjetrës datë, po aq historike, e 28 Nëntorit 1912, i bëjnë nder historisë tonë kombëtare njëlloj e pandashëm nga njëra- tjetra. Në lartësinë e 70 viteve të lirisë së vertetë të Shqiperisë time, ky hark kohor shkelqen me dritën e Diellit dhe rrezaton jetë, krenari, madhështi, pavdekësi.
Liria që festojmë në këtë 70-vjetor na kujton se nuk guxojmë të prekim themelet e muret e saj, se nuk guxojmë të errësojmë e nxijmë dritën e lavdinë e saj. Shtatëdhjetë vjet e lirënëna ime Shqiperi!
Nga lartësia e shtatëdhjetë viteve, Shqiperia ime ka çfarë të na tregojë, të na mësojë , të na kritikojë e, pse jo edhe të na e tërheq edhe veshin, si nëna fëmijës. Unë e ndjej se Nëna Shqiperi do të meritonte ende më shumë nga çdo njëri prej neshë. Unë po e prek me zemer zemren e Nënës Shqiperi dhe, kjo prekje po më thotë shumë, aq shumë sa, ndjehem pa fuqi që t’ia sheroj ndonjë plagë që iu shtua mbi trup kësaj nëne, ndonëse në kushte lirie.
E ndjej se kjo nënë shpesh herë në jetën e vet u vetësakrifikua për ne, prandaj arsyeja dhe përgjegjësia jonë në çdo veprim e gjykim tonin ndaj kësaj nëne, nuk bën të luhatet, për ta vendosur Nënën, në hamendësinë hamletjane.
Në çdo hap që bëjmë e, do të bëjmë në jetë, duhet të mendojmë që ata hapa të jenë edhe hapat e Nënës. Ajo na mësoi hapat e parë të ecjes e ne, ata hapa duhet t’ia vëmë në sherbim të ecjes së saj të pandalshme. Jam krenare që jam bija jote, Shqiperia ime!

---

Autori: fghg
Email: gfhgh@yahoo.com
Shkolla: fgddfgh
Klasa: dfghfgh
Teksti:

fghgfh

---

Autori: koti
Email: koti.emer@yahoo.com
Shkolla: ramazan jarani
Klasa: 9c
Teksti:

kokrfkdfcc

---

Autori: pasjak
Email: pasjak-0@hotmail.com
Shkolla: nushi dhe tefiku
Klasa: 3
Teksti:

hasani me fizen

---

Autori: eli
Email: eli.kulla@live.com
Shkolla: vasil shanto
Klasa: 7c
Teksti:

