pemet e kopshit te amullta rrine ne ajrin e bute te mbremjes, si te ishin piktura mbi nje pluher te holle: nje zog i perhimet qe kolovitet mbi nje dege pjeshke ne lulezim, keqyr mire se mos turbllon heshtimi qofte edhe nje klithme; gjithcka ne gjume, dhe hena qe reflektohet ne ujin e qiellit, eshte bere si nje barke imcake ne mes te nje livadhi ndricuar me ar.