Veshtroi princesha krenare ne cdo gur e cdo kamare si te fundit roje rane cdo pellembe me gjak e lane dhe e vetme ajo mbeti per mbi kulle por si deti qe i hedh dallget ne rere turqit ju versulen te tere qe ta zene yllin te gjalle po a zihe ylli valle ja argjeroja e shpejt tok me foshnjezen e vet u vertit si zogu ne er nga kalaja ne humner shkemb me shkemb u coptua edhe shkembi ku u copetua than u drodh u gallerua dh kujtoi ky shkemb i bardh se femia e saj mbet gjall dh qe foshnja ta menkoi qumeshti zuri te pikoi