Shqiperia ime ! Sa herë mendja më kuvendon me Ty, moj Nënë e madhe, vetja më duket gjithmonë e vogel, e vogel e, që e ndjej së ledhatimi yt më duhet patjeter që të më rritë e, të më mbruaj me dashurinë për Ty, nëna Shqiperi.
Marr shkas të shkruaj këto pak radhë për Ty, nëna ime Shqiperi, nga afrimi i një moment të shenuar më shkronja gjaku e, që koha u ka dhënë shkelqimin e arit, e, ky moment është 70-vjetori i Çlirimit tënd nga pushtuesit nazi-fashistë e bashkëpunëtorët e tyre. Kombet e popujt kanë në historinë e tyre pika fillimi e vijimësie, të cilat harkojnë si ylbere në qiellin e lirisë së tyre.
E, pa dyshim, që një pikë e tillë, nga ku nis një nga harqet e fitoreve tona historike, është data 29 Nëntor e vitit 1944. Shtatëdhjetë vite po kalojnë që nga ajo datë kryedatë e, lavdia e saj, jo vetem që nuk është zbehur, por përkundrazi, është rritur e ndritur edhe më shumë. U deshen të derdhen lumenj gjaku nga zemra e madhe e kombit tonë për ta ruajtur lirinë, në ato pak moment që e kishim. Ja që, edhe pushtimi i trojeve tona dhe mohimi i lirisë për popullin tonë liridashës e paqedashës, në harkun kohor, shtatë Prill 1939 – 29 Nëntor 1944, nga pushtuesit
fashistë italianë e, më vonë, nga nazistët gjermanë, i shkaktoi edhe shumë e shumë plagë të reja në trupin e lodhur nga luftrat e mëparshme për ekzistencën e vet.
U desh që në zjarrin e më të madhes epope dhe më të lavdishmes pjesë të historisë tonë, në atë periudhë që njihet me emrin lavdimadh si, Epopeja e lavdishme e LANÇ, të shkruajmë historinë tonë të re me gjak djemësh e vajzash, bijë e bija nga më të mirët që kishin lindur nënat shqiptare .
Është ai gjak e, ato jetë të njoma, të nderprera nga vdekja heroike, në lulen e rinisë,të vëna në themelet e Shqiperisë se rë historike që ia ndryshuan përfundimisht rrjedhen historisë tonë, një rrjedhë që mori kahun e ngjitjes në vend të ngecjes e të rrokullisjes në greminat historike, ku shpeshherë e kishim parë veten në të kaluarën e kahmotshme.
Shtatëdhjetë vite që nga lindja e lirisë së vertetë për popullin tonë, që nga ajo datë që ka hyrë në historinë tonë me plot dinjitet, krenari, madhështi e lavdi, që nga 29 Nëntori i vitit 1944.
Kjo datë historike, motër e tjetrës datë, po aq historike, e 28 Nëntorit 1912, i bëjnë nder historisë tonë kombëtare njëlloj e pandashëm nga njëra- tjetra. Në lartësinë e 70 viteve të lirisë së vertetë të Shqiperisë time, ky hark kohor shkelqen me dritën e Diellit dhe rrezaton jetë, krenari, madhështi, pavdekësi.
Liria që festojmë në këtë 70-vjetor na kujton se nuk guxojmë të prekim themelet e muret e saj, se nuk guxojmë të errësojmë e nxijmë dritën e lavdinë e saj. Shtatëdhjetë vjet e lirënëna ime Shqiperi!
Nga lartësia e shtatëdhjetë viteve, Shqiperia ime ka çfarë të na tregojë, të na mësojë , të na kritikojë e, pse jo edhe të na e tërheq edhe veshin, si nëna fëmijës. Unë e ndjej se Nëna Shqiperi do të meritonte ende më shumë nga çdo njëri prej neshë. Unë po e prek me zemer zemren e Nënës Shqiperi dhe, kjo prekje po më thotë shumë, aq shumë sa, ndjehem pa fuqi që t’ia sheroj ndonjë plagë që iu shtua mbi trup kësaj nëne, ndonëse në kushte lirie.
E ndjej se kjo nënë shpesh herë në jetën e vet u vetësakrifikua për ne, prandaj arsyeja dhe përgjegjësia jonë në çdo veprim e gjykim tonin ndaj kësaj nëne, nuk bën të luhatet, për ta vendosur Nënën, në hamendësinë hamletjane.
Në çdo hap që bëjmë e, do të bëjmë në jetë, duhet të mendojmë që ata hapa të jenë edhe hapat e Nënës. Ajo na mësoi hapat e parë të ecjes e ne, ata hapa duhet t’ia vëmë në sherbim të ecjes së saj të pandalshme. Jam krenare që jam bija jote, Shqiperia ime!

---

Autori: eli
Email: eli.kulla@live.com
Shkolla: vasil shanto
Klasa: 7c
Teksti:

