Unë jam një fëmijë me autizem. Jeta ime ka qenë e mbushur me situata të pakuptueshme dhe ndoshta edhe të çuditshme. Gjithmonë jam ndjerë ndryshe, pavarësisht pamjes time fizike që është thuajse e njejtë me atë të moshatarëve të mi. Kam vënë re që të gjithë ndryshojnë nga njëri-tjetri. Edhe unë kam pamje ndryshe nga ata, pavarësisht se kemi të njejtat shqisa. Në të vërtetë nuk e kuptoj përse e kam këtë dyshim. Ndoshta ndihem ndryshe sepse sillem ndryshe nga fëmijët e tjerë. Ndoshta ndihem ndryshe sepse nuk më pëlqejnë të njëjtat lojra me bashkëmoshatarët e mi. Ndoshta ndihem ndryshe sepse anëtaret e familjes sime më trajtojnë ndryshe. Dua të ndalem pak këtu që të mund të kuptoj përse më trajtojnë ndryshe. Prindërit gjithmonë mundohen të më fshehin dhe më nxjerrin për shëtitje shumë rrallë. Motra dhe vëllai më qëndrojne larg. Duket sikur u vjen turp nga unë. Por, përse? Cfarë kam bërë që t’ju vijë turp nga unë? Përvec këtyre, mami dhe babi më bërtasin gjithmonë dhe janë shumë të nervozuar kur më drejtohen mua. Por përse? Unë nuk bëj asgjë. Ata përpiqen të më ndryshojnë. Përse nuk më pranojnë kështu sic jam? Nuk është faji im që jam ndryshe.Nuk kam shumë miq që të luaj apo të flas me ta që të shpreh ato që ndjej. Në fakt miqtë e mi të vetëm janë lodrat e mia. Më thonë që luaj lojra të çuditshme. Kërkojnë që të luaj lojra të tjera ndryshe nga ato që më pëlejnë mua. Përse nuk e kuptojnë që ato lojra që thonë ata, nuk janë miqtë e mi? Janë munduar të më marrin telekomandën time. Përse duan ta bëjnë këtë? Telekomanda është miku im. Madje me të fle edhe gjumë. Ndonjëherë më prekin ose më flasin . Të paktën kështu më thonë ata pasi unë ndaloj së bërtituri. Unë ndjej që më lëndojnë dhe më bërtasin. A është faji im për këtë? Ndonjëherë më sjellin në shtëpi rroba të reja. Mundohen të mi veshin por nuk kanë sukses. Unë dua ato veshje që kam. Përse duhet ti ndryshoj? Edhe veshjet janë miqtë e mi. Ndonjëherë lëviz shumë duke luajtur dhe më thonë të qëndroj i ulur. Ndonjëherë qëndroj i ulur me orë të tëra dhe më thonë të merrem me dicka. Përse më thonë gjithmonë të bëj të kundërtën e asaj që unë dëshiroj? Mërzitem shumë sidomos gjatë mbrëmjeve. Shpeshherë ndërkohë që po qëndroj me miqtë e mi dhe po bëj dicka, mami dëshiron që unë të fle. Filloj të bërtas sepse kam lënë lojën time pa përfunduar. Përse nuk më lejojnë të bëj atë që dua? Përse nuk më kuptojnë kur mundohem tju flas? Ndonjëherë dua të flas dhe tju drejtoj gjithë këto pyetje që më janë ngritur në kokë dhe nuk më lënë të qetë. Por nuk flas dot qartë. Nëse do tjua thoja këto pyetje, cilat do të ishin përgjigjet e tyre? A do të kenë vallë përgjigje për të më dhënë? Përse më thonë që jam ndryshe dhe më bëjnë të ndihem i tillë? Po sikur të jenë ata ndryshe dhe jo unë?
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Shembull:
Dolores Alla - http://sq.yourliterary.com/vepra.php?id=6898&lloji=Rrefenja
Vepra te ngjashme
Nena ime
Lloji: Rrefenja
Mbreteresha e shtepise,dielli qe me jep ngrohtesi,magjistare ne ditet e mia te veshtira,infermierja ...
