Si ne tufa mendafshi t'arte ne te kaltren shami, n'mes dy duersh t'bardha,dy kodra nen bore flakron perendimi...Retëvmbi krye prorë ngasin nëpër qiell dhe zhduken n'hapsi ...Dhe drita e mbrame shuhet mbi çdo suke; cipa e natës shkrihet mbi fushat e përhime, malet heshtin n'errësi si me qenë te ngrime, si te humbet jeta çdo gja u nxi,u zhduk. N'ajri ndihen klithmat e nates qe ra, drujt pran rrugës lehtas era i perkund... Ndersa dita e bardh,e tretun dikund, shigjeta te flakta mpreh errësinës me i ra. Terri sundon boten.Katundet e shtrime ne mes të natës prehen n'lugin me andrrime.