Shqiperia ime ! Sa herë mendja më kuvendon me Ty, moj Nënë e madhe, vetja më duket gjithmonë e vogel, e vogel e, që e ndjej së ledhatimi yt më duhet patjeter që të më rritë e, të më mbruaj me dashurinë për Ty, nëna Shqiperi.
Marr shkas të shkruaj këto pak radhë për Ty, nëna ime Shqiperi, nga afrimi i një moment të shenuar më shkronja gjaku e, që koha u ka dhënë shkelqimin e arit, e, ky moment është 70-vjetori i Çlirimit tënd nga pushtuesit nazi-fashistë e bashkëpunëtorët e tyre. Kombet e popujt kanë në historinë e tyre pika fillimi e vijimësie, të cilat harkojnë si ylbere në qiellin e lirisë së tyre.
E, pa dyshim, që një pikë e tillë, nga ku nis një nga harqet e fitoreve tona historike, është data 29 Nëntor e vitit 1944. Shtatëdhjetë vite po kalojnë që nga ajo datë kryedatë e, lavdia e saj, jo vetem që nuk është zbehur, por përkundrazi, është rritur e ndritur edhe më shumë. U deshen të derdhen lumenj gjaku nga zemra e madhe e kombit tonë për ta ruajtur lirinë, në ato pak moment që e kishim. Ja që, edhe pushtimi i trojeve tona dhe mohimi i lirisë për popullin tonë liridashës e paqedashës, në harkun kohor, shtatë Prill 1939 – 29 Nëntor 1944, nga pushtuesit
fashistë italianë e, më vonë, nga nazistët gjermanë, i shkaktoi edhe shumë e shumë plagë të reja në trupin e lodhur nga luftrat e mëparshme për ekzistencën e vet.
U desh që në zjarrin e më të madhes epope dhe më të lavdishmes pjesë të historisë tonë, në atë periudhë që njihet me emrin lavdimadh si, Epopeja e lavdishme e LANÇ, të shkruajmë historinë tonë të re me gjak djemësh e vajzash, bijë e bija nga më të mirët që kishin lindur nënat shqiptare .
Është ai gjak e, ato jetë të njoma, të nderprera nga vdekja heroike, në lulen e rinisë,të vëna në themelet e Shqiperisë se rë historike që ia ndryshuan përfundimisht rrjedhen historisë tonë, një rrjedhë që mori kahun e ngjitjes në vend të ngecjes e të rrokullisjes në greminat historike, ku shpeshherë e kishim parë veten në të kaluarën e kahmotshme.
Shtatëdhjetë vite që nga lindja e lirisë së vertetë për popullin tonë, që nga ajo datë që ka hyrë në historinë tonë me plot dinjitet, krenari, madhështi e lavdi, që nga 29 Nëntori i vitit 1944.
Kjo datë historike, motër e tjetrës datë, po aq historike, e 28 Nëntorit 1912, i bëjnë nder historisë tonë kombëtare njëlloj e pandashëm nga njëra- tjetra. Në lartësinë e 70 viteve të lirisë së vertetë të Shqiperisë time, ky hark kohor shkelqen me dritën e Diellit dhe rrezaton jetë, krenari, madhështi, pavdekësi.
Liria që festojmë në këtë 70-vjetor na kujton se nuk guxojmë të prekim themelet e muret e saj, se nuk guxojmë të errësojmë e nxijmë dritën e lavdinë e saj. Shtatëdhjetë vjet e lirënëna ime Shqiperi!
Nga lartësia e shtatëdhjetë viteve, Shqiperia ime ka çfarë të na tregojë, të na mësojë , të na kritikojë e, pse jo edhe të na e tërheq edhe veshin, si nëna fëmijës. Unë e ndjej se Nëna Shqiperi do të meritonte ende më shumë nga çdo njëri prej neshë. Unë po e prek me zemer zemren e Nënës Shqiperi dhe, kjo prekje po më thotë shumë, aq shumë sa, ndjehem pa fuqi që t’ia sheroj ndonjë plagë që iu shtua mbi trup kësaj nëne, ndonëse në kushte lirie.
E ndjej se kjo nënë shpesh herë në jetën e vet u vetësakrifikua për ne, prandaj arsyeja dhe përgjegjësia jonë në çdo veprim e gjykim tonin ndaj kësaj nëne, nuk bën të luhatet, për ta vendosur Nënën, në hamendësinë hamletjane.
Në çdo hap që bëjmë e, do të bëjmë në jetë, duhet të mendojmë që ata hapa të jenë edhe hapat e Nënës. Ajo na mësoi hapat e parë të ecjes e ne, ata hapa duhet t’ia vëmë në sherbim të ecjes së saj të pandalshme. Jam krenare që jam bija jote, Shqiperia ime!

