Plot 100 vite me pare nga nje ballkon modest ne Vlore, plaku I mencur I. Qemali, ne emer te tij dhe te patrioteve te tjere deklaroi: “Prej sotit e shpallim Shqiperine te lire e te mosvarun!”
100 vite kur I mendon si jete e nje njeriu jane shume, por si jete e nje shteti eshte per t’u pare.
Nese flasim per historine e shtetit shqiptar, do te thosha se ajo eshte “e gjate” dhe e mbushur plot me ngjarje qe kane lene gjurme.
Fill pas asaj deklarate, pa mbushur shteti akoma nje vjec,u pa se bota e sidomos Evropa, ne vend te nje dhurate , qe te mbush me gezim, I hoqi Shqiperise pjese nga trupi I saj, per te kenaqur fqinjet e keshtu I veshi asaj nje vello te zeze.
Shqiptaret derdhen gjak pafund e nuk ia arriten qe te vinin drejtesine, port e pakten nuk lejuan qe te coptoheshin me tej.
Pseudoperpjekjet evropiane per ta drejtuar kete shtet te ri ne rrugen e duhur, duket se moren fund me ngritjen e Parlamentit e sidomos pas shpalljes se Shqiperise, Mbreteri.
Deri ne ate moment lufta e brendshme per pushtet e kishte lodhur popullin, thuajse njelloj si lufta per pavaresi.
Fillon keshtu per Shqiperine nje etape e re, me nje sere reformash e vec te tjerash me nje qetesi shpirterore. Madje ne 25- vjetorin e Pavaresise, Shqiperia dhe shqiptaret bene feste te madhe.
Por shtetit te vogel e te ri, duket se hallet si kane te mbaruar.
Ai u be nje nga prete e para te grykesise fashiste e naziste gjate Luftes se Dyte Boterore.
I gjithe populli u ngrit ne lufte per te rifituar lirine. Pikerisht ne kete kohe lindi nje e keqe me e madhe, u krijua Partia Komuniste Shqiptare, e cila nuk u mjaftua me menjanimin e forcave te tjera demokratike nga fronti I luftes dhe nga shpifjet per to, por per rreth 45-vjet pas mbarmit te luftes e drejtoi vendin drejt izolimit, varferise, paditurise, ankthit, frikes ndaj internimit, burgimit e pushkatimit mbeshtetur ne “shpifjet” e tyre ; per tradheti te larte ndaj popullit, atdheut e sidomos partise, apo per agjitacion e propaganda. Ne keto vite shqiptareve iu desh te jetonin nje tmerr pa fund..
Fatmiresisht ne fund te viteve ’90, ndikuar prej levizjeve ne Evrope dhe sepse “thika” u kishte shkuar deri ne palce, vegjelia ngrihet dhe e rrezon regjimin pseudokomunist, duke e hapur vendin drejt ndryshimeve demokratike.
Gjithcka, duke nisur qe nga ekonomia e deri tek politika e jashtme duhet te fillonin nga zero.
Tranzicioni ishte I gjate e I veshtire. Duhet te vendoseshin vlerat ne vend, te dilej nga varferia e tejskajshme e shkuar deri ne kufijte e urise, duhej ti tregonim Evropes dhe sidomos miqve tane amerikane se ne shqiptaret dhe Shqiperia jemi pjese e Evropes perendimore dhe jo e “botes se trete”, ndaj meritojme te trajtohemi sit e tille.
E ne fakt ne kete 100-vjetor duket se gjerat me se fundi kane marre per mire.
Para kater viteve dhe Kosova u shpall shtet dhe per dy shtetet tona shqiptare, kufiri ekziston vetem ne leter. Ishte kjo dita kur Shqiperia hoqi “velin e zi” te vene ne 1913. Nje vit me vone u beme pjese e NATO-s. Dhe presim qe se shpejti vendi yne te futet ne Bashkimin Europian..
Keto e shume arritje te tjera jane dhurata qe shqiptaret I kane fituar me gjak, me mund e djerse e qe I meritojne te gezojne, madje dhe me shume se kaq, ne kete 100-vjetor te pare te shtetit.
E nese vertete Parajsa ekziston, prej andej, jam e bindur se plaku- I urte Ismail Qemali duke na pare, qan me lot si femije dhe I dridhet prej gezimit, mjekra e bardhe engjellore, e pa dyshim me vete thote:
“Pikerisht kjo eshte Historia qe kerkova te me vije nga pas!”
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!