Lloji: Ese argumentuese Tema: Shkruajmë bukur gjuhën shqipe Autori:
Daris
Shkolla: Petro Nini Luarasi Klasa: 10B Qyteti: Tirane E-mail:
dacidar@gmail.com
Në mëngjes kur zgjohem, dëgjoj nënën time që më thotë – Zgjohu zemër. Në rrugë kur dal e shkoj në shkollë më thonë shokët – Mirëmëngjesi. Sa herë dua të kem diçka, sa herë të tjerët më kërkojnë diçka gjithmonë në mënyrë të pakuptueshme përdoren fjalët. Ata janë zëvendësueset e ndjenjave të mija. Kur s’dua diçka unë them jo, kur e dua diçka them është e imja edhe kurë nuk dua të më ndodhë mua, them kurrë, duke përdorur gjithmonë fjalët që dalin nga goja ime. Fjalët, të cilat duke i lidhur njëra me tjetrën, më afrojnë mundësinë të kuptoj të tjerët. Ata janë shumë, të tëra së bashku krijojnë, rrinë pranë njëra tjetrës si në një familje. Të tëra së bashku edhe ato si çdo familje kanë një emër. Fjalët që përdor unë dhe gjithë miqtë e mi, bëjnë pjesë në familjen e gjuhës shqipe. Në çdo moment unë trokas në atë derë, në çdo çast unë kam nevojë për të.
Sa të nevojshme janë fjalët, sa na e thjeshtojnë jetën fjalët, sa të vështirë do ta kishim pa ekzistencën e tyre, sa shumë do të ngatërrohej jeta jonë pa to. Ndërsa mendoja për këtë, imagjinova për një moment si do të ishte jeta ime pa to. Si do të ishte jeta ime nëse nuk do të komunikoja dot e askush s’do të më kuptonte. Ne do të ishim pjesë e një bote plotësisht të mbushur me keqkuptime e pavërtetësi. Çdo të ishte njeriu nëse nuk do të fliste gjuhën e atyre që ka pranë. Ai s’do ti komunikonte të tjerëve atë që ka në shpirtin e tij. Ai do të ishte si një i verbër që nuk sheh ngjyrat e pranverës, por dëgjon tingëllimën e zogjve, do të ishte si një i shurdhët që shikon një simfoni, lëvizjet e duarve në vegla, por s’do të dëgjonte asnjë tingull.
Nëse dashuron dhe nuk e shpreh atë, nëse urren dhe nuk ja thua në sy, nëse e do diçka dhe nuk e kërkon atë me zë të lartë, është njësoj sikur ato të mos ndjesh vërtet. Ndjenjat tona, mendimet tona, ekzistojnë, por bëhen konkrete vetëm kur ato janë të veshura me gjuhën tënde, me atë në të cilën të është folur nga ata që të kanë krijuar, nga ata të cilët të dhanë aq dashuri sa ti spate frikë nga bota. Vetëm në atë gjuhë, me të cilën prindërit të mësuan çfarë është dashuria ti mund të shprehësh dashurinë e vërtetë, vetëm në atë gjuhë t’i mund të thurësh poezi për dashurinë e dhimbjen e humbjes së saj. Shpesh njerëzit kanë menduar se duke folur në një gjuhë tjetër, jo në atë të nënës duken më interesantë, duken më të kulturuar, por vlerën e tyre fallco si njerëz e kanë shfaqur pikërisht kur në grindjen e parë që kanë pasur kanë sharë në gjuhën e tyre e jo sepse kanë pasur frikë që të mos i kuptojnë të tjerët, por sepse gjuha e së vërtetës asaj që të vjen instinktivisht është gjuha e nënës.
Unë jam shqiptar dhe flas shqip. Unë jam shqiptar dhe dashuroj në shqip, urrej në shqip, gëzohem në shqip, hidhërohem në shqip. Shumë njerëz mund të flasin shumë gjuhë, por kur monologojnë me veten flasin gjithmonë në gjuhën e tyre, sepse me vetveten njerëzit flasin vetëm me gjuhën e së vërtetës, me gjuhën e origjinës, me gjuhën e nënës.
