Ne nje province franceze te gjysmes se dyte te shek. XIX, ndodheshin dy shtepiza shume prane njera-tjetres. Ne to jetonin dy familje me nga kater femije, afersisht ten je moshe. Dy fshataret punonin shume per te mbajtur familjet e tyre. Aq te lidhura ishin keto shtepiza, sa pothuajse cdo gje e benin bashke. Dy familjet mbanin emrat Tuvaket dhe Valinet. Nje pasdite gushti, ne province shfaqet nje karroce, e cila ndalon perpara dy shtepive. Karrocen e drejtonin nje burre e nje grua, kjo e fundit i adhuronte femije. Gruaja zbret nga karroca, shkon drjet femijeve e fillon ti puthe e perqafoje. Ditet kalonin e gruaja kthehej dite pas dite me xhepat mbushur me para e embelsira. Ulej e luante me femijet si te ishte nje prej tyre. Nje mengjes, sapo arriten, per here te pare burri i saj zbriti nga karroca dhe bashke me gruan hyne ne shtepine e Tuvakeve, me te cilet ishin njohur nepermjet femijes se tyre te vogel, Sharlit. Dy zoterinjte quheshin de Hybjere. Ata vinin tu benin nje propozim Tuvakeve. Kerkonin te biresonin Sharlin e vogel e ne kembim do te merini nje pension te majme burre e grua, ndersa Sharli mund ti vizitonte kur te donte e mund te behej trashegimtar i de Hybjere-ve. Nena e babai, sa te ofenduar aq edhe te xhindosur nga ky propozim, e refuzuan ate menjehere. Duke dale, gruas i zune syte femijen tjeter, Zhanin e Valineve, moscata te Sharlit. Ne syte e gruas lindi serish shpresa e se bashku me te shoqin, hyri ne shtepizen tjeter. Me t’u pershendetur, gruaja filloi te bente menjehere te njejtin propozim, por me fjale me te zgjedhura, qe te ishte me bindese. Pas disa perpjekjesh, Valinet e pranojne propozimin e Zhanin e marrin de Hybjere-te, ndersa dy fshataret njeqind e njezete franga per cdo muaj. Pas ketij veprimi te Valineve, marredheniet mes komshinjve fillian te acaroheshin. Nena e Sharlit ndjente nje superioritet ndaj nenave te tjera sepse nuk e kishte shitur te birin dhe kete superioritet e tejconte tek i biri vit pas viti. Valinet, me pensionin e tyre, jetonin te qete e pa mundime dhe kjo shkaktonte terbim te Tuvaket, te cilet mbaheshin nga Sharli e i ati. Kaluan njezet vjet e femijet ishin rritur. Nje dite, ne mengjes ndalon nje karroce mahnitese para dy shtepive. Praj saj zbret nje zoteri i ri i mbuluar me ar, i cili, se bashku me nje zonje plake qe mbante perkrah, hyn te Valinet. Ishte Zhani, djali i vogel, qe kthehej pas njezet vitesh e sikur t’i njihte prej kohesh, perqafon prinderit e tij te thinjur. Sharli qendronte ne pragun e shtepise se tij e shihte i menduar femijen qe po jetonte ato cka ai mund te kishte jetuar e ky mendim e terbonte qenin e tij. Ne mbremje, per darke, fillon t’u flase dy pleqve, me nje ton qortues. Sharli u vinte fajin dy prinderve te tij per mjerimin ne te cilin jetonte. I ofendonte here pas here qe nuk e kishin dhene per biresim e sado dy pleqte mundoheshin t’i shpjegonin arsyen e gjithckaje, dashurine per te, Sharlit askush dhe asgje s’mund t’ia ngjallte ndjenjat e thelle njerezore. I zhytur ne kete terbim, largohet ne errësirë
Tregimi i guajtur "Në fshat" është shkruar nga Gi de Mopasan
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
