Tri herë opinga rrahu dheun Sikur kërkoi leje prej tij; Pastaj shamia palët ndehu Me qetësi dhe madhështi. Kështu mes qiellit dhe tokës Vallja u lind, vallja u shpall; Këmba sinjale i çon tokës Dhe dora qiellit i jep lajm. Dhe vallja rrokulliset tutje Mbi kohra hedhur si hobe; Prilli përsipër i hedh lule, Dhjetori borën shkund atje. Valle shqiptare, shënja në erë Ylbere tirqesh tej-e-tehu; Kush ju kërceu ju njëherë Dhe këmbët rob s’i mbenë tek ju? Kush ra midis vorbullës suaj Dhe s’u përzhit dhe s’u përflak, Ju bubullima me opinga Që nëpër shekuj brodhët varg?