Eshte ftohte. Era fryn nga te gjitha anet per te te bindur qe eshte ftohte. Fryn per te te bindur se edhe ajo , ashtu si njerezit sjell ftohtesi dhe ajo ftohtesi le gjurme mbi ty, dashje padashje. Edhe zemra te ka ftohte. Nuk eshte era qe e rfyn. Era nuk mundet. Vetem nje person mundet. Dhe e beri! E ngriu, e verboi, pastaj e copetoi ne grimcat me te vogla te mundshme zemren tende qe shtrihet e shkaterruar ne kraharorin qe gulcon. Dhe akoma e mendon pse-ne! Ngulite mire ne mendje: NUK KA PSE!!! Asnjehere s’ka pasur e s’do te kete. Thjesht ndodhi. Eshte ne doren tende nese do te ndodhe perseri…
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Shembull:
Elda J. Pere - http://sq.yourliterary.com/vepra/Pershkrim/ERA/228
Vepra te ngjashme
Një ditë e zakons...
Lloji: Pershkrim
Dita ime fillon kështu:
Në mëngjes filloj të laj dhëmbët,të vishem e të rregullohem më pas...
Bravoo :*
