ID: 85
 Data e postimit: 0000-00-00 00:00:00
Titulli: A nuk të pëlqen superbujku?
Lloji: Tregim
Tema: A nuk të pëlqen superbujku?
Autori: Neki Babamusta
Qyteti: Prishtinë
E-mail: neki.babamusta@yahoo.com
Teksti:
Kjo ngjarje ka ndodhur në nëntor 1964, kur isha isha ushtar në Elbasan.
Roja e shërbimit të natës, rreth orës 12:00, më zgjoi nga gjumi dhe më tha: “Ju kërkojnë eprorët!”
Vishem me nxitim dhe dal jashtë. Nuk shoh asgjë. Kur pas pak, pasi vazhdova disa metra, një oficer me del përpara dhe më thotë: “Eja pas meje!”
I shqetësuar e ndjek pas oficerin me ankth duke menduar se mos kisha bërë ndonjë gabim në shërbim, apo mos më kishte kallzuar ndonjë ushtar për ndonjë fjalë…
Mes hënës së zbehtë, oficeri si siluetë ecte përpara. Befas përpara na doli një oficer tjetër, i panjohur për mua. Me zë të ashpër më tha: “Ai që të kërkonte paska ikur. Shko në shtrat.”
Dhjetë ditë kaluan dhe sërish roja më zgjon në mesnatë duke më dërguar në zyrën e oficerit të sigurimit të repartit. Pasi ndezi një cigare, më pyeti:
-Si ju duket shërbimi? A flitet gjë kundra ushtrisë tonë? A ke ndëgjuar njeri që flet kundër partisë? Po për komandën, oficerat dhe ushqimin, a ke dëgjuar ndonjë ankim nga ushtarët?
Pasi e rimora veten, iu përgjigja: “Jo nuk kam dëgjuar gjë!”
Pas pak, oficeri i lartë me ton serioz më tha:
- E para punë, takimin tonë dhe çdo takim tjetër duhet ta mbash sekret se ndryshe do paguash me kokë. Jeni i përshtatshëm për t’u inkuadruar në rradhët tona të shërbimit sekret sepse jeni edhe me arsim të lartë. Mendohu mirë!
Pas disa ditësh më thërresin përsëri në zyrë. Oficeri i sigurimit me ton të fortë m’u drejtua:
- Dëgjo o ushtar Babamusta. Për ngjarje me ndodhi të përditshme kemi informatorë. Por ne ty të kemi zgjedhur për t’ju pregatitur për zbulim të jashtëm diplomatik. Madje kemi plan t’ju përgatisim edhe në kurse speciale për këto detyra sekrekte të partisë.
- Armata e sigurimit të shtetit, – vazhdoi oficeri, kërkon njerëz që të jenë të besuar dhe po të jetë nevoja të sakrifikojnë edhe jetën për interes të partisë. Sepse, ju e dini që Shqipëria jonë socialiste ka armiq të shumtë imperialistë dhe revizionistë.
Mendova me vete, “Unë spiun? Unë të fus njerëz në burgje? Unë të vras?” Jo, kurrë nuk mund të bëja veprime të tilla të pështira dhe fëlliqura kundër popullit tim.
I falenderova të dy oficerët për besimin e lartë dhe i vendosur i thashë:
- Jo, nuk mundem! Organet e sigurimit duan njerëz shumë të mençur. Unë jetoj vetëm me nënën time dhe nuk mund ta braktis.
Kur dëgjuan refuzimin tim, oficerët trufulluan nga inati dhe me ashpërsi më bërtitën:
- Pse refuzon ti një propozim kaq të mirë? Njerëz të tjerë për të arritur në këtë pozitë të lartë janë gati të vrasin. A nuk të pëlqen jeta me superbujk jashtë shtetit, nëpër ambasada? Ju intelektualët nuk mendoni si klasa punëtore. Duhet forcuar diktatura e proletariatit.
Më gjetën rastin në shërbim dhe më futën në burg për dy javë, në fund të nëntorit, 1964. I tronditur nga ana psiqike, më dërgojnë në spital të Elbasanit. Pasi dola nga spitali, më japin një natë leje, ku nëna ime dhe daj Rifati më pritën me lot sepse më panë të zverdhur. Ja tregova ngjarjen dhe daja si më përqafoi më tha këto fjalë me të qeshur:
- Eh nipçe, sa njerëz do kishe veshur me qefina, por edhe ti qefinat pas do t’i kishe. Të lumtë! Rezistove dhe nuk pranove. Bëre mirë që nuk u fute në shërbim të këtij regjimi gjakatar që po shkatarron këtë komb. Për shëndetin mos u bë marak se do të kalojë dhe do të bëhesh më mirë.
Sigurimi famëkeq i shtetit mbaroi me ardhjen e demokracisë. Ne shqiptarët si popull i vogël nuk kërkojmë hakmarrje me u vëllavra me njëri-tjetrin. Por disa ujqër të sigurimit duheshin ndëshkuar sepse ka edhe nga ato që edhe sot të japin leksion për demokracinë pa iu futur gjembi në këmbë.

Kavajë, dhjetor 1964
Neki Babamusta