---

Autori: eli
Email: eli.kulla@live.com
Shkolla: vasil shanto
Klasa: 7c
Teksti:

Shqiperia ime ! Sa herë mendja më kuvendon me Ty, moj Nënë e madhe, vetja më duket gjithmonë e vogel, e vogel e, që e ndjej së ledhatimi yt më duhet patjeter që të më rritë e, të më mbruaj me dashurinë për Ty, nëna Shqiperi.
Marr shkas të shkruaj këto pak radhë për Ty, nëna ime Shqiperi, nga afrimi i një moment të shenuar më shkronja gjaku e, që koha u ka dhënë shkelqimin e arit, e, ky moment është 70-vjetori i Çlirimit tënd nga pushtuesit nazi-fashistë e bashkëpunëtorët e tyre. Kombet e popujt kanë në historinë e tyre pika fillimi e vijimësie, të cilat harkojnë si ylbere në qiellin e lirisë së tyre.
E, pa dyshim, që një pikë e tillë, nga ku nis një nga harqet e fitoreve tona historike, është data 29 Nëntor e vitit 1944. Shtatëdhjetë vite po kalojnë që nga ajo datë kryedatë e, lavdia e saj, jo vetem që nuk është zbehur, por përkundrazi, është rritur e ndritur edhe më shumë. U deshen të derdhen lumenj gjaku nga zemra e madhe e kombit tonë për ta ruajtur lirinë, në ato pak moment që e kishim. Ja që, edhe pushtimi i trojeve tona dhe mohimi i lirisë për popullin tonë liridashës e paqedashës, në harkun kohor, shtatë Prill 1939 – 29 Nëntor 1944, nga pushtuesit
fashistë italianë e, më vonë, nga nazistët gjermanë, i shkaktoi edhe shumë e shumë plagë të reja në trupin e lodhur nga luftrat e mëparshme për ekzistencën e vet.
U desh që në zjarrin e më të madhes epope dhe më të lavdishmes pjesë të historisë tonë, në atë periudhë që njihet me emrin lavdimadh si, Epopeja e lavdishme e LANÇ, të shkruajmë historinë tonë të re me gjak djemësh e vajzash, bijë e bija nga më të mirët që kishin lindur nënat shqiptare .
Është ai gjak e, ato jetë të njoma, të nderprera nga vdekja heroike, në lulen e rinisë,të vëna në themelet e Shqiperisë se rë historike që ia ndryshuan përfundimisht rrjedhen historisë tonë, një rrjedhë që mori kahun e ngjitjes në vend të ngecjes e të rrokullisjes në greminat historike, ku shpeshherë e kishim parë veten në të kaluarën e kahmotshme.
Shtatëdhjetë vite që nga lindja e lirisë së vertetë për popullin tonë, që nga ajo datë që ka hyrë në historinë tonë me plot dinjitet, krenari, madhështi e lavdi, që nga 29 Nëntori i vitit 1944.
Kjo datë historike, motër e tjetrës datë, po aq historike, e 28 Nëntorit 1912, i bëjnë nder historisë tonë kombëtare njëlloj e pandashëm nga njëra- tjetra. Në lartësinë e 70 viteve të lirisë së vertetë të Shqiperisë time, ky hark kohor shkelqen me dritën e Diellit dhe rrezaton jetë, krenari, madhështi, pavdekësi.
Liria që festojmë në këtë 70-vjetor na kujton se nuk guxojmë të prekim themelet e muret e saj, se nuk guxojmë të errësojmë e nxijmë dritën e lavdinë e saj. Shtatëdhjetë vjet e lirënëna ime Shqiperi!
Nga lartësia e shtatëdhjetë viteve, Shqiperia ime ka çfarë të na tregojë, të na mësojë , të na kritikojë e, pse jo edhe të na e tërheq edhe veshin, si nëna fëmijës. Unë e ndjej se Nëna Shqiperi do të meritonte ende më shumë nga çdo njëri prej neshë. Unë po e prek me zemer zemren e Nënës Shqiperi dhe, kjo prekje po më thotë shumë, aq shumë sa, ndjehem pa fuqi që t’ia sheroj ndonjë plagë që iu shtua mbi trup kësaj nëne, ndonëse në kushte lirie.
E ndjej se kjo nënë shpesh herë në jetën e vet u vetësakrifikua për ne, prandaj arsyeja dhe përgjegjësia jonë në çdo veprim e gjykim tonin ndaj kësaj nëne, nuk bën të luhatet, për ta vendosur Nënën, në hamendësinë hamletjane.
Në çdo hap që bëjmë e, do të bëjmë në jetë, duhet të mendojmë që ata hapa të jenë edhe hapat e Nënës. Ajo na mësoi hapat e parë të ecjes e ne, ata hapa duhet t’ia vëmë në sherbim të ecjes së saj të pandalshme. Jam krenare që jam bija jote, Shqiperia ime!

