E kandshme asht hana, kur del me zana, e n`toke me drite perndahet. Hyjzit qe shnderisin e qe shetisin neper qiell,jane t`bukur faret. Kur del agimi e rrezullimi me nje drite kuqloshe mbëlohet. E permbi kashta shndrit pika lashta, zemra per mall gazmohet. Asht i madh shendi,kur ndihet shpendi nder pyje tuj pingrue; E knaqshme a nji lule kur ju perkule,o fllad i leht,me e imue Por s`i ngjet qielli,nuk i ngjet prilli as flladi qe shetit lulet e me erna veshet,foshnjes qe i qeshet nanes,kur mbi të perkulet.