Diten e Pashkes ne dreke, seç u ther nje kah ne fshat. Vajta mora nje okë mish dhe e hodha ne kusi me vrap dolla ne avlli, te marr nje kercu te zi, Te me shpiket nje stëhi me vrap m'u hodh ne kusi, me helmoi djemt e mi- nente djem e nente nuse, te nenta me me djem ne duar! Nente djepe ç'm'i permbyse, nente pajë ç'm'i zhurrite nente dyfeqe ç'm'i shite! Konstadin,te ardhte gjëma martove Doruntinen larg, larg e larg merguar tri male kaptuar! Diten e Pashkes se madhe Doruntina na hidhej valle. Konstadini u ngrit nga varri: rrasa iu be kalë balta iu bë shalë! Vrap e vrap ete Doruntina -Mire se erdhe,o im vella! Ne ke ardhur per te mirë, te vishem si gjeraqinë ne ke ardhur per te keq, te vishem si kallogre. -Jo,moter,sikunder je! E hipi ne vithe te kalit, zogjte udhes seç po thoshin: "Cili-viu,viu-viu, kush ia bën,ia bën vetiu! Keni parë a s'keni parë? Shkon një zogës bishtbardhë, I vdekuri me të gjallë"! Vete gjer te dera e kishes -Ik tani,o moj Doruntinë, se kam punë në ajodhimë, se aty e kam shtepine? Vajti e trokiti te dera, -C'je ti që kercet në portë? Mos je bushter a murtajë? A mos je zonja murtajë, që më hëngre djemt' e mi? -Hap,moj nënë,derën jam Doruntin' e vetëm! -Me cilë erdhe,moj Doruntinë? -Unë ardhsh me Konstadinë! -Ç'Konstadin,moj të ardhtë gjëma! Konstadin i vdekur ç'bën tre vjet pa tretur?! Një ne prak e një në derë plasën si qelqe me verë.