ID: 78
 Data e postimit: 0000-00-00 00:00:00
Titulli: NJË SHETITJE ME NUANCA JETE
Lloji: Tregim
Tema: NJË SHETITJE ME NUANCA JETE
Autori: Gresa Pirana
Qyteti: Prishtinë
E-mail: gresa.pirana@yahoo.com
Teksti:
Ishte një nga ato ditët kur dielli përkëdhel e të bën ftesë për shetinë buzë detit kaltrosh.
Mëngjez!!
Akoma s’kishte të aguar e valët përplaseshin mahnitshëm në breg.
Flokët mu shpupurishën,fajin mbante era,ajo e llastuar e asaj dite……
Vështrimet hidhja ca andej e ca këndej,syzet e diellit horizontin më kristalizonin,isha gati…
Gati për shetitjen e pafund.
Mendimet thuase nuk më dëgjuan kur ju thash se …
-Sot të më qëndroni larg…
Vendosa në lojë ti vë edhe ato,ato të padëgjuarat e kësaj shetitje,ato flisnin, e unë shtiresha kinse e shurdhër isha.
Frymën nxirrja,me mushkëri jetoja,momentin shijoja sekondën dashuroja,ritmin shpejtoja e shpesh edhe e ngadalësoja.
Fresku i mëngjesit bashkë me erën më rrëmbente,ndoj pikë uji shpesh më ngacmonte sikurse diçka të më thoshte kishe dëshirë.
Një hap,dy tre katër…
Ndalem..
Mbyll pak syt,mos ëndërrova edhe një herë,mos jam atje në shkretëtirën pa njeri..
Provoj ti hap….
Ups…rrëshqas ujë me kripë po më thëriste…
Futem aty tek peshqit e vegjël ti shof pak,pak vrap zëvendesoj me not…
Shëtis..shumë aq shumë sa që shoh që nuancat e jetës po më thërisnin….
Zhytem përseri,përseri e përseri shëtita,shumë….gjersa këmbët nuk ndjeja më..