Ky kurbeti me ka nda,
Nga ti nene dhe ti baba,
Nga shtepia dhe vendi im,
jetoj larg ne emigrim.
Sa e veshtire qe qenka jeta,
I vetmuar ne kurbet mbeta,
pa gezim dhe pa lumturi,
Me zor shtyj diten dot spo rri.
Thon se shpresa vdes e fundit,
ndaj zgjon endrren shpejt nga gjumi,
Me jep forc qe jetes ti jap ball,
por me gjunjezon i urumi mall.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Jetë pa titull - S...
Lloji: Poezi personale
Jetë pa titull
Çfarë është stresi ?
Frikë ? !
Jo, jo ...
Stresi është mendim që të n...
une
Lloji: Poezi personale
Personit qe shikon cdo dite ne pasqyre...
Atij besoji me shume se askujt
Ate duaje,adhuroje
Pe...
MREKULLITE
Lloji: Poezi personale
MREKULLI DO TE ISHTE
EH SA MIRE DO ISHTE
SIKUR NE VEND TE FJALEVE
VEQ" BUZEQESHJE TE KISHTE
...
Reklame
Komentet e fundit!
Emri:
Zeqine Allmuca
Email:
Zeqineallmuca@yahu.com
Komenti:
Te lumte per kete poezi qe ke bere,eshte vertete nje poezi e bere me shume ndjenje.TE uroj suksese ne te tjera poezi.
