-Ne ishim shumë të afërta por një ditë çdo gjë ndryshoi.Ajo filloi të mbante distancë e unë nuk e dija arsyen.Një ditë erdhi e më tha:pse ti,shpalose sekretet e mia ,unë nuk të besoj më ty .Unë duke u munduar ta qetësoja i thashë:nuk kam bërë asgjë që të të mërzis e as nuk e kam ndërmend ta bëj.
Por jo ishte aq e hidhëruar saqë nuk më dëgjoi më ,ndihesha fajtore për atë që ia shkaktova asaj.Prindërit e mi duke u munduar të më qetsonin por kot,unë nuk pajtohesha me asgjë.
Pas disa javësh kuptova se ajo është shtrirë në spital për t’u mjekuar .Një ditë pas shkolle shkova ta vizitoj e i thashë:ti ke qenë shoqja ime më e mirë dhe ende vazhdon të jesh por nuk e di arsyen se pse mi the ato fjalë atë ditë,me të vërtetë mendova se e humba shoqen më të mirë. Ajo mu përgjigj: “nuk doja që edhe ty të të përfshija në këtë gjë,nuk doja që ti ta kuptosh që unë povuja nga një sëmundje e pashërueshme”. Me lot në sy i thashë: unë do të isha pranë në çdo moment e do të të mbështetja ty.
Nga ajo ditë unë ende nuk e kam harruar shoqn time që e dua dhe do ta dua përgjithmonë.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!