Dituria-Gjeja me e ...
Lloji: Rrefenja
A ka gje me te rendsishme sesa dituria,
Jo
Dituria eshte gjeja qe me se shumti njeriu duhet te luf...
Cmendurite e femije...
Lloji: Rrefenja
Femijria ime...eh, sa shume gjera per te thene.Ajo eshte gjeja me e shtenjete dhe me kuotimplote e j...
Femijeria
Lloji: Rrefenja
Kur isha e vogel mezi prisja te rritesha e te behesha si gjith te tjeret... Doja qe mos te me shikon...
Une
Lloji: Rrefenja
Ah, une... Sa ka per te folur per kete "Une".
Gjithmone kam dashur te jem "une", por si duket njere...
Ëndrra e keqe
Lloji: Rrefenja
Një ditë isha duke shkuar në pyll me familjen.Papriturnjë pjesë e pyllit mori flakë.Më saktë...
Rip🙏Klodian Rash...
Lloji: Rrefenja
Ëh o polic tkom dit si njeri
T'mir po na dole krejt
Katil çpo ndodh nkyt
Shyqpni qysh po ja vri...
Nje faqe ditari
Lloji: Rrefenja
Fillimet e disa shkrimtareve te medhenj kane qene pershkrimet dhe rrefimet e tyre per ndjenjat apo j...
Kujtime mbi Vincens...
Lloji: Rrefenja
KUJTIME MBI VINÇENC PRENNUSHIN
Mbrapa burgut të Durrësit, brenda telave asht një ndërtesë p...
there's no charge f...
Lloji: Rrefenja
A FARMER HAD SOM PUPPIES HE NEEDED TO SELL.HE PAINTED A SING SO AS TO ADVERTISE THE FOUR PUPPIES HE ...
Kaloresi i pafat
Lloji: Rrefenja
Nje kalores vendosi te dilte per gjueti ne liqen.Gjuajtja i rezultoi e pafat,pasi patat u larguan.Ai...
Nje vonese e vogel
Lloji: Rrefenja
Ishte mesnata e një ditë të acartë dimri por shpirti im pervlonte nga gëzimi,mezi po prisja qe ...
Komentet e fundit!
Emri:
hgjguffdr
Email:
noelmarku111@gmail.com
Komenti:
shume bukurrr
Emri:
Emili Capi
Email:
nadacapi@yahoo.com
Komenti:
“Të gjitha ato lot, ato dhimbje, ato sharje, I kalova në dy ndjenja të vetme, dashuri dhe përkushtim.me djalin, për djalin. Ne nënat e fëmijëve me autizëm duhet tu gëzohemi edhe gjërave më të vogla. Edhe një buzëqeshjeje, edhe një përqafimi. Im bir sot është 14 vjeç. A e dini se para dy vitesh unë kam dëgjuar zërin e tij të më thotë: “mama”, për herë të parë në moshën 12 vjeç.
Besoj, edhe ju si unë merrni nga shteti një lloj ndihme, për paaftësi dhe për kujdestari. Nuk I kalon 20 mijë lekët, ose në të vjetra, 200 mijë lek të vjetër.Më thoni çfarë mund të bëj unë me 200 mijë lekë të vjetra.Unë kam 6 vite që paguaj mësuesen ndihmëse të djalit tim që e çoj në shkollë. Do ta paguaj sepse unë e di që fëmija im nuk mundet të qëndrojë më vehte.çfarë të bëj më parë? Dhe flas unë, që jam mësuese dhe marr një rrogë.Sa kërkon ai djalë nga unë!
