Të gjesh gëzim nën fjalët tuaja,
Që i kërkoj me vite e që mhunasin.
Ëmbël dhimbje kraharuar ,
Lotët heshtur zdinë të ndalen.
Prej viteve pret gëzimin,
E pse i adhuroj kaq shumë?
Zgjen pytje të përgjigjet ,
Ëmbla vogel qe e don kaq shumë.
Të lutem fat ,kuptomë!
Sa shumë e urrej,
Dhe gjithë çka atë e dua!
Nën heshtjen fjal ,
Mos prano të kaluaren.
Ah pse sma kuptove,
Më le hapur në këtë mjerim,
Ah sa e dua sa gjithë botën e jap për shpëtim!
Vlerë e çmuar shihet në sy,
Nuk e di a e ke kuptuar ?
Sa afër kemi unë dhe ti,
Lodhur rruges mbeshtetur krahet,
A jam e pavlerë pse ndoshta me quan?
Ndjej humbje edhe pse ndoshta,
Nuk njihet ...
Sa do doja ta dëgjoja ,
Ëmbël fjalën ,emrin tim,
Më duket se kurr sdo e ket shpëtim!
Çfarë mungonte reshtur truri ?!
A e kupton zmr time?
Falur ndër fjalë,
E ndër kalime se ndjeva lumturinë time..
Të lutem mos ,ah ti deshir!
Diku fshehur pa meshir!
Të punojë truri çdo gjë që do
Po të tënden pse se do?
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!