---

Autori: eli
Email: eli.kulla@live.com
Shkolla: vasil shanto
Klasa: 7c
Teksti:

Shqiperia ime ! Sa herë mendja më kuvendon me Ty, moj Nënë e madhe, vetja më duket gjithmonë e vogel, e vogel e, që e ndjej së ledhatimi yt më duhet patjeter që të më rritë e, të më mbruaj me dashurinë për Ty, nëna Shqiperi.
Marr shkas të shkruaj këto pak radhë për Ty, nëna ime Shqiperi, nga afrimi i një moment të shenuar më shkronja gjaku e, që koha u ka dhënë shkelqimin e arit, e, ky moment është 70-vjetori i Çlirimit tënd nga pushtuesit nazi-fashistë e bashkëpunëtorët e tyre. Kombet e popujt kanë në historinë e tyre pika fillimi e vijimësie, të cilat harkojnë si ylbere në qiellin e lirisë së tyre.
E, pa dyshim, që një pikë e tillë, nga ku nis një nga harqet e fitoreve tona historike, është data 29 Nëntor e vitit 1944. Shtatëdhjetë vite po kalojnë që nga ajo datë kryedatë e, lavdia e saj, jo vetem që nuk është zbehur, por përkundrazi, është rritur e ndritur edhe më shumë. U deshen të derdhen lumenj gjaku nga zemra e madhe e kombit tonë për ta ruajtur lirinë, në ato pak moment që e kishim. Ja që, edhe pushtimi i trojeve tona dhe mohimi i lirisë për popullin tonë liridashës e paqedashës, në harkun kohor, shtatë Prill 1939 – 29 Nëntor 1944, nga pushtuesit
fashistë italianë e, më vonë, nga nazistët gjermanë, i shkaktoi edhe shumë e shumë plagë të reja në trupin e lodhur nga luftrat e mëparshme për ekzistencën e vet.
U desh që në zjarrin e më të madhes epope dhe më të lavdishmes pjesë të historisë tonë, në atë periudhë që njihet me emrin lavdimadh si, Epopeja e lavdishme e LANÇ, të shkruajmë historinë tonë të re me gjak djemësh e vajzash, bijë e bija nga më të mirët që kishin lindur nënat shqiptare .
Është ai gjak e, ato jetë të njoma, të nderprera nga vdekja heroike, në lulen e rinisë,të vëna në themelet e Shqiperisë se rë historike që ia ndryshuan përfundimisht rrjedhen historisë tonë, një rrjedhë që mori kahun e ngjitjes në vend të ngecjes e të rrokullisjes në greminat historike, ku shpeshherë e kishim parë veten në të kaluarën e kahmotshme.
Shtatëdhjetë vite që nga lindja e lirisë së vertetë për popullin tonë, që nga ajo datë që ka hyrë në historinë tonë me plot dinjitet, krenari, madhështi e lavdi, që nga 29 Nëntori i vitit 1944.
Kjo datë historike, motër e tjetrës datë, po aq historike, e 28 Nëntorit 1912, i bëjnë nder historisë tonë kombëtare njëlloj e pandashëm nga njëra- tjetra. Në lartësinë e 70 viteve të lirisë së vertetë të Shqiperisë time, ky hark kohor shkelqen me dritën e Diellit dhe rrezaton jetë, krenari, madhështi, pavdekësi.
Liria që festojmë në këtë 70-vjetor na kujton se nuk guxojmë të prekim themelet e muret e saj, se nuk guxojmë të errësojmë e nxijmë dritën e lavdinë e saj. Shtatëdhjetë vjet e lirënëna ime Shqiperi!
Nga lartësia e shtatëdhjetë viteve, Shqiperia ime ka çfarë të na tregojë, të na mësojë , të na kritikojë e, pse jo edhe të na e tërheq edhe veshin, si nëna fëmijës. Unë e ndjej se Nëna Shqiperi do të meritonte ende më shumë nga çdo njëri prej neshë. Unë po e prek me zemer zemren e Nënës Shqiperi dhe, kjo prekje po më thotë shumë, aq shumë sa, ndjehem pa fuqi që t’ia sheroj ndonjë plagë që iu shtua mbi trup kësaj nëne, ndonëse në kushte lirie.
E ndjej se kjo nënë shpesh herë në jetën e vet u vetësakrifikua për ne, prandaj arsyeja dhe përgjegjësia jonë në çdo veprim e gjykim tonin ndaj kësaj nëne, nuk bën të luhatet, për ta vendosur Nënën, në hamendësinë hamletjane.
Në çdo hap që bëjmë e, do të bëjmë në jetë, duhet të mendojmë që ata hapa të jenë edhe hapat e Nënës. Ajo na mësoi hapat e parë të ecjes e ne, ata hapa duhet t’ia vëmë në sherbim të ecjes së saj të pandalshme. Jam krenare që jam bija jote, Shqiperia ime!

