Të mos i thahen
Rrënjët mëmëdheut
Rrjedha rrjedh rrëke
Rrudhave të ballit
Kah ai shtrat lumi i larë
Aty ku flet vepra
Dheu nuk tretet
Emër të përvetcëm
merr jeta…
Mallkimi bie mbi
Qoftëlargun
Një tufëz dritë dielli
Dritëzon nga faqja e hënës
Zgjimi pulson
Nëpër zemra
Fjalën nanë s’bartet
As fshihet nga era
Ajo pikë gjak mbi këtë dhe
Çelë si lule e kuqe
mbi kokë t’Shqiponjës
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Shqiponja
Lloji: Poezi lirike
Shqiponja
I ra globit anembanë
ndihet e vetmuar,
desh e prenë e desh e vranë
kurr nuk e pra...
Shtëpia Ime
Lloji: Poezi lirike
Shtëpia Ime
Në fund të fshatit
Mbi një kodër
Gjendet...
pranvera
Lloji: Poezi lirike
Po vjen pranvera,
me lulet si perla.
Me pemet e amullta'
o sa shume dhurata.
Ti pranvere e buk...
Skenderbeu
Lloji: Poezi lirike
Skenderbe,o Skenderbe,
ti luftove per atdhe,
ne beteje guxim e trimeri tregove,
trojet shqiptare ...
Lloji: Poezi lirike
Prekazit Legjendarë
Po kërcasin pushkët dhe topat
A...
pulat e zgjuara
Lloji: Poezi lirike
pulat e mia,
kane nja dy vjete,
bejne si te zgjuara,
tundin koken perpjete.
ato hane me kuj...
Pushimet Verore
Lloji: Poezi lirike
Pushimet Verore
Pushimet verore
Shumë shpejt kaluan
Kaluan bukur
...
Natyrës
Lloji: Poezi lirike
Natyrës
Me plot gjelbërim
...
Amerikës
Lloji: Poezi lirike
Amerikës
Vendi i madh
I lirisë
...
Përvjetori në Kos...
Lloji: Poezi lirike
'Përvjetori në Koshare '
Në Koshare të Gjakovës ranë shumë trima
Të rajoneve të Koso...
100 vjet pavarsi
Lloji: Poezi lirike
uq e Zi,kryefjala e ketij viti,vit te cilin cdo shqipetar e priti, e di un e di ti vleren e kesaj to...
ylberi
Lloji: Poezi lirike
ylberi
Pas nje shiu
Vjen nje ylber
Qe i gezon femijet
perher.
Jane shtat
Ngjyra dhe
E...
Komentet e fundit!
Emri:
Prend Buzhala
Email:
prendbuzhala@hotmail.com
Komenti:
Poeti imazhin e ruan vetëm për njerëzit e zgjedhur. Ndër ta është nana (e shkruar në trajtën gege), si te poezia “Imazhi yt – nanë”. Paradigmat (burimi, prototipi) i imazhit vjen si një ikonë e shenjtëruar.
Te vetë Perëndia ekzistojnë këto imazhe e paradigma, domethënë, e asaj bote që u krijua nga ai, botë e ngjashme me të, hyjnore dhe e pandryshueshme.
Te kjo poezi imazhi lidhet me kujtesën e me dhimbjen.
2. Poetika e kujtesës
Poeti i ndan me ne kujtimet, në formën sublime të artit. Kjo kujtesë dhe kjo letër janë si një zemër që rrah pandërprerë (“Me ato që sjell vyrtyti im/ Ndjehem plotë zjarr në zemër”). Kujtesa është zemra e dytë e folësit lirik. Kurse poezia i zë ato çaste që nuk lejojnë të zhduken, ani se “Tek e kaluara s’ka kthim”. Janë kujtesa të zemrës që e mënjanon të ligën dhe e lartëson të mirën. Kësisoj edhe durohet barra e së kaluarës.
Cassandra Clare, shkrimtare amerikane, te vepra e saj “Qyteti zjarrit qiellor”, thotë: “Ka kujtime që koha nuk i shlyen... Përgjithmonë nuk harrohet humbja, ajo vetëm sa bëhet e durueshme". Kurse poeti këndon :....
Një tufëz dritë dielli
Dritëzon nga faqja e hënës
Zgjimi pulson
Nëpër zemra
Fjalën nanë s’bartet
As fshihet nga era
Ajo pikë gjak mbi këtë dhe
Çelë si lule e kuqe
mbi kokë t’Shqiponjës
Lexo me shume vargjet:
AJO PIKË GJAKU MBI KËTË DHE
.........................
Në jo pak poezi ai ka shqetësimin e vazhdueshëm për vargun dhe formën e tij, ka përpara shqyrtimin konstant për mundësitë që t’i krijon lirika moderne e vargut të lirë me gjatësi të ndryshme e me njësi strofike të ndryshme, me përvojat krijuese të poetëve të letërsisë sonë të sotme. Janë çastet personale që zhyten në thellësitë e kujtesës kolektive, çaste që poetizohen në mënyrë supreme, me një ligjërim që nuk imponohet. Kësisoj poezia e tij shqiptohet si dialog me të djeshmen e me të sotmen. Ndryshe nga jo pak poetë që shfaqin nihilizmin si botëshikim lirik, Niajziu këtë nuk e pranon; ai i thotë po edhe dhimbjes, edhe lumturisë. I pranon ashtu si t’i vijnë, ashtu si i jeton e përjeton. Jetës nuk i gjunjëzohet.
