qe lart nga qielli ne hapsir,si lemsh i zjarrt u rrekellye dielli kur perendoi. por mb‘udhe,maje shkembi te nj mali- takoi te jet mal i ter me qe dot hovin nuk e ndali keq u perndoq,ment kryet i derrmoi si hej zu gjaku shperkendiejngaq rrolli uuakuqen skuqen