---

Autori: eli
Email: eli.kulla@live.com
Shkolla: vasil shanto
Klasa: 7c
Teksti:

Shqiperia ime ! Sa herë mendja më kuvendon me Ty, moj Nënë e madhe, vetja më duket gjithmonë e vogel, e vogel e, që e ndjej së ledhatimi yt më duhet patjeter që të më rritë e, të më mbruaj me dashurinë për Ty, nëna Shqiperi.
Marr shkas të shkruaj këto pak radhë për Ty, nëna ime Shqiperi, nga afrimi i një moment të shenuar më shkronja gjaku e, që koha u ka dhënë shkelqimin e arit, e, ky moment është 70-vjetori i Çlirimit tënd nga pushtuesit nazi-fashistë e bashkëpunëtorët e tyre. Kombet e popujt kanë në historinë e tyre pika fillimi e vijimësie, të cilat harkojnë si ylbere në qiellin e lirisë së tyre.
E, pa dyshim, që një pikë e tillë, nga ku nis një nga harqet e fitoreve tona historike, është data 29 Nëntor e vitit 1944. Shtatëdhjetë vite po kalojnë që nga ajo datë kryedatë e, lavdia e saj, jo vetem që nuk është zbehur, por përkundrazi, është rritur e ndritur edhe më shumë. U deshen të derdhen lumenj gjaku nga zemra e madhe e kombit tonë për ta ruajtur lirinë, në ato pak moment që e kishim. Ja që, edhe pushtimi i trojeve tona dhe mohimi i lirisë për popullin tonë liridashës e paqedashës, në harkun kohor, shtatë Prill 1939 – 29 Nëntor 1944, nga pushtuesit
fashistë italianë e, më vonë, nga nazistët gjermanë, i shkaktoi edhe shumë e shumë plagë të reja në trupin e lodhur nga luftrat e mëparshme për ekzistencën e vet.
U desh që në zjarrin e më të madhes epope dhe më të lavdishmes pjesë të historisë tonë, në atë periudhë që njihet me emrin lavdimadh si, Epopeja e lavdishme e LANÇ, të shkruajmë historinë tonë të re me gjak djemësh e vajzash, bijë e bija nga më të mirët që kishin lindur nënat shqiptare .
Është ai gjak e, ato jetë të njoma, të nderprera nga vdekja heroike, në lulen e rinisë,të vëna në themelet e Shqiperisë se rë historike që ia ndryshuan përfundimisht rrjedhen historisë tonë, një rrjedhë që mori kahun e ngjitjes në vend të ngecjes e të rrokullisjes në greminat historike, ku shpeshherë e kishim parë veten në të kaluarën e kahmotshme.
