"...843. Doreras thirret aj, i cili vret kend me dore te vet.
854. Besa asht nji vade lirije e sigurimi, qi shpija e te vramit i ep dorerasit e shpijarvet te tij, tuj mos i ndjek per gjak perkohsisht, e mje ne vade te caktueme.
855. Me cue ngjind per bese asht kanu' me dhane bese asht detyre e burrni.
859. Besa e katundit asht 30 diteshe...."
* * *
31 Janar. Ben ftohte. Era fryn nga te gjitha anet per ta bindur se eshte ftohte. Fryn per ta bindur se edhe ajo, ashtu si njerezit sjell ftohtesi, dhe se ajo ftohtesi le gjurme mbi te, dashje padashje ( me shume me dashje).Por edhe e pameshirshme qofte, era ishte e fundit qe I kishte ngelur... Edhe zemra I ka ftohte. Nuk eshte era qe e fryn. Era nuk mundet. Vetem nje veper mundej, dhe u krye! Ky veprim e ngriu, e verboi, pastaj e copetoi ne grimcat me te vogla te mundshme zemren e tij qe shtrihet e shkaterruar ne kraharorin qe gulcon… Dhe akoma ai e mendon pse-ne! Dikush duhet t’ia ngulite mire ne koke: TASHME NUK KA PSE! Njehere e nje kohe mund te kete pasur, por tani me jo. Thjesht ndodhi dhe do te vazhdoje te ndodhe. Nuk eshte ne doren e tij nese do te ndodhte perseri…
* * *
Duke ecur ne balten e ngrire te fshatit, Andrea kujton muajin qe sapo kaloi. I kujtohet dita e pare e beses, kur mendohej nga t’ia fillonte jetes 30 diteshe. Dhe thjesht duke u menduar, koha i kaloi. Tani qe kthente koken prapa, i vijne ne mend gjithe ato gjera qe harroi ose nuk pati mundesi t’i realizonte. Por koha e urren, familje e gjakesit e urren, te vdekurit e urrenin, madje ai urren edhe veten e tij! Edhe po te ndodhe ndonje mrekulli, pse ta doje jeten? Jeta nuk e do ate, madje edhe ajo e urren. Te pakten ka kujtimet qe luftojne me kohen. Vetem ato mund ta kthejne mbrapsht kurdo. Megjithate, sa me shume kujton castet e bukura, aq me shume i dhemb zemra. I mjafton te kenaqet me flladin e fundit te eres qe i perplaset ne fytyren prej vrasesi. Pra, Andrea eshte i gatshem t’i jepet vdekjes. Keshtu do te mund te flinte pa makthet se mund te vritej ne cdo moment sic kishte bere per muaj me rradhe.
Fshati eshte ne qetesi. Me shume se c’duhet per ate fshat te thelle ne ate ore. Andrea nuk e ve re, se eshte shume i zene duke mos menduar asgje. Pervec eres, carjet e akullit nen cizmet e tij perbejne te vetmen zhurme. Derisa... degjon britmen e nje femije. Sa kthen koken, e shpon nje plumb tejpertej ne anen e majte te kraharorit! Andrea nuk ndjen asgje, eshte i mpire dhe i flihet pakez gjume... Nje sy gjume nuk do t’i bente keq ndokujt, apo jo? I mbyll syte ngadale dhe , i shtrire mbi nje te ftohte si prej varri, gjeja e fundit qe degjon eshte nje thirrje per ndihme. Dikush... dikush kishte thyer rregullat. Dikush… eshte me nje kembe ne varr. Dikush…po perpiqet ta shpetoje …
Hap syte ngadale, sic I kishte mbyllur, dhe sheh vetem te bardhe. Parajsa? Keshtu mendonte, derisa vjen nje burre shtatlarte me xhakete te bardhe te gjate. Ah, doktor! Preferon me shume te jete ne parajse… por dyert e ciles parajse do te hapeshin per nje vrases gjakftohte? Ishin dhimbjet qe e kthenin ne Toke. E doktori buzeqesh…buzeqesh?! Rast per buzeqeshje ishte ky? Thote: “ Plumbi shkoi vetem disa centimetra larg zemres. Je vertet me fat!”
Po, natyrisht qe fat quhet ky! Aman, fati… Nuk u vra sot, dmth duhet te perballoje dhimbjet e se sotmes qe t’I shtohen diten e neserme dhe t’I perballoje te dyja bashke pa zgjidhje tjeter derisa t’I shkrepet arma perseri ndonje gjakesi. Po, fat…!