Këto shkronja janë flori e shkuar floririt- mu kujtua kjo fjali nga një film që e kam parë sa e sa herë. Janë flori i vërtetë e jo fallco. Janë flori i vërtetë shkronjat e gjuhës shqipe, gjersa i kanë mbijetuar shekujve, përplasjeve, luftërave dhe mbi të gjitha pabesisë së shpirtit të blerë kur asimilohet. Njerëzit mund të ndryshojnë rrobat, ngjyrën e flokëve, modelin e tyre përkohësisht, por nuk mund të mësojnë të ndjejnë dashuri në gjuhë të huaj. Njeriu e mendon ndjenjën e dashurisë vetëm në gjuhën që ja ka shprehur nëna e tij dashurinë. Dhe në atë gjuhë do t’ia shprehë dhe ai fëmijës së tij. Në gjenet e njeriut ekziston diçka që s’ndryshohet, diçka që nuk mësohet, diçka që nuk mund të modifikohet, diçka me të cilën lind dhe vdes e nëse e mohon s’je gjë tjetër veçse mohues i vetes. Gjuha është pjesë e asaj që nuk ndryshohet e të bën ty ai që je, të bën ty shqiptar, të bën ty të jesh biri i dikujt, të bën ty të jesh njeri e jo një askush.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Emri:
Emili Capi
Email:
nadacapi@yahoo.com
Komenti:
Eseja me e bukur qe kam lexuar...sepse shpreh vlerat e gjuhes tone shqipe e cila eshte nje nder gjuhet me te vjetra te ballkanit
Emri:
xhei
Email:
xhei@gmail.com
Komenti:
mua mu duk me teper si nje ese pershkruese sesa argumentuese por ishte shume e bukur megjithee e emertuar keq
Emri:
ana mariza
Email:
anamariza99@gmail.com
Komenti:
kjo nuk me duket si ese por me teper si tregim ose dicka tjeter por ese nuk mund te jete pasi nuk ka as hyrje as zhvillim as mbyllje>>..
Emri:
eronita
Email:
eronita12@hotmail.com
Komenti:
Nuk jam ajo goca perfekte... Madje jam shum larg perfektes ... Nuk jam ajo qe i shkojn te gjith cunat nga mbrapa... Nuk bie gjithmon n`qender tvemendjes... Ndonjeher...Okey, jo ndonjeher po ne t`shumten e rasteve ,nxitohem kur i them gjerat... Po t`pakten i them ashtu sic i ndjej... Nuk esht se kur kaloj un me pershendesin tgjith... Sepse me shumicen e njerzve jam zen... Nuk
jam ajo barbie qe e mbajn tgjith afer dhe qe e trajtojn si tvogel... Jam ajo goca qe kur shof qe dicka nuk shkon ..Mundohem ta rregulloj dhe ngrij zerin... Nuk
me perkrahin te gjith... Dhe shpesh m`ka ren qe t`kaloj dhe jav pa folur me te shpis... Ne shkoll nuk jam me e rregullta... dhe as e para klases... Por jo se smundem tjem... Thjesht se pertoj per t`mesuar e gjera t`tilla...Nuk jam ajo qe si plas per asnjegje... Dhe mua m`kan dal lot... vtm se un... di shum mir ti fsheh... sepse gjeja e fundit qe dua ..esht te tjeret t`ken meshir apo tndjejn keqardhje... Jam ajo goca ..qe me shum ben per te tjeret sesa per veten... Qe njerzit per te cilet ka ber me shum ..Ne t`shumten e rasteve ja kan futur... Ose e kan len ne balt... Jam ajo qe ndonjeher fal dhe me te pafalshmen... Por dhe qe ben gabime qe s`kan falje...Kjo jam un... Dhe nuk jetoj per te tjeret... jetoj per veten... Kshu'qe nuk ka shum rendsi se cfar mendoni per mua, gjithkush e sheh vet jeten...!!
Emri:
<3 <3
Email:
ditmira1997@yahoo.com
Komenti:
eseja me e bukur qe kam lexuar...sepse shpreh vlerat e gjuhes tone shqipe e cila eshte nje nder gjuhet me te vjetra te ballkanit