Është një gje mirë të përmend faktin se në shkollat tona u rrit numri I mësuesve ndihmës,por, rritje është që në çdo shkollë, në një mësues ndihmës dhe spikolog, ti çove dy apo tre fëmijë?është minimale , për mua është e papërfillshme, sepse e dimë që secili nga fëmijët tanë ka nevojë të ketë nga një muësues ndihmës mbi kokë”
“Termin Autizëm nuk e kisha dëgjuar më parë, por t'ju them të drejtën mjekët më thanë se djali yt ka autizëm.E kam shënuar këtë fjalë në dorë për ta mbajtur mend dhe për të pyetur se çfarë ishte.Mjekët më thanë se është çregullim mendor I përhershëm që kërkon terapi të vashdueshme.Ishte traumë e madhe. E dya që po kaloja pas humbjes së bashkëshortit kur djali im Elson ishte dy vjeç.Sot ju them se nuk kam qarrë kurrë përpara djalit.Nuk jam treguar e dobët përpara tij, sepse këta fëmijë ndjejnë çdo gjë, edhe dhimbjen , edhe lotin vijnë e ta fshijnë, edhe gëzimin vijnë e ta përqafojnë”
“Sot dhimbjet e mia I kam kthyer në kauzë sepse unë mendoj se lufta në mënyrë të organizuar nga vetë ne prindërit për të fituar të drejtat është parësore.Nuk duhet vetëm të presim se çfarë bëjnë të tjerët por ne vetë duhet të jemi të parët që marrin nismën.Ju pushtetarë dëgjojeni zërin e nënës.Merrni në konsideratë nevojat dhe kërkesat tona për mbështetje në terapi, financim, shëndetësi. Nesër nuk I dihet. Autizmi nuk zgjedh!”
Unë kam një vajzë të cilën sot e kam marrë aty me vehte dhe përveç sfidës që duhet të përballojë përditë me Emilinë, vajzën time, duhet të merrem edhe me fëmijët e tjerë dhe një nga marrjet me fëmijët e tjerë është edukimi.çdo ditë në mënyrën time edukoj vazjën se si të jetë njeri, çdo ditë e edukoj, sepse e di se një ditë kur unë të mos jem më, prindërit e Emilit të mos jenë më do jetë dikush tjetër që do të kujdeset për të dhe nuk ka ditë, natë, që unë të mos I lutem zotit dhe them: - nga këto tre fëmijët e tjerë se njëri do dalë shpirtmadh , apo I hajrit siç themi ne shqiptarët”
Unë dhe im shoq falë këshillave të ngrohta të stafit te Fondacionit Femijet Shqipetare jemi sot bashkë në çdo hap me Jamarbër dhe për Jamarbër , çka do të thotë që tashmë motoja jonë është –AUTIZMI të mos jetë PAAFTËSI – duke u përpjekur për të vënë në pah çdo detaj me thjeshtësinë sublime të JETËS ! Çdo ORË terapie e bere me femijen ka bërë diferencën mes DIJES dhe PADIJES për vështirësitë që ka paraqitur çrregullimi tek Jamarbër. Sistemi shteteror i ndihmes dhe mbeshtetjes se femijeve me autizem mbetet vetem ne leter, asnje mbeshtetje konkrete nuk vjen nga institucionet. Nje pjese e mire e shoqerise duket te jete krejtësisht e papregatitur per autizmin, per me teper stafet arsimore ! Të qënit e hapur, për vështirësitë që paraqet dhe për detyrimet që lindin në një prinderim autik , ia dedikoj edukimit dhe trajnimit mbi autizmin! Mesova keshtu te jem e hapur ndaj shoqerise me kerkesat dhe shperfaqjen e cdo detaji ndihmes per tim bir ! Jamarbër shkëlqen me atë dritë fisnike Blu dhe une uroj që nesër ai dhe të gjithë fëmijët me Çrregullim të Spektrit Autik që shpalosen pa ndroje ne shoqeri për të qenit AUTIK , të arrijnë majat e integrimit në shoqëri si çdo individ tipik me të gjithë potencialin që kanë ! Protagonizmi e ndrin mendjen e tij –Do te behem shkencetar,do te studioj per vitaminat –keshtu më thote Jamarber!”