Shtatëdhjetë vite që nga lindja e lirisë së vertetë për popullin tonë, që nga ajo datë që ka hyrë në historinë tonë me plot dinjitet, krenari, madhështi e lavdi, që nga 29 Nëntori i vitit 1944.
Kjo datë historike, motër e tjetrës datë, po aq historike, e 28 Nëntorit 1912, i bëjnë nder historisë tonë kombëtare njëlloj e pandashëm nga njëra- tjetra. Në lartësinë e 70 viteve të lirisë së vertetë të Shqiperisë time, ky hark kohor shkelqen me dritën e Diellit dhe rrezaton jetë, krenari, madhështi, pavdekësi.
Liria që festojmë në këtë 70-vjetor na kujton se nuk guxojmë të prekim themelet e muret e saj, se nuk guxojmë të errësojmë e nxijmë dritën e lavdinë e saj. Shtatëdhjetë vjet e lirënëna ime Shqiperi!
Nga lartësia e shtatëdhjetë viteve, Shqiperia ime ka çfarë të na tregojë, të na mësojë , të na kritikojë e, pse jo edhe të na e tërheq edhe veshin, si nëna fëmijës. Unë e ndjej se Nëna Shqiperi do të meritonte ende më shumë nga çdo njëri prej neshë. Unë po e prek me zemer zemren e Nënës Shqiperi dhe, kjo prekje po më thotë shumë, aq shumë sa, ndjehem pa fuqi që t’ia sheroj ndonjë plagë që iu shtua mbi trup kësaj nëne, ndonëse në kushte lirie.
E ndjej se kjo nënë shpesh herë në jetën e vet u vetësakrifikua për ne, prandaj arsyeja dhe përgjegjësia jonë në çdo veprim e gjykim tonin ndaj kësaj nëne, nuk bën të luhatet, për ta vendosur Nënën, në hamendësinë hamletjane.
Në çdo hap që bëjmë e, do të bëjmë në jetë, duhet të mendojmë që ata hapa të jenë edhe hapat e Nënës. Ajo na mësoi hapat e parë të ecjes e ne, ata hapa duhet t’ia vëmë në sherbim të ecjes së saj të pandalshme. Jam krenare që jam bija jote, Shqiperia ime!

---

Autori: eli
Email: eli.kulla@live.com
Shkolla: vasil shanto
Klasa: 7c
Teksti:

