Verë 2014, bregdet !
Jam zgjuar në orën 6 të mëngjesit dhe jam ulur në shezlonin përpara hotelit. Nuk ka asnjë lëvizje, asnjë zhurmë. Valët e detit ledhatojnë lehtë bregun dhe lëshojnë një melodi konstante që përzihet me muzikën e preferuar që del nga kasetofoni im. Dielli është duke dalë nga prapa malit dhe zgjon zogjtë që fillojnë të lëvizin si të përgjumur. Pamja është e mbrekullueshme. E gjithë natyra filloi të lëvizë lehtë e këndshëm me zhurmat e saj. Këto zhurma jo vetëm që nuk e prishën, por përkundrazi e shtoi kënaqësinë që më dhuruan këto caste. Nuk mund ta besosh që ai ai vend, ai breg, pikërisht në atë çast po të fal një qetësi dhe kënaqësi të tillë. Sepse është pikërisht ai vend që pas disa orësh do të mbushet plot me zhurmën e pushuesve.
Qetësi, lumturi, PAQE !
Pas pak del një grua me dy fëmijë të vegjël. Njëri prej tyre diçka bëri dhe ajo i bërtiti. Fëmija qau. Ajo e goditi në trup dhe përsëri i bëriti. Fëmija qau edhe më shumë.Unë e di se nëna e tij e donte prandaj i bërtiti dhe e goditi, por a ishte kjo mënyra më e mirë për të shprehur kujdesin dhe dashurinë e saj? Mjaftoi një çast, një lëvizje e vogël njerëzore dhe qetësia u çorr, kënaqesia u gërvisht, PAQJA u prish.
Dëgjoj ndonjëherë të rriturit për Shqipërinë e vitit 1997. Tmerr. Luftohej me armë të vërteta. Luftonte – nuk e dimë se kush dhe nuk e dimë se me cilin. Plumba të vërtetë hynin në trupa njrëzish dhe derdhnin për shkaqe absurde gjak të vërtetë. Merrnin jetë të vërteta, djem nënash, prindër femijësh, burre gra, jetë që nuk ktheheshin më kurrë. Nuk kishte armiq të vërtetë, por çdo njeri, edhe vëllai për një moment mund të ishte armik. Absurditet! Varreza të mbushura plot, spitale që punonin me tri turne duke hequr plumba nga trupa njerëzish, njerëzit që lëviznin të frikësuar duke parë se kush u afrohej. Duke parë orën dhe duke nxituar të ishin në shtëpi në kohën e ndalim- qarkullimit. Duke iu lutur Zotit që t‘u ruante fëmijët, t‘u ruante të dashurit, t‘u ruante shtëpinë, t‘u ruante pasurinë, por pa e diyur as vetë se nga kush.
Tmerr, frikë, LUFTË!
Kur dëgjoj dhe mendoj për atë periudhë, falenderoj Zotin që në atë kohë nuk kisha lindur akoma. Falenderoj Zotin që jetoj në këtë kohë, me problemet e saj, por në PAQE .
Shoh në televizor !
Në lajme dëgjoj një luftë diku, shkatërrime, shumë të vrarë, shumë të plagosur. Shoh rrënoja shtëpish, shkollash, rrugësh, urash. Shoh fytyra të shfytyruara njerëzish që kërkojnë PAQE, kërkojnë qetësi, kërkojnë dhe qajnë për jetën e tyre. Shoh njerëz me armë në duar. Fytyrat, trupat, i kanë të ngjashme me viktimat e tyre, janë edhe ata njerëz. Te dyja palët kanë një jetë për të jetuar, kanë familje, kanë fëmijë, kanë prindër dhe kanë zemër, mendje, shpirt! Mjafton vetëm një armë në dorë dhe zemra e tyre ngurtësohet, truri u mpihet dhe shpirti i tyre fluturon tutje!
Rrënim, gjak, VDEKJE!
