E kândshme âsht hâna Kúr del me zâna, E n’ tokë me dritë perndaret. Hyjzit qi shndrisin E qi shetisin Nper qiell, janë t’ bukur faret. Kúr del agimi, E rruzullimi Me ‘j dritë kuqloshe mbëlohet, E permbi kashta Shndritë pika lashta, Zêmra per máll gazmohet. Âsht i madh shêndi Kúr ndíhet shpêndi, Nder pýje tui pingrue ; E knaqshme â ‘j lule Kúr ju perkule, O fllad i lét, me e lmue. Por s i giet qielli, Nuk i giet prílli, As fllad qi shetitë lulet E me érna veshet, Foshnjes qi i qeshet Nanës, kúr mbî ‘te perkulet.