Sondazh:
Sa shpesh e perdorni YourLiterary.com?
Data e postimit: 2017-02-24 11:01:37
Titulli: miti sizifit
Tipi: Abonim
Lloji: Ese filozofike
Tema: ese miti i sizifit
Autori: griselda
Shkolla: ali demi
Klasa: klasa e XI j
Data: 24 -2 -2017
Email: griselda.kapllanaj@gmail.com
Disa detaje me shume rreth abonimit
Do qe te marresh mendimin qe kane shoket per ty? http://www.tbh.me
Do qe te marresh mendimin qe kane shoket per ty? http://www.tbh.me
Pergjigjet e fundit!
Autori: Kamy
Email: griselda.kapllanaj@gmail.cim
Shkolla: ALI DEMI
Klasa: XI j
Teksti:
nga kjo veper kam lexuar se sizifi ne prag te vdekjes kerkon te provoj dashurin e gruas se sa e do dhe i thot ta hedh ne mes te rruges por ajo nuk ja ploteson deshiren per kete gje qe ai urdheroi te shoqen denohet ne ferr dhuke shtytur nje shkemb drejt nje mali per gjith jeten ,por njeri nga perendiit i ploteson ati deshiren e fundit duke u kthyerne toke per tu hakmarrndaj gruas por kur ai kthefet atij i pelqen djelli era dhe se mban fjalen e dhen dhe rri mbi tok ateher perendit e denojne qe te mos largohet kurr nga ferri por te sht shkembin drejt malit pergjithmone
Autori: Kamy
Email: griselda.kapllanaj@gmail.com
Shkolla: ali demi
Klasa: XI j
Teksti:
Për jetën e tij dimë shumë pak, por më tepër dimë mbi vdekjen e tij. Në të vërtetë, nuk ka qenë variantë e Gilgameshit babilonas i cili e dëshironte pavdekshmërinë. Megjithatë, nuk ka dashur të vdesë. Për diç të tillë kishte shumë arsye, sepse vdekja e tij është dashur të jetë dënim që e ka parë Zeusin, zotin suprem në momentin kur Azopit, zotit të lumit, ia vodhi, të bijen, Eginën dhe se për këtë nuk ka heshtur. Kur vjen zoti i zi i vdekjes Tanati për ta marrë, në mënyrë të zhdërvjelltë i rrëshqet prej duarve, e lidh dhe e mbyll në fuqinë e metalt (sipas versionit tjetër në bodrum). Kjo pati pasoja të papashme: njerëzit më nuk vdisnin dhe nuk u ofronin zotërave flijime, kuptohet, sepse nuk u frikësoheshin. Me këte në themel është lëkundur rendi mbi të cilin qëndronte vetë ekzistenca e zotërave. Prandaj Zeusi e dërgoi në botë Aresin, zotin e luftës për ta shpëtuar Tanatin. Tanati pastaj e zë shpirtin e Sizifit dhe menjëherë e çon në botën nëntokësore. Sizifi ka ditur të gjendet në çdo situatë dhe çdo gjë e ka menduar më parë. Me largëpamësi i urdhëroi bashkëshortes së vet, Meropes, që me rastin e vdekjes së tij mos t'iu ofrojë zotërave flijime. Sundimtari i botës nëntokësore Hadi dhe bashkëshortja e tij Perzefona, më kot i pritnin dhuratat e caktuara dhe për këtë arsye urdhëruan që Sizifin ta sjellin para tyre. Sizifi u thotë se punën menjëherë do ta rregullojë, vetëm se ta lëshojnë për një moment që të shkojë në botën nëntokësore. Do të shkojë te bashkëshortja e vet dhe me një seriozitet do ta përkujtoj në detyrat e saja, sepse, siç mendon ajo në vete, i ofendon zotërat, e tjerë. Hadi u bind nga gojtaria e Sizifit, ndërsa Sizifi i humbi edhe mbresat e fundit të respektit para mençurisë dhe luciditetit të hyjnive. Mbeti i qetë në Korint dhe e shijonte jetën siç ka ditur më mire. Hadi, i zemruar, sërish e çoi Tanatin pas tij. Zoti i vdekjes e priti rastin kur pa se një pije iu dobësua të gjykuarit e Sizifit dhe atëherë në mënyrë të pamëshirshme ia kap dhe ia rrëmbeu shpirtin. Këtë herë Sizifi më nuk ka dalë nga bota nëntokësore. Pasi që ekzistonte rreziku që shembulli i Sizifit t'u shërbejë njerëzve për të dyshuar në gjithëdijshmërinë dhe autoritetin e zotërave, Hadi e dënoi në mënyrë shembullore: që përjetë ta rrokullisë gurin në kodër të lartë, i cili në maje do të rrëshqasë për herë nga dora dhe tërë veprimin do ta filloj sërish. Kjo nuk është vetëm punë e rëndë, por edhe punë pa kurrfarë qëllimi që e bënë të marrë pa kufi. Vetëdija se në këtë nuk do t'i ndihmojë kurrfarë dinakërie e mundon Sizifin njësoj sikur se edhe dëshpërimi i tij. Puna e Sizifit është bërë fjalë e urtë edhe sot dhe do të na vinte mirë sikur ta njihnim vetëm nga mitet e antikës. Duhet vetëm të përkuojtojmë Mitin për Sizifin të Albert Camus (Albert Kamy) të vitit 1942, tregimin Sizifi dhe vdekja të Robert Merleyut. Me emrin e Sizifit, për herë të parë, ndeshemi në Odisenë e Homerit. Në skenë e kanë sjellë Eskili dhe Euripidi në dramat Sizifi. Nga koha e re dimë për një numër të pikturave, në mesin e tyre edhe Sizifin e Ticianit, e viteve 1550, sot në Prado të Madridit. Nga antika na është ruajtur vetëm një pikturë me figurën e Sizifit dhe ajo rreth viti 420, para e.s. Këtu paraqitet si njëri prej shumë musafirëve në Darsmë e Laertit dhe të Antikleut (sot në Antikvarin e Mynihut). Dy skulptura të tija helenistike gjenden në Muzeun e Delfeve.
Pergjigju abonimit te mesiperm:
