Shkove në pranverë kur kumbullat lulojnë mbi kodër e shelgjet gjethen në lumë. Mani n’oborr asht pjekë si tjetra herë e prroni nën shpi asht tha, xhingalla mbi plep ka britë e ka britë e ti s’e ke ndie, as pa. Vjeshta kur erdh e strehët e pullazit lëshuen ujin n’oborr, në kusi, unë ndenja të dera tue mendue për ty. Kur era nga bjeshka ia behi e prroni nën shpi u ngri dorën që në zjarrm isha tue nxe e prapova tue mendue për ty të ngrime nën dhe.