“Qëndrimi im ndaj Autizmit të tim biri ka evoluar, që nga libri I parë, sidomos që nga libri im I dytë me realizëm. Dmth, prindër unë ju them, mos u shkurajoni, mos u ligështoni. Misioni juaj është që sa të jeni gjallë ta bëni të lumtur këtë fëmijë.Nëse ju do ta keni mëndjen gjithë kohës tek pyetja se çfarë do të bëhet pas vdekjes time gjate gjithë kohës, ju do të shkurtoni ditët tuaja, edhe kjo do ti bie në kurrzi fëmijës tuaj. Kujdesuni tha Artan Hoxha për shëndetin. Po , nga 5 cigare në ditë, nuk pi më asnjë, nga dy gita verë në ditë, tani pi vetëm në fundjavë.Kam një rregjim ushqimor të caktuar.Kam shumë kujdez.Harxhoj 1 orë e gjysëm çdo ditë në mënyrë që të jetoj sa më gjatë, e ti qëndroj sa më pranë tim biri, sime shoqeje, juve”
“Bëhuni bashkë, bëhuni inisiatorë të lëvizjeve të mëdha dhe kini vëmëndjen e veçantë ndaj këtyre nënave,ndaj këtyre fëmijëve. Sidomos ndaj nënave, që kalojnë shumë netë pa gjumë, që çdo ditë përballen me sfida të reja. Ata nuk mirëpriten, edhe pse janë ekonomiste shumë të zonja, edhe pse janë mësuese të përkushtuara, janë kuzhiniere, juriste, sanitare të devotshme.Nuk I mirëprisni sepse nuk I njihni.Nuk e dini dhimbjen e tyre.Ju nuk njihni as rrënimin ekonomik që këto familje kanë. Përpiquni për ligje që ti mbshtesni, për ligje sa më të buta.që të ndihen të lehtësuara. Mbani hapur dyert e institucioneve për ti degjuar hallet e tyre dhe problemet që ata kanë dhe të jeni një pjesë jo vetëm e mbështetjes së tyre por të jeni një shpresë e madhe për ta”
“Që të kesh një fëmijë autik nuk është një arsye për t'u ndjerë I pashpresë, as për tu ndjerë I turpëruar, as I stigmatizuar, as për tu ndjerë I pahijshëm. Të gjitha këto, ju duhet ti shumëzoni me zero.Të gjitha paragjykimet duhet ti hidhni pas krahëve, sepse duke I hedhur këto mentalitete pas krahëve , ne do të mund të fitojmë mbi autizmin.”
“Fëmijët tuaj nuk kërkojnë agje më shumë nga ajo që kërkojnë fëmijët tanë, dhe atë që kërkojmë ne për fëmijët tanë. Ne nuk duhet të harrojmë se sot kemi gati brezin e parë të adoleshentëve të cilët janë trajnuar në qendrat tona që kur ishin të vegjël.Me të drejtë lind pyetja: - çfraë do të bëhet me ta? Ku do të shkojnë ata? Në rast se këta nuk do të vashdojnë trajnimin, në rast se këta nuk do të integrohen, do ti lëmë të kthehen përsëri në pikëz zero? Atje ku ishim?”
Emri:
Emili Capi
Email:
nadacapi@yahoo.com
Komenti:
Ti duhet te jesh vetem vetvetja leri ca te thone te tjeret ti je shume e mire per vete. Ato qe te shajne ofendojne veten e tyre dhe jo ty. Ato qe te bejne ashtu i duket vetja me te zgjuar.
Por nuk jane se...
Po te ishin te zgjuar ata nuk do te silleshin keq me ty. Shpresoj te ma japesh nr tend te tel dhe te flasim bashke ne WhatsApp nr im eshte 0699424422.
Emri:
STEFAN CVAJG
Email:
jam.un@gmail.com
Komenti:
Bravo. Me pelqeu shume.