Pse ?
Disa thonë se ka një arsye etnike, disa arsye fetare, disa për pasuritë ekonomike, si nafta, tregjet... Të gjitha janë arsye të pa arsyeshme për të derdhur gjakun njerëzor. Kam dëgjuar shpesh shprehjen : JETA ËSHTË LUFTË! Jam e bindur që nuk është në atë kuptim. Jeta ka sfida të cilat duhen përballuar, por gjithmonë duke përdorur arsyen dhe logjikën e ftohtë.
-Të gjitha problemet mund të diskutohen dhe nëse ekziston vullneti i mirë, një zgjidhje gjendet patjetëer -thote gjyshi im. Jo të gjitha zgjidhjet na pëlqejnë, por të paktën janë zgjidhje dhe problemi nuk është më problem.
Këtë ndoshta nuk e dinë ata që luftojnë, ata që derdhin gjak nëpër rrugë.
Unë e kujtoj shpesh atë mëngjes në bregdet, në verën e vitit 2014. Ishte vetëm një çast i shkurtër që të dhuronte një lumturi të madhe. Megjithëse jam e vogël, unë nuk do ta dëshiroja jetën ashtu, aq të qetë e ps lëvizje, por do ta dëshiroja po aq të lumtur. Këtë dëshirë kam edhe për gjithë botën. Jeta është shkurtër dhe të gjithë duan ta jetojnë me sa më shumë çaste të lumtura. Askush nuk do që PAQJA t’i prishet, qoftë edhe nga ”dashuria apo kujdesi i nje nene të rreptë”. Askujt nuk duhet t’i ndërpritet kënga e tij, puna e tij. Askujt nuk duhet t’i thyhet shpirti, nuk duhet t’i cënohen dëshirat, nuk duhet t’i thërmohen ëndrrat. Çdokush duhet ta jetojë i lirë jetën e tij, ashtu siç e mendon vetë ai, derisa nuk cënon jetët e të tjerëve.
DASHURIA – KUJDESI – IDETË – PARIMET duhet të ekzsitojnë për të na e bërë botën më të mirë, më të qetë, më të lumtur dhe jo më të përgjakshme. Kjo botë ka vend për të gjithë, atëherë le të jetojnë të gjithë nën këtë qiell dhe mbi këtë tokë të qetë e të lumtur. Nuk ka njeri në botë që nuk e dëshiron paqen, por shumë e vrasin atë. Nuk ka njeri në bote që nuk e dëshiron lumturinë dhe jetën, por e përgjakin atë.
Pse ?
Në shumë raste thonë se e bëjnë në emër të dashurisë dhe të paqes.
Absurditet !
Nuk mund të vendoset paqja me luftë, nuk mund të mbillet lumturia mbi gjak dhe kufoma, nuk mund të shtrohet qetësia si një qilim mbi klithma dhe vaje!
O BOTË!
Me zërin tim unë bërtas dhe kërkoj paqe për të gjithë! Si unë ka shumë zëra. Nëse këta zëra do të bashkohen, do të bëhet një ulurimë që do të shurdhojë veshët e atyre që shprehen se na duan dhe kujdesen për ne, prandaj na godasin. Prandaj na prishin lumturinë tonë, qetësinë tonë dhe PAQEN tonë!
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Emri:
LOERDA
Email:
AJLI.1@HOTMAIL.COM
Komenti:
MOS FOL KOT KU MERR 10 NE RREGULL SHPIRTE FLAS NGA PERVOJA E NJE GOCE TE KLASA ME EMRIN TH..... TE TJERAT I PLOTESON AI QE I LEXON
Emri:
Loerda
Email:
ajli.1@hotmail.com
Komenti:
Eshte nje ese pershkruese mos e harro . Ne kete shkrim nuk paska mbizoterim te pershkrimit . Shume pak epitete dhe mbiemra . Gjithsesi good.
shume e bukur eseja 
