Më kujtohet mësuesi im i parë
Isha shumë e njomë kur pata kuptuar se duhej që të shkoja në shkollë, ku do të mësohesha të shkruajë e të lexojë nga mësuesi. Dhe, shpesh mendoja se si do të dukej mësuesi im i parë. Si duket, ai? Është, vallë, i veçantë nga njerëzit tjerë? Do të jetë ai i butë, apo i ashpër etj. etj. Dhe më në fund, në moshën shtatë vjeçare arriti edhe ajo ditë e shumëpritur. Ishte një ditë e bukur shtatori. Fillimi i vitit të ri shkollor. E për mua, fillimi i një jete të re, me shumë të panjohura. Në oborrin e shkollës arrita së bashku me babin tim, i cili sa e sa herë me pat folur për shkollën dhe mësuesin tim të parë. Dridhesha nga emocione të gërshetuara. Ia shtrëngoja dorën babit. Ishte ky, mbase një moment mjaft i veçantë i jetë sime. Ëndrrat time tani ktheheshin në realitet...
Tek dera e shkollës qëndronte një mesoburrë, i cili buzëqeshte. Sa të bukura mu dukeshin këpucët e tij të lustruara. Edhe kravata e tij e bukur ishte në qendër të vëmendjes sime. Sytë e tij të bukur e të ëmbël në shikim të parë më magjepsën. Tani më e kisha të qartë. Do të jetë ky mësuesi im i parë, me të cilin do t’i kaloja ditët e vitit t; parë të shkollimit tim. Dhe ashtu ishte. Na përqafoj të gjithëve me radhë. Kurrë nuk do t’i harroj ata gishtërinj, të cilët lehtë -lehtë e ledhatuan fytyrën time që ishte e përshkuar nga të dridhurat. Pasi që na këshilloi që të rreshtohemi, na shoqëroi deri në dhomën e mësimit. Bankat e reja, karriget, tabela, të gjitha këto paraqitnin një botë të re për mua. Qëndroja i ulur në bankën që ma caktoi mësuesi dhe ende isha i shtanguar...
Më në fund, filloi edhe ora e parë e mësimit. Personi i ëndrrave të mia qëndronte para nesh. Fliste ngadalë e bukur. Kishte edhe fjalë që nuk i kuptoja, sepse ai fliste një gjuhë tjetër fare nga ajo që e përdornim në shtëpi e rrugë. Ishte kjo një gjuhë e bukur dhe e zgjedhur. Më pëlqenin shumë fjalët e tij të para. Tingëllonin bukur. E ai, vazhdoi të fliste për shumë gjëra që kishin të bënin me shkollimin tonë. Rrëfente për dituritë që do t’i merrnim gjatë viteve në vazhdim, për edukatën, pastërtinë e shumë e shumë gjëra të tjera. E dëgjoja gojëhapur. Çdo fjalë e tij, për mua ishte shumë e rëndësishme, për të mos thënë e shenjtë. Dalëngadalë pushuan të dridhurat. Tani më isha i qetë dhe shumë i gëzuar. E kisha të qartë se do ta kem një mësues të dashur, i cili do të na dojë dhe ne do ta donim edhe më shumë. Nga ai do të mësonim shkronjat e para. Do të mësonim të shkruajmë e të lexojmë. Dhe shumë gjëra të reja, pa të cilat nuk mund të bëhesh më vonë as mësues, as mjek e inxhinier. Ishin këto profesione që i ëndërroja kur ende isha kalama...
Me kënaqësi të madhe filluam me tingullin dhe shkronjën A. A e madhe e shkrimit, A e vogël e shkrimit. A e madhe e shtypit, A e vogël e shtypit, tingëllonin fjalët e ëmbla të mësuesit. E unë isha i habitur. Mendoja se është vetëm një A, e jo katër sosh, aq sa dëgjoja nga goja e ëmbël e mësuesit tim të parë, i cili shpejtë me hyri në zemër, nga e cila nuk doli kurrë më.
Edhe tani e kujtoj shpesh fytyrën e tij të bukur e skofiare Është kjo një dashuri e veçantë, e pashpjeguar. Dashuri e pashuar. Tiparet e fizionomisë së tij kurrë nuk do të hiqen nga kujtimet e mia.
Gjatë viteve në vazhdim kam pasur dhe do te kem shumë e shumë mësues të tjerë, arsimtarë e profesorë. I kam dashur edhe ata, por kurrë sa mësuesin tim të parë, i cili ka lënë gjurmë të pashlyeshme në kujtesën time, në jetën time...
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Emri:
rrushi
Email:
rrush-e-kumbulla@live.com
Komenti:
ore laco ca ke bone ka qen i tmershem fare mi
edhe un e kam njojt ate mesusin tend ka dal me ate mesusen time