Shqiperia ime ! Sa herë mendja më kuvendon me Ty, moj Nënë e madhe, vetja më duket gjithmonë e vogel, e vogel e, që e ndjej së ledhatimi yt më duhet patjeter që të më rritë e, të më mbruaj me dashurinë për Ty, nëna Shqiperi.
Marr shkas të shkruaj këto pak radhë për Ty, nëna ime Shqiperi, nga afrimi i një moment të shenuar më shkronja gjaku e, që koha u ka dhënë shkelqimin e arit, e, ky moment është 70-vjetori i Çlirimit tënd nga pushtuesit nazi-fashistë e bashkëpunëtorët e tyre. Kombet e popujt kanë në historinë e tyre pika fillimi e vijimësie, të cilat harkojnë si ylbere në qiellin e lirisë së tyre.
E, pa dyshim, që një pikë e tillë, nga ku nis një nga harqet e fitoreve tona historike, është data 29 Nëntor e vitit 1944. Shtatëdhjetë vite po kalojnë që nga ajo datë kryedatë e, lavdia e saj, jo vetem që nuk është zbehur, por përkundrazi, është rritur e ndritur edhe më shumë. U deshen të derdhen lumenj gjaku nga zemra e madhe e kombit tonë për ta ruajtur lirinë, në ato pak moment që e kishim. Ja që, edhe pushtimi i trojeve tona dhe mohimi i lirisë për popullin tonë liridashës e paqedashës, në harkun kohor, shtatë Prill 1939 – 29 Nëntor 1944, nga pushtuesit
fashistë italianë e, më vonë, nga nazistët gjermanë, i shkaktoi edhe shumë e shumë plagë të reja në trupin e lodhur nga luftrat e mëparshme për ekzistencën e vet.
U desh që në zjarrin e më të madhes epope dhe më të lavdishmes pjesë të historisë tonë, në atë periudhë që njihet me emrin lavdimadh si, Epopeja e lavdishme e LANÇ, të shkruajmë historinë tonë të re me gjak djemësh e vajzash, bijë e bija nga më të mirët që kishin lindur nënat shqiptare .
Është ai gjak e, ato jetë të njoma, të nderprera nga vdekja heroike, në lulen e rinisë,të vëna në themelet e Shqiperisë se rë historike që ia ndryshuan përfundimisht rrjedhen historisë tonë, një rrjedhë që mori kahun e ngjitjes në vend të ngecjes e të rrokullisjes në greminat historike, ku shpeshherë e kishim parë veten në të kaluarën e kahmotshme.
Shtatëdhjetë vite që nga lindja e lirisë së vertetë për popullin tonë, që nga ajo datë që ka hyrë në historinë tonë me plot dinjitet, krenari, madhështi e lavdi, që nga 29 Nëntori i vitit 1944.
Kjo datë historike, motër e tjetrës datë, po aq historike, e 28 Nëntorit 1912, i bëjnë nder historisë tonë kombëtare njëlloj e pandashëm nga njëra- tjetra. Në lartësinë e 70 viteve të lirisë së vertetë të Shqiperisë time, ky hark kohor shkelqen me dritën e Diellit dhe rrezaton jetë, krenari, madhështi, pavdekësi.
Liria që festojmë në këtë 70-vjetor na kujton se nuk guxojmë të prekim themelet e muret e saj, se nuk guxojmë të errësojmë e nxijmë dritën e lavdinë e saj. Shtatëdhjetë vjet e lirënëna ime Shqiperi!
Nga lartësia e shtatëdhjetë viteve, Shqiperia ime ka çfarë të na tregojë, të na mësojë , të na kritikojë e, pse jo edhe të na e tërheq edhe veshin, si nëna fëmijës. Unë e ndjej se Nëna Shqiperi do të meritonte ende më shumë nga çdo njëri prej neshë. Unë po e prek me zemer zemren e Nënës Shqiperi dhe, kjo prekje po më thotë shumë, aq shumë sa, ndjehem pa fuqi që t’ia sheroj ndonjë plagë që iu shtua mbi trup kësaj nëne, ndonëse në kushte lirie.
E ndjej se kjo nënë shpesh herë në jetën e vet u vetësakrifikua për ne, prandaj arsyeja dhe përgjegjësia jonë në çdo veprim e gjykim tonin ndaj kësaj nëne, nuk bën të luhatet, për ta vendosur Nënën, në hamendësinë hamletjane.
Në çdo hap që bëjmë e, do të bëjmë në jetë, duhet të mendojmë që ata hapa të jenë edhe hapat e Nënës. Ajo na mësoi hapat e parë të ecjes e ne, ata hapa duhet t’ia vëmë në sherbim të ecjes së saj të pandalshme. Jam krenare që jam bija jote, Shqiperia ime!

---

Shteti:

Autori: *
Email: *
Shkolla: *
Klasa: *
Teksti: *

* - Fusha eshte e detyruar!