Ti fat i jetes time te gdhenden ne argjile,
Te rrenjosen ne toke te shkrete ,
E plasaritjet mbi emrin tend ,
Plaken vitet nje e nga nje.
Ti quhesh art,art ne qelq te ftohte
Lashtesi e njohur nga shekujt qe s’njohe Zotin tend!
Thuame, ti madheshti e shekujve ne qelq i izoluar,
Ti s’je Zot i vetes, e ç’kerkon ne mua?
Te shoh qiellin e shastisur qe ti i hodhe hi’ e pluhur?
A t’notoj ne dallge deti qe boshatisen anije pa kapiten?
Thuame, ti dhimbje e dejeve,pa thuame…
Ky oqean i loteve, s’ta ushqen boshllekun?!
Rrudhat po te tresin po prape aty qendron
Tretesh per te me tretur,ti plake e shekujve
Por jo ,mos qesh me kot ne dallget e zjarrit!
Ti tretesh para meje e s’behesh dot e imja.
Asgje s’te mbeti pas, e plas nga inati
Asgje pos hirit qe fsheh nje thengjill
Thengjill qe ndizet e s’shuhet kurre
E sot kur dehja ka vdekur ne grahmat e dhimbjes
Sot te lutem me gjithe forcen e saj te shkosh
Se sot un ndihem bosh,hiç mos u trishto
Mos shiko liqenin e as ujin qe rrjedh
Hijen tende mos shiko por
Largohu pa kthim…
Merre dhe buzeqeshjen,ate te trishten brenda meje
Merri qe te gjitha
Ik e po te mundesh merri dhe vitet
Se ne fund te fundit
Si dje ,si sot,si neser
Une prape do te ndihem bosh…
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!