liria eshte mirqenja e gjithsecilit.
ajo eshte gjeja me e vyer dhe me e shtrenjte per te gjithe njerezit.
liri do te thote te mendosh,te besosh, te flasesh, te veprosh me vullnetin tend te lire. liria nuk eshte e lindur ne e fitojme ate gjat jetes. kur themi se liria fitohet domethene qe me kalimin e kohes dhe me zhvillimin personal qe kemi dhe perparimin ne cdo fushe te jetes na jepet pak nga pak e drejta e vendosjes qe do te thote liri. por ndonjeher lirine ashtu sic e fitojme ashtu edhe e humbasim prandaj ne duhet te tregohemi vigjilent dhe duhet ta mbrojmeate, sepse liria eshte e barabarte me jeten.
liri do te thote te vendosesh dhe te zgjedhesh per veten tende. te thuash ate qe mendon dhe ndjen. liria eshte dhurata me e madhe nese dim ta perdorim ate.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Emri:
klevis
Email:
kostaklevis51@gmail.com
Komenti:
Tema : Nje Qytet per te Gjithe!
“Komuniteti Rome” ndoshta per ne jane fjale te zakonshme si gjithe te tjerat qe mund te themi, por mendoni per ta, si ndjehen ata kur ne i emertojme keshtu? Ndjehen ndryshe, madje shume ndryshe nga ne. ndjehen te vecuar nga shoqeria jone duke vuajtur. Vuajne prej nesh edhe pse nuk kane ndonje ndryshim te vecant. Kur te gjithe jemi te barabarte pse patjeter duhet ti nxjerrim keto fjale? Eshte shume e thjeshte te flasesh per ta duke mos e menduar gjate se cfar ndikimi do te kishin fjalet tona ate ta. Ne harrojme se dhe ata kane zemer se me fjalet tona I lendojme thelle ne shpirt. Kur nenat shohin qe femijet e tyre luajn me keta femije i largojne menjehere e ne mendje u lindin shume mendime te keqija,paragjykojne duke mos menduar fare per ta. Te gjitha keto vijne per shkak te frikes, kesaj frike te kote qe sjell nje lendim te madh mbi keta femije. Por kur keta femije shohin reagimin e ketyre nenave cfar ndodh? Ata preken, largohen e futen thelle ne mendime, u vjene te bertasin e te ulerasin por me kote jetojne ne nje bote te erret ku drita eshte larg dhe vetem nje buburreze e vogel e veshtir per tu arrire. Keshtu lind dhe ngujimi te ta, ne mendjen e tyre ka shume pyetje qe duan pergjigje. Veprimet qe ne bejme, jane te demshme per ta, bejne qe te urrejne te mallkojne kete bote e keta njerez ku me e tmerrshmja eshte se “Pendohen per diten qe kane lindur”
Kur shoh vuajtjet e ketyre femijeve me ngjethet mishi, humbas arsyen dhe pyes veten”A jemi vertete ne pergjegjes per kete? A e shkaktojme ne mjerimin e tyre?” Hesht, sepse jam I pafuqishem per ti ndihmuar , qaj ne nenvete duke ditur se nuk mund te bej dicka per ti shpetuar nga ky mjerim qe I ka zene. Shpirti me keputet kur shoh lotet ne syte e tyre, kur diskriminohen dita-dites ne shume menyra. Ndjehem fajtor qe nuk mund ti ndihmoj, ti kap prej dore e tu them:”Mos u merzisni, bashke do t’ia dalim” por me kote jam I pafuqishem. Jeta eshte e veshtire, me shume I’a veshtiresojne mendimet ne koken e tyre, me to ata harrojne kush jane ne te vertete e cfare jane te afte te bejne. Vecohen duke pasur frike nga paragjykimet e te tjereve, prindrit dhe femijet detyrohen e bejne pune te ulta vetem e vetem per te mbajtur familjen e tyre ne kembe, sa per te mos “vdekur” urije.
Gjithe keto mjerime, vuajtje, veshtiresi vijne fale nesh. Fale mentalitetit tone te dobet, sepse I shohim ata si ne kercenim, por jo, gabojme shume rende. Bejme mekat. Ata jane si ne, as me te mire, as me te keq, jane njerez, nuk kemi as arsyen me te vogel per ti ulur aq me pak per ti poshteruar e diskriminuar perkundrazi duhet qe ne ti ndimojme qe dhe at ate jetojne nje jete si e jona te lumtur, te bukur dhe me dashuri. Ndofta ky problem eshte menduar e jane hartuar shume ligje, por me kote, jane te pavlera kur shohim qe keta njerez ende vuajne ende pasojat e kesaj shoqerie. E njejta gje ndodh jo vetem ne qytetin e Beratit, as ne Shqiperi por ne te gjithe boten.
Jetojme ne nje bote ku jo te gjithe jane te barabarte edhe pse eshte krijuar nga vete ne diku kemi gabuar. Eshte dominuar nga ligesia dhe ku paragjykimet jane te pafundme, mjaftone qofte dhe nje gabim I vogel dhe ata denohen sikur te kishin kryer nje krim. Pse ndodh kjo? Pse? Ata jane njerez si ti dhe si une por pse duhet te diskriminohen? Me kote thone se gabimet jane per njerzit, madje kjo shprehje nuk gjene fare vend ne kete shoqeri, as nuk do te gjeje nese ne nuk e ndryshojme ate. Mendo sikur te ishe ti ne vendin e tyre, si do te ndiheshe? Si do ta shikoje kete bote? E pra mjaft vuajtje e dhimbje u kemi shkaktuar, te pendohemi per keto veprime qe kemi beret e marim nje kthese e te krijojme nje jete te nisur nga zeroja ku te gjithe do gezojne, pa dallime nga njeri-tjetri, nje jete te re,nje jete ku diskriminimi s’do te eksistonte as si fjale jo me te perdorej, ku femijet do te luanin se bashku duke mos menduar fare per ngjyern etj. Baballaret do te punonin dhe mamate do te gatuanin per familjen. Por ce do eshte thjeshte nje ender e tyre e mbyllur ne sirtar duke shpresuar qe nje dite do te behet realitet.
Keto jemi ne “Qenje Humane”qe nuk dijne as rrespektin per njeri-tjetrin, ku si e sit i bejne keq e jo mire, mundohemi shume per tu gjetur gabime apo menyra se si ti ofendojme vetem nga ngjyra e tij. Pa me thuaj cfar ndryshimi kemi ne nga kafshet? Madje pot e me pyesni mua jemi akoma me keq, jemi kthyer ne “JoNjerez” duke shkaterruar e injoruar ndjenjat e njeri-tjetrit.
JA PRA KY ESHTE NJEREZIMI. KJO ESHTE BOTA KU NE JETOJME.
(E fillova kete ese me mendimin se do te merrja pjes ne nje aktivitet qe do te zhvillohet midis shkollave por e kuptova se vertete kete njerez vuajne dhe shkaktari kryesor jemi ne. Ndjeva nje dhimbje te madhe, deshperim e keqardhje. Shpresoj qe keta njerez te shpetojne nje dite dhe pse jo te jene si ne)
