Dashuria,
Ndjenja që nuk mund ti rezistosh dot.
Të tërheq zvarrë nëpër gjurmët e saj të errëta.
Çdo gjurmë e ka një vuajtje, çdo vuajtje e ka një mbarim, ah, dashuria, është ngulur thellë në shpirtin tim.
Të bën të mendosh,
Çastet kur je me të nuk mund ti harrosh.
Pa të, zemra ime është dhe do të mbetet bosh.
Ah, kjo dashuri, sa shumë të torturon, zemra gjak po më pikon.
Kaloi një dit',
Kaloi një vit,
Dashuria për të më shumë u rrit.
Të lutem më dëgjo,
Mos u largo dhe kurrë mos më harro.
Tani u rrita, të më thoje të dua prita.
Do të të pres deri në vdekje,
Nuk i lë të shkojnë dëm gjith' ato përpjekje.
I ngjita shkallët një për një,
Tek shkalla e fundit mbeta,
Aty ku qëndron e vërteta.
Pse!?
Sa herë mbyll sytë, më shfaqet zëri yt i ëmbël,
Sytë e tu të bukur më joshin,
Më luftojn', dhe më mposhtin.
U zbeh dashuria, fitoi tradhetia, u gëzua xhelozia.
Pse!?
Asnjëherë nuk më the të dua.
Por më le në heshtje ashtu i zemëruar?!
Dielli u ftoh.
Lumi u tha.
Ëndrra u këput.
Oqeani në thellësinë e tij u mbyt.
Unë vdiqa në dashuri.
Tani që vdiqa, ti u pendove, e kuptove që më tradhëtove.
Pse fishihesh në fajet dhe gabimet e tua?
Unë tani si do të të dua?!
I vdekuri s'ka ndjenja.
I vdekuri s'të fal ndjenja.
I vdekuri s'të dashuron.
I vdekuri nuk xhelozon e as të tradhëton.
E dashur, tani je shumë von',
E di që je penduar që më le,
I vdekuri s'di gjë tjetër vetëm të dirgjet nën dhe.
Sa herë më le në pritje,
Nga pritja nuk u lodha,
Për te ti asnjëherë nuk u vonova.
Retë nuk kanë më breshër, as dëborë, e as shii,
Nuk të fal s'jam më fëmij',
Të lutem ik,
Më mos më prit.
Nuk rikthehen më ato dit'.
(Punoi:Abdulkerim Gjediku)
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!