Koha eshte armiku me i madh i njeriut. Koha eshte gjeja e vetme para se ciles njeriu i dorezon armet e luftes. Njeriu nuk arrin dot ta ndale ate. E them kete sepse lindim ne nje kohe te caktuar dhe rritemi e vdesim po nga koha. Koha na shnderron nga te vegjel ne te rritur dhe po koha na dergon ne nje bote tjeter.
Njeriu eshte i destinuar te jetoje vetem per nje periudhe kohe te percaktuar ne jete, megjithate dua te guxoj e te mendoj disa caste sikur bota te mos kishte kohe.Nuk e di per te tjeret, por mua mua gjeja e pare qe do me lumturonte eshte ideja e te qenit i perjetshem, do isha gjithmone i ri, nuk do plakesha asnjehere, por nese filloj te logjikoj arrij ne perfundimin se koha nuk do te ndalte vetem per mua, por per gjithe banoret e kesaj bote. Te gjithe te pavdekshem, njerez, bime, kafhe. A do ta mbante bota gjithe kete peshe? Me cfare do te mbijetonim? Me pas me lind pyetja: "Kush jam une qe dua nje bote pakohe, nje bote te mbingarkuar me cfaredo lloj gjallese, qe per te mbijetuar do te gllaberonin njera-tjetren?". Edhe pse do te me pelqente te mbetesha gjitnje i ri, natyra na ka vene disa ligje qe duhet ti zbatojme.
Ne kete bote te gjithe jemi te perkohshem, fundi yne dihet, eshte vdekja. E rendesishme eshte qe te jetojme brenda rregullave te natyres. Dielli cdo mbremje perendon, por ne e dime qe neser ai do te linde perseri. Pra ne e dime qe eshte nje e neserme. E ckuptim do te kishte koncepti "neser" nese koha do te ndalte? Asnje, te pakten keshtu mendoj une.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!