Në mundsh të shikosh natën,
Dhe kur je i zhytyr ,në errësirë
Vendi është pa dritë dhe nuk,
Ka as qirirë, edhe hëna lartë
Në qiellë nuk është se po bjen,
Shumë shi ngado ,që do të shikosh
Ti vetëm shikonë errësirë se po,
Të ecësh më, tutje mund të bijshë
Thellë në greminë .Natë shumë e
Ftohtë e sytë nga frika , të derdhin
Lotë aty nga mali seç ulet një ari,
Dhe një ujk me, shumë egërsi
Hëna ndriçon pakëz dritë ,dhe ti
Ngjitesh në pemë që të jesh në,
Lartësi shumë po, të mungon shpija
Aty ku e gjete qetësinë , i'a shqetësove
Zemren asaj nane e i'a mbylle deren,
Ati babe e prinderit, e tu seç po Mbizotërohen nga një pikëllim,
Që mëndjen e ,zemrën po i'a përpin!
A gjete ngrohtësi ma t'ngrohtë se,
Kraharori nënës ,tënde qysh nuk e
Kuptove veten e ajo nanë e shkretë,
E gjorë o ka i sillet ,bota rrotull duke
Mendu'e se ku e ka fëmin !Je i humbur ,
Aty në pyllë dhe mendove, me ikur në
Emigrim nanën e përqafove së paku,
E të tha udhë, të mbarë biri im .Nuk
Është fundi i botës dhe nëse s'ke për,
Të ngrënë e për të pirë, tash po mendon
Me shikuar udhën së largu e nuk po,
Gjen dot një shteg ,të kalojsh se çdo
Rrugë të duket e njëjtë si labirint! Është
Mëkat të rrezikojsh jetën tënde që me,
Mëndje mendove, se po bëje gjënë më
Të mirë nuk është shumë e vështirë,
Të jetosh me familjen, tënde e të jetosh
Me buk e krip e faqebardhë e zemër,
Mirë çdo njeri ,deshironë të ketë një
Jetë sa më të mirë e shumë njerëz,
Po vetvriten se ,mendojn se kjo botë
Është shumë e pa mëshirë kush je ti,
O njeri i dashtun ,që për veten tënde
Mendon se ti je i zoti e qysh po i'a,
Merrke jeten vetes, tënde dhe mendon
Që të gjith i lumturon me ikjen tënde,
Dhe që vetvetja, jote të duket e tepërt
Të jesh pjesë e kësaj bote por e ke,
Shumë gabim!Në mundsh të duash,
Vetën tënde dhe ,të mos kursesh
Asnjë thërrimë në mundsh të jetosh,
Si një njeri, i lumtur i kësaj toke
E të mos i vësh vetes kushte po se,
Bëra këtë gjë deri, nesër apo m-bas
Disa vitesh të i thuash njerëzve s'do,
Të shikohemi ,më kurrë lamtumir.
Qëndro o njeri bëhu i zoti vetvetes,
Dhe trego besnikëri ,është shumë
E thjeshtë të largohesh nga kjo,
Botë kalimtare e ,se si të vetvritesh
Të vijnë qindëra mijëra mendime,
Iç pa kuptim, vështirë është të
Jetosh me jetën tënde dhe të,
Tregosh respekt ,për veten dhe
Të tjerët në çdo aspektë dhe të
Tregosh guxim kur lufton për të
Drejtat e tua e të mos kesh kurrë
Frikë .Në mundsh të jetosh me,
Pjekuri e të mos, lejosh asnjë që
Të të bllokojë udhën tënde se,
Kur rritesh me, një jetë të vështirë
Ti përjeton shumë sfilitje e sakrifica,
Ku në çdo ditë, që jeton të duket
Vetja sikur je i zhytyr në mjerim,
Por jeta sështë, ashtu ne në këtë
Botë jemi të rrëthuar nga miliarda,
Ngjyra e nuk është ,çdo gjë vetëm
Bardh e zi .Në mundsh, të duash
Një njeri pa kërkesa dhe pa ankesa,
E çdo gjë të ja ,shpërblesh me dashuri!
Në mundsh të kuptosh vetën tënde,
Dhe ti thuash ,vetes tënde kur ti e
Ke gabim këtu unë e kam gabim,
Por un me respekt, i them atij njeriu
Mfal o miku im. Nuk do të thotë frikë,
Të i thuash dikujt, tjetër mfal se në këtë
Botë askush dhe asgjë nuk është përfekt,
Përveç allahut t'madh, që na shikon dhe
Na dëgjon e na mbron kudo që jemi,
Çfardo lloj gjëje, që bëjmë e ai është
I pari i ktij universi që ka krijuar çdo,
Gjallesë çdo bimë ,e këtë njerëzim.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