Por doktori ka dicka tjeter ne mendje; atij I kishin treguar per historine e Andreas dhe kishte menduar nje lloj zgjidhjeje. Te tjeret ndoshta do te cuditen, madje te ngelen me gojehapur, por doktori eshte I gatshem t’I paguaje udhetimin dhe kushtet e Andreas per ne diaspore. Doktor Henriku eshte nje nga doktoret e zote te qytetit qe vijne per te ndihmuar ata te botes se trete. Ai eshte I lumtur te kete fatin te ndihmoje njerez te tille me shpresa te shkaterruara, madje per kete arsye ka ardhur ne ate fshateze.
Doktori kthehet per te marre termometrin mbrapa, por kthehet e shikon Andrean, tashme me bisturine e tij ne dore, gati per t’ia leshuar zemres. Fatmiresisht, doktori e sheh ne kohe dhe ia merr. Ai i shpjegon planet e veta per Andrean. Ky i fundit, mendohet e pas pak i del nje kristal loti nga syte. Nuk di cfare te mendoje, nese doktori tallet me te, nese eshte nje kurth i familjes se gjakut, nese ndodhet ne nje enderr apo nese ka ndodhur vertet nje mrekulli. Vendos ta besoje kete te fundit, se edhe njeriu me i deshperuar ne bote e ka te fshehur ne ndergjegjje nje fije shprese. Dhe nuk ben gabim. Madje niset menjehere sapo sherohet. Doktori e con me nje rrobe mbi koke per te mos e njohur njeri deri te makina e tij dhe e con vete deri ne stacionin e trenit. Paguan bileten, ben disa telefonata per ne Mal te Zi dhe e nis Andrean me shpresen e nje fillimi te ri, e nje jete te mirefillte.
Andreas nuk i ka mbetur me askush, nuk ka lene gje peng ne atdhe pervec zemres se vrare dhe nuk e kthen as koken prapa pasi pershendetet me Doktorin. Futet ne vagon dhe ulet prane dritares I vetem, por I lire. Oret e udhetimit kalojne sa hap e mbyll syte, Andrea zgjohet nga gjumi i thelle qe e kishte kapluar ne castin qe ndalon treni ne vendmberritje. Sapo ve kembe ne asfaltin e ftohte te vendit te ri, e ndjen ndryshimin e shpirtit; kalimin nga pesimist ne optimist brenda atij hapi. Tivur: ja ku te erdhi robi i arratisur i traditave te lashta!
Me ato pak leke ne xhep gjen nje taksi dhe shkon apartamentin qe i pati caktuar Doktori zemerbardhe. Asgje e vecante, madje mjaft e shkaterruar, por imagjinoni sa perrallor i dukej Andreas ajo dhomez e zymte. I lodhur nga mendimet, shtrihet ne shtratin gjysme te prishur dhe bie ne gjume te thelle.
Nga ana tjeter, doktori shperndan lajmin e vdekjes se Andreas me zotesine e aktorit me te mire. Ngjit lajmerime ne mur dhe madje pergatit nje arkivol me trupin e dikujt tjeter. Arkivoli i njeriut te panjohur mbulohet me dhe dhe nuk mbeti me as gjurma e Andrea Nikollaj ne territorin e vendit qe quajme Shqiperi.
Andrea ngrihet nga ora 8:00 dhe ben nje xhiro ne qytet. Shumica e banoreve jane shqiptare, fatmiresisht, por askush ne dijeni te identitetit te personazhit tone. Ai gjen nje klub te vogel dhe paguan per nje shot, por sapo kthehet ta marre, kalon dikush dhe ia derdh persiper pa dashur. Andreas tashme nuk i ka mbetur pike merie dhe qetesisht del jashte. Nga prapa e arrin personi qe I derdhi goten, nje zonjushe, eshte e rendesishme te them. “Nuk pata mundesi te te kerkoj falje. Nese me lejon, te paguaj nje tjeter...” Por Andrea thote se nuk eshte e nevojshme, perkundruazi, e fton ai per nje pije; natyrisht duke vene re elegancen e femres para tij. Nuk e ben te dukshme, por moria e mendimeve qe pati menjehere e turbullon krejt para saj. ~Femra eshte gjeja me e rrezikshme qe shkel Token~…
“Quhem Maria,” thote pasi pranon ftesen zonjusha. “Andrea, gezohem!” Pothuajse kishte harruar si te sillej me femrat. “Nga vini? –pyet Maria.- Duket qe nje kilometer larg se jeni I ardhur!”
