Ne mbremje u kthye ai ne shtepi i lodhur, i ngrysur, me traktet ne gji. Mesnates se shurdher, se erret, se shkret' do ngjise ai traktet kudo ne qytet. -Mesnates ti sonte, o nene, me zgjo! -Mir', biri nenes, fli, bir! – tha ajo. Ai si i vdekur ne gjume! ra pastaj dhe nena mbi te nuk i ndan syte e saj. Shikon ajo traktet dhe lutet mbi te ((Fli, biri i nenes, se ora s'eshte nje.)) Akrepi leviz, me ngadale leviz pas perdesh, pas xhamash: e zeze nata pis. Ne enderr ai buzeqesh e po sheh, nje fushe te bukur, nje qiell pa re. Dhe nena e tij me te bardha vallezon, ne fushe te sahatit me dore tregon. Akoma akrepi s'ka shkuar ne nje, ndaj nena s'e zgjon, ndaj akoma po fle. Por befas ne fushe u degjua qe larg nje krisme perreth: trak a trak, trak a trak! Dhe nena u zhduk si ne mjegull atje, sahati i thyer sec ra permbi dhe. I mbytur ne djerse u zgjua ai ((O nene)), dhe doren e vuri ne gji. Atje trakte s'ka. ((O nene ku je!)) Pas perdesh, pas xhamash po gdhin dite e re. ((O nene!)), por nena nuk eshte me perqark diku mitralozi troket: trak a trak! Dicka neper mendte atij shpejt I erdh' u hodh drejt nga porta: kuptoi e u zverdh. Ne dor' revolverin, ne rrugen e shkret' vrapoi n'erresire, kudo ne qytet. ((O nene, o nene, o nene, ku je!!!!)) Ja, zbardhin mbi mure ca trakte atje. Vrapon, po nuk duket gjekundi ajo, …((Ndal!)) ndihet tek-tuk. Vrapo shpejt! Vrapo! N'agim afer pyllit, ne an' te nje perroi pas drureve ai u mbeshtet e vajtoi. …Qe biri te flinte i qete gjer n'agim, mesnata per nenen s'do kete mbarim.