KTHIMI I ODISESE -Proze- Pasi Lufta e grekeve me trojanet kishte mbaruar me fitoren e grekeve, Odiseja, mbret i Itakes, se bashku me nje grup luftetaresh te tjere, niset per t’u kthyer ne vendin e tij, prane familjes se tij te dashur, bashkeshortes Penelope dhe djalit Telemek. Por kthimi i tij ishte teper i gjate dhe i veshtire, pasi ai u perball me pengesa te shumta te zotave qe ishin zemeruar me te. Ky rrugetim i Odisese zgjati plot 10 vjet. Ishte kembengulja, dashuria e pakufishme dhe malli qe kish per vendin e tij, ato qe e motivuan Odisene qe me ne fund te mberrinte shendoshe e mire ne brigjet e Itakes. Gjate gjithe udhetimit, per kapercimin e peripecive te panumerta qe i dilnin perpara, ai u ndihmua nga Athinaja, perendesha e zgjuarsise. Pikerisht ne momentin e kthimit ne Itake, shume metues, princer te ndryshem, kerkonin te martoheshin me Penelopen, gruan e Odisese, me qellim per te rrembyer fronin e Itakes. Penelopa ruante ne zemren e saj dashurine per Odisene dhe shpresen se ai nje dite do te kthehej ne Itake, por presioni qe i behej nga pretendentet ishte teper i madh dhe ajo nuk po mundte dot me t’u bente balle. Duke pare kete skene, Odiseja u maskua si plak, qe te mos njihej nga askush, dhe hyri ne pallat. Ai iu shfaq vetem te birit dhe se bashku me te mposhti te gjithe princat pretendente, qe kembengulnin ti zinin vendin. Ishte Euriklea, mendesha (dadoja) qe e kish rritur Odisene qe te vogel, qe e njohu megjithe maskimin e tij. Ajo pa se ne kemben e te panjohurit kishte nje plage qe ajo e njihte mire: ishte plaga qe Odisese ia kishte shkaktuar kafshimi i nje derri te eger. Ajo e njohu Odisene dhe deshi te lajmeronte te zonjen, Penelopen, per ardhjen e bashkeshortit te saj, por Odiseja e kishte ndalur te flase, pasi nuk donte qe te zbulohej e verteta perpara se ai te realizonte hakmarrjen e tij mbi metuesit e pavlere. Me pas Odiseja I shfaqet Penelopes me pamjen e tij te vertete, por ajo nuk mund t’u besoje syve te saj, pasi ka pritur kaq gjate per kthimin e bashkeshortit te saj te dashur, saqe tashme I ka humbur shpresat se ai do te kthehet I gjalle nje dite prane saj dhe te birit. Mendesha, i tregon Penelopes, per plagen e shkaktuar nga kafshimi i derrit, shenje qe ajo e kishte njohur menjehere. Emocione te papershkrueshme pushtojne zemren e Penelopes, e cila e kishte pritur kthimin e Odisase kaq gjate. Prej tij ajo nuk kishte marre asnje lajm prej vitesh dhe tashme zemra e saj e kishte humbur shpresen e kthimit gjalle te te shoqit. Odiseja i tregon shenjat e shtratit te tyre, te cilat asnje tjeter nuk mund t’i dinte. Ne ate cast Penelopa, e emocionuar pa mase, me lotet qe I rridhnin faqeve, hidhet ne krahet e Odisese duke e puthur ne balle. Ajo I kerkon Odisese qe te mos I zemerohej, sepse gjate gjithe ketyre viteve te shumte ajo kishte jetuar me friken se mos ndonje dite nje i huaj do vinte dhe do e mashtronte me fjale te embla, ashtu sic kishte ndodhur me Helenen e bukur, e cila me mendjelehtesine e saj shkaktoi nje lufte te gjate e te pergjakshme. Te dy bashkeshortet lotonin ne krahet e njeri-tjetrit nga nje gezim I pamase, qe me ne fund vuajtjet e tyre kishin sosur dhe ata do te jetonin te qete prane njeri-tjetrit, ne Itaken e bukur.