ID: 29
 Data e postimit: 0000-00-00 00:00:00
Titulli: Nata e njerezimit
Lloji: Poezi lirike
Tema: Nata e njerezimit
Autori: Vasil Tabaku
Qyteti: Tirane
E-mail: vasiltabaku@yahoo.com
Teksti:
NATA E NJERËZIMIT

Elegji për vitin e zi l997

Krimi
Gjunjëzohet përpara dashurisë.
Sa shumë të vrarë.
Qielli i grisur nga plumbat
Tundej si një leckë
Gjithçka
E ndezur në flakë...

Bota
Ka ndalur frymën
Diku
Një femër e çmendur
Ulet në gjunjë dhe pi gjak njeriu.
Bota rrëqethet...
A do të ketë nene ligjore në botë
Të gjykoj këtë rast?...
Marrëzia e armatosur
Kërcënon gjithçka
Edhe diellin.
Të verbuar nga etja për pushtet
Dogjën gjithçka... edhe librat
Ishte një zjarr i trishtë,
i dhimbshëm
Një zjarr prej lotësh
Ndriste vetëm terri
Bota pak e nga pak
Po mbytej në natën e njerëzimit...

...dhe ishte viti l997...

Barbarët
Grabitën pushtetin,
Lirinë
Kishin lidhur këmbë e duar.
Qëlluan buzëqeshjen
Egërsia
Hynte dhe dilte
Dyerve të shtetit
Krahë për krahë me vdekjen.
Dhimbja njerëzore
Çdo ditë
Ngrinte nëpër rrugë dhe sheshe
Lapidarët e kujtesës
Për bijtë e vrarë nga barbarët...
Bota thinjej
Dhimbja
Ishte aq e madhe
sa nuk mund
Të strehohej
brenda dimensioneve të saj.
Dhimbja jon
Kishte pushtuar qiellin.

...dhe mos harroni
ishte viti i zi l997...

Tiranë, 1997 – 2010.