“Une, nga Shqiperia. Histori e gjate, e merzitshme. Ndoshta jua tregoj nje here tjeter. Po ju?”
“Gjithashtu nje histori e gjate... Une kam dy vjet ne Tivur…” –fillon Maria dhe e gjithe nata kalon me bisedime per jeten e Marias. “Ndoshta heren tjeter nxjerr dicka prej teje,” –thote ne fund ajo, ndersa e percjell Andrea ne shtepi. Andrea : “Heren tjeter... Hmm, si thua per dreke neser?” Ajo pohon me buzeqeshje dhe ngjit shkallet gjysme e dehur.
Diten tjeter u takuan, drekuan, folen vecse jo per Andrean. Me vone, biseda merr nje drejtim tjeter, drejtimin e apartamentit te Marias… Sapo hyjne te dy ne dere, duke qeshur, shohin se Maria ka nje visitor! Andreas i hyne djerse te ftohta nga shpina kur sheh se kush eshte. Merr doren e Marias per ta larguar, por ajo kundershton dhe thote “Andrea te prezantoj me vellain tim!”
Vellai i Marias, Xheku, nuk leviz, thjesht hap syte tejmase. Andrea gjithashtu qendron i ngrire. Ndersa Maria, konfuze. Xheku eshte vellai gjithashtu i njeriut te cilin e kishte vrare Andrea. I ngjante aq shume, saqe Andrea mendoi se po shihte nje fantazme, por fjalet e Marias e kthyen ne te tashmen duke treguar rrezikun per jeten. Xheku sigurisht e njihte vrasesin e te vellait dhe nxjerr menjehere revolen nga brezi. Dy te shtena. Dy zogj vdekje prures fluturojne neper dhome, secila per nje trup te vecante, per te marre nje shpirt te vecante. Xheku, I verbuar nga dhimbja dhe konfuzioni, godet vrasesin e vellait, si dhe… motren e vet... Kur sheh c’ka bere, bie ne gjunje, i deshperuar ngre perseri revolen. Kesaj radhe, e ka me veten e vet. Epo, koka ben koka peson!
* * *
Shkaku nuk ndahet nga pasoja, prandaj duhet te mendojme para se te veprojme. Kushedi c’ndodh ne kete bote nga nje gjendje e turbullt mendore apo shpirterore…
Shkaqet e verteta per te cilen ndodh gjithe ajo anarki fatale qe quhet GJAKMARRJE eshte as me shume e as me pak se dhimbja vete. Te humbasesh dike te dashur, natyrisht eshte dhimbje e paimagjinueshme, dhe ajo dhimbje te ndrydh perbrenda,te ben te vdesesh me te vdekurin. Kur dikush i afert largohet nga kjo bote, askush nuk mund te beje gje dhe keshtu pasojat jane te imaginueshme.
Sa e sa do te donin te kthenin kohen mbrapsht, por Ligjet e Natyres vene fre. Keshtu, duke mos dashur te rrine duarkryq, e duke menduar se do te zgjidhte gjithcka, se mund te kthejne kohen pas, gjakmarresit bejne gati armet.
Dhimbja e tepert, te mbeshtetur nga Kanunet e nderit, nuk e lejojne njeriun te arsyetoje.
Dhe breza te tere gjaku jane te detyruar te japin doreheqje ne jetet e tyre, per shkakun e gjaknxehtesise se paraardhesve te vet.
Te tille familje jane te destinuar qe te lindin per te vrare e te vrasin per te vdekur...
* * * Elda J. Pere
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Shembull:
Elda J. Pere - http://sq.yourliterary.com/vepra.php?id=489&lloji=Tregim
Vepra te ngjashme
Tregim me aventura
Lloji: Tregim
Ata ishin kater shoke, Johanes, Bulk, Sonia dhe Prejla.
Te lodhur nga jeta e perditshme, stresi I ...
gomari dhe kali
Lloji: Tregim
Nje njeri kishte nje kale dhe nje gomar.Kur njehere ishin duke udhetuar,gomari i tha kalit :Merr pak...
Lidhja vella moter
Lloji: Tregim
Ne nje jetimore ishin rritur dy femije,moter e vella.pas disa kohesh kishte ardhur nje cift i cili d...
princesha argjiro
Lloji: Tregim
une jam adelina halilaj nga gjakova jam ne klasen e 6 dhe me intereson per tregimin e priceshes argj...
