Lum për ty, o i madhi zot, Qi s’jem’ kanë e zoti na ka dhanë! Drita â dalë e dritë s’po ban, Ka le dielli e nu’ po xe! 5 Ça ka ba, zot, Gjeto Basho Muji? Dymbdhetë shokë trimi i ka marrë, N’Lugje t’verdha kur ka dalë, Djalin shkjetë ja paskan vra. Djalin n’dhe Muja e ka shti, 10 Kurrkush ngjat nuk ka qillue. Muji vorrin tue e rmue, Veçse zanat tue lotue, Veçse shokët qi po e gjamojnë, Veçse gurt qi po e mbulojnë 15 Edhe ahat qi e rrethojnë. Mirë bylbylat djalin po e vajtojnë! Â dredhë Muja e n’shpi ka shkue, Nana e djalit p’e pëvetë: - Mujo djalin ç’ma ka gjetë, 20 N’Lugje t’verdha a thue ka mbetë? - N’Lugje t’verdha nuk t’ka mbetë, Por ka shkue me bujtë tu dajat. Be në zotin Mujit m’i ka ba: - Aman, Mujo, djalin ç’ma ke ba? 25 Atherë trimi ka qitë e i ka thanë: - Me e vajtue kur t’shkojsh për dru, Zhurmë n’konak nuk due me m’ba, Se shkjetë djalin ta kanë vra! N’Lugje t’verdha n’daç me e pa, 30 Aty djalin n’dhe ta kena shti. - Qyqja nana e padjalë! Ka nisë grueja me bërtitë, Sa shpejt jashta Muji e paska qitë. Qyqe vetëm rrugën ma paska marrë, 35 Kanë xanë vend hyjt vajin për me e ndie. Kur ka dalë ndër Lugje t’verdha, Atherë hanën nana ka mallkue: - T’u shkimtë drita ty, o mori han-e, Qi s’ma çove at natë nji fjalë, 40 N’Lugje t’verdha shpejt me dalë, Bashkë me hi n’nji vorr me djalë! Ndoshta vorri t’dyve s’na kish xanë, Ndoshta djali ngjat nuk m’kishte lanë, Nji vorr t’ri, por kishe çilë për bri, 45 Ahit t’malit rixha i kishe ba, Gurit t’malit rixha i kishe ba, Ajkuna kjan Omerin Rrahit t’zi ndër kambë i kishe ra. “Ka qillue bjeshka e gjanë Gjith ku t’dueni vend me xanë, 50 Por mue gropën me ma lanë”, Se aqe vend ma kishin falë. Mallkue kjosh, o mori hanë, Qysh me e lanë nanën t’padjalë? Kur ka shkue te vorri i djalit, 55 Ka pa ahin treqind vjeç, Ahi ishte rrema-rrema, Nja ma t’bukrin mbi vorr qi p’e shtri, Mirë po pshtetet për degë t’ahit, Pikon lodja mbi vorr t’djalit, 60 Kanë lanë kangën zogjt e malit, Kanë lanë kangën me veshtrue! Po a s’e din se kush ka ardhë, Qi nuk çohesh për m’u falë, More i miri i nanës-ooo?! 65 Amanet, o more bir, Del nji herë ksi burgut t’errët, Fol me nanën qi t’ka rritë, S’m’ke lanë kurr kaq shumë me pritë! Ka lshue hana rrezet n’pyllë, 70 Kanë shkrepë hyjzit nëpër qiellë, Pvesin diellin: “A e ke pa?” “Nuk po m’len nji ah m’e pa.” Amanet, pse i lae m’u djerrë? Thuej m’kanë mblue me dhe të zi, 75 Drita e juej mbrendë mos me hi, Vaji i nanës-o mos m’u ndie, Lodja e nanës-o veç me m’rri, Mor Homeri i nanës-ooo! A thue gjogun me ta pru? 80 Del ndoiherë për me lodrue, Bjen ndër gurra me u freskue, Kërkon majet bashkë me zana, Se ty vorrin ta rue nana, More i miri i nanës-ooo! 85 Orët e bjeshkës ma s’und p’e ndiejnë, Fjalën n’gojë po ja këthejnë dalë, Zemrën s’rrahmi ja kanë ndalë, Lott ndër sy mirë po ja krijnë, Ftyrën lotsh mirë po ja shijnë, 90 Vetë e bajnë e e çojnë n’Jutbinë. [Sung by Mirash Gjoni of Curraj i Epërm (District of Tropoja). Published in: Visaret e Kombit, vol. II. ed. Bernardin Palaj and Donat Kurti (Tirana 1937), p. 224-226; and Folklor shqiptar II, Epika legjendare (Cikli i kreshnikëve), Vellimi i parë. ed. Qemal Haxhihasani