Titulli:
Përfytyroni sikur keni fituar një çmim të rëndësishëm dhe duhet të mbani një fjalim në ceremoninë e ndarjes së çmimeve. KË do falenderoni dhe PSE?
-Dukeni shumë e lumtur.Lexohet në sytë tuaj.Sigurisht,ky është një çmim që as sytë nuk mund ta arrijnë!
-Kur nisa punën time drejt këtij labirinti të panjohur,të pazbuluar, mendova se do të pengohesha me gurin më të vogël.
Kësaj vajze kaq të re, përballë jush,i dukej vetja si ato kumbullat jeshile në degët e pemëve,së ciëave nuk u hidhet asnjë shikim e nuk provohen nga askush.Nuk isha kaq e papjekur jo! Thjesht më duheshin më shumë ditë me diell për të nxjerrë në pah ëmbëlsinë që mbaja brendapërbrenda.
Qeshë e rrethuar nga njerëz që ia kishin mohuar vetes të drejtën e dëshirën për të lavdëruar të tjerët,fillestarët.Tek ata “të tjerët” ishte nënvizuar dhe emri im.M’u lanë në harresë qirinjtë që ndeza në sfidat më të errëta.Ndjenjat kishin avulluar.
Por,kush tjetër përveç asaj kishte çelësin e zemrës sime? Kush tjetër i dëgjonte të bërtiturat e shpirtit tim,kur goja kishte harruar të fliste!
Po! Ti ishe nënë! Ja njerëz! Nëna ime ishte e vetmja që më largoi retë e zymta. U dha ngjyrë çdo gjëje që e kishte kapluar errësira. Më dha dorën e më ngriti në majën e suksesit. I meriton këto fjalë, sepse kurrkush përveç asaj nuk më bëri ta shoh botën me kaq shumë jetë e gjallëri, arritje e lumturi. Duartrokitjet që mora sot, janë vetëm prej teje ma!
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
