Bota kishte nderruar lisa,uji i ri ne det kalteronte n'ditn'e re; por lumbardha e Anakreonit Ne Temp rronte e mocme. Nd'uj nje dit' vate te mali e s'u kthye si e kish zakon. Vec qe ate s'e thau bora, s'e pergjaku heshteza,po u largua gjersa ra tek e bardha shpia ime.Kur n'agim toke edhe shpi u zbuluan bashk'me detin,si hareja qe del sysh,me zgjoi duke ferfelluar qelqeve t'dritares.U pataksa e ruajta jashte:rrusht',pak aguridhe,dheut tone i kishin hie; lule liu te hapura,n'i tund era e i perzien,ne ate ninull qeshin si ato lule-qielli. Ti veshtroje dhe s'kujtoje asnje mbehi njerzish. Kallezoret neper druajt po kendonin.Dheut huaj ahere nder time motra kisha arritur;mema ime emrin tim thosh neper shpi. Nje hare me rrodhi kurmit,si hareja kur te shtrati,mbremanet,vajza e ngrohte ndien per te parezen siset qe m'i fyen.