Mbyllur det' edhe stereKush do pyes? ... edhe përse?... Shiko më shumë E kush pyet për Shqipërinë, Rreth me male një shketinë E pa zë dhe e pa zotëVetëm vlente për një botë Që të bënej ndonjë ditë,Një thërime një kafshitë Për atë e për këtë,Vleft'e saja hë për hë,Dele dajos........ Kur nji ditë,Vjen e çfaqet një Profitë; Ish njI plak i bardhë borë,Nji bajrak me zok në dorë; Çan tokë e çan detëSi i çan rrufeja retë ;Edhe zbriti mu atjeKu i than nga se për sePo atje në atë vëndë, Dy të prishurit na mëndë,Jo që nuk i than "miserdhe "Po i than dhe "shko nga erdhe!" Plaku gjorë e plaku mjerë,Ku do vejë e ku do bjerë, Nëpër erë e nëpër shiraNëpër gropa me shëllira? Iku ditë e iku natëI mungon dhe buk' e thatë ;Edhe buka i mungonte,Vëtan zêmra i valonte. Si ish baltë, këmba kridhej,Si ish plakë, trupi dridhej ,Andej ruhej nga armiku,Këtej ruhej nga i ligu. Mirpo plaku bëri krahë;Kaloj male, kaloj brigje, Kaloj pellgje të pa vahë,Kaloj pyje të pa shtigje Syr' i tija një yll shihteDita yllin po e fshihte. Plaku iku, iku, iku Pas ca dite një mëngjes, Kur dëgjon një zë kikiku,Një qytet i gjithë u ndes. Ish një vend, një vend i lirëQë në gjuhën më të mirë Që në gjuhën e Asllanit,I thon vëndi i jataganit; I thon Vlon' e i thon Vlorë Ku Shqiponja dy krenorë, Gjeti gjithë ata që deshi,Djem baroti, djem arbreshi, Me besë burri armatosur,Trimëri që s'ka të sosur, E kush ishte ai plakë? E kush ishte ajo flakë? Si një yll që është këputur Në një arqe brenda futur, Na harriti.... Kuje sotë Nuk na erdhi si e deshëm,Po në dhe se fusëm dotë Pra në zêmra do t'a ngjeshim.Dhe aty do rroj sa malet Shpirti tija nuk do faletNuk do falet po si Dielli, Ku bashkohen det e qielli,Atje shuhet ashtu duhet,Qarko botës zë e muhet; Mirpo dielli dhe atëherë,Shkrep dhe shtie mbi të tjerë; Dielli mbet gjithnjë Diell,Kurdoherë me kokë në qiellë, Edhe Plaku këtë ditë, Si njeri mbaroi jetë Mir po Plaku i vërtetëIsh Profit dhe mbet Profit; Dhe qëndron ashtu si ishë;Do mbaj emrin si e kishë;Emr'i tija i vërtetë;Esht Nëntor njëzet' e tetë.