Lloji: Leter Tema: njohja dhe perballja me vetveten, kjo eshte nje nder letrat me te bukura qe kam lexuar dhe do doja qe dhe shume te tjere ta lexonin per fat te keq autorja nuk dihet kush este po kjo leter eshte mallengjyese Autori:
autorja X
Shkolla: nje shkolle Klasa: 10 Qyteti: nje qytet E-mail:
mullalliadela@gmail.com
Haha, nuk kam menduar kurrë se një ditë do arrija të qeshja me veten . Më në fund dhe këtë e bëra, qënka e çuditshme por kuptohet keqardhje për veten mund të ndiej vetëm unë. Nuk e di si kanë shkuar gjërat por sot mikja ime më e mirë eshte erësira, ka filluar të më shoqërojë shpesh … e ke parasysh kur shumë njerëz thonë se kanë frikë erësirën… pikërisht ata njerëz nuk arrij t’i kuptoj. Po ja, dhe njeriu i rethuar me njerëz, ndihet i vetmuar dhe vetem dhimbja te bëhet shoqëruese e monotonisë së ditëvë të tua, qënka e vështirë të përballesh më jetën, ajo të ka përplasur, të ka plagosur e ti spo I bën dot ballë, qënka e vështirë tu thuash të tjerve se nuk ta ndjen dhe në fakt zemra jote dridhet nga frika e perballjes me realitetin, qenka e vështirë të pranosh dhe vetë fatin. Të jesh një pesëmbëdhjetë vjeçare pa asnje ëndër në sirtar qënka e tëmershmë, të mos kesh as një motiv për tu zgjuar të nesërmen dhe të ndihesh prapë e humbur. Të humbasësh çdo ditë , të harosh ku je dhe ku do te jesh , te harrosh te flasësh apo lëvizësh , të humbasësh në mes të një stuhie ndjenjash dhe në një moment të mos ndjesh azgje kjo qënka të jesh bosh. Kur nuk ke fuqinë as të komandosh fjalët të dalin nga goja jote , kur paralizohesh e thua cfarë po bëj ku jam , oh jam e lodhur . Dua që në një moment të ndal, të pushoj, te mos mendoj dhe ne fund të humbas në një vorbull e pastaj te zhdukem . Po pikërisht, dua të zhdukem , ndoshta do të jetë më e lehtë të zhdukem sesa të luftoj me veteten . Të luftoj po me cilen anë me veten apo me vetveten në secilën pozitë prap ajo që humbas jam unë . Por dua vërtet, dua të rilind , të rilind zemrën apo shpirtin , të filloj të ëndëroj po … kaq është thjesht dëshirë . Dua të marr frymë , të qetësoj furtunat ne mendje apo në zemër , po nga tia nis më parë , nga fillimi … po ku është fillimi ?! Ka vetëm një çast kur jam e qetë dhe ai kur mbyll sytë i hap sërish dhe është ende erësirë , kur gjithcka është bosh sic jam unë nuk ndihem e vetmuar po vërtet besoj se dhe vetë vetmia është shoqëruese e mirë. Të ndihesh vetëm nuk do të thotë të jesh vetëm , po c’rendëi ka kur nuk je vetëm po ti ndihesh vetëm . Është ajo ndjenja që te gryen te bËn te pameshirshem dhe egoist . Është një luftë ndjenjash , luftë mendimesh po sidoqoftë ëshë një luftë dhe ka viktima kësaj radhe viktimë ka një dhe jam unë . Dua të shuhem … mbase mendoj të fluturoj e pastaj… pastaj kaq … të shkoj aty ku është vetëm ërësirë e aty të zhdukem. Nuk kam fuqinë, nuk kam guximin të luftoj gjithçka e gjithkënd . Në fakt askush s’ka aritur të më kuptojë apo të besojë qoftë dhe një shfaqësim të sinqërtë prej meje … njerzi kanë lindur me mendimin e keq … e ja ketu humbas unë, sërisht … fal, fal ,pafund, harroj, po kur vjen puna tek unë të gjithë priren të kërkojnë llogari e të kundështojnë të thonë se të duan kur në fakt nuk ta tregojnë me veprime e çmë duhet mua kjo dashuri e kotë ?! Vjen momenti ku ndihesh lodër ne duarte e gjithkujt dhe asnjë herë pronë e vetvetes. Kur lotët të rëshkasin padashur e pa kuptuar … kur do të ulërasësh … kur do të vraposh …kur do të jesh vetëm ti në djalog me ty, është pikërisht ky momenti kur kupton se ke humbur . Ndonjehërë më pëlqen të humb sepse më në fund krijon mundësinë për të menduar vetëm për veten . Është e dhimshme të zgjohesh në mëngjes e të thuash u mërzita kur një ditë e re nuk do te thotë fillim I ri për ty atëherë kur ... kur eshtë rilindja për ty ?! Po ndonjëherë harro çdo gjë dhe fillo të shkosh aty ku as vetë nuk e di e fol me veten qaj, bërtit e të nesërmen ktheu te jeta jote monotone e qesh sikur azgjë nuk ka ndodhur dhe thjesht kalo dhe një ditë tjetër si gjithë të tjerat me shpresën se nesër diçka do ndodhe, dikush do të të tërheqë nga hunera që ti vetë me hidhërimin tënd ke krijuar . Mbase një ditë, mbse dikush që gjithmonë ke pasur pranë kupton se sa të ka lënduar, qoftë dhe ai që prej kohësh të ka humbur, mbase kthehet të të shpëtojë . E nësë kjo nuk ndodh mjaftohu me idenë .
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Shembull:
autorja X - http://sq.yourliterary.com/vepra/Leter/leter+vetes/5597
Vepra te ngjashme
Frika nga vetmia
Lloji: Ese informuese
Vetmia. Një prej ndjenjave të cilave njeriu u trembet më shumë. Një njeri i vetmuar nuk është...
Dëshpërim
Lloji: Hartim
-^Kur të të bezdisë arroganca e dikujt duhet të pyesësh veten menjëherë : A është e mundur ...
E vërteta e kësaj...
Lloji: Ese filozofike
Të gjithë të vërtetat kuptohen,por e vërteta e jetës është një enigmë e vërtetë.Është ...
Nje mik i vertete n...
Lloji: Ese argumentuese
Secili prej nesh ka shokë e shoqe. Marrëdhënia jonë me çdonjërin prej tyre është e ndryshme....
Shkruajmë bukur gj...
Lloji: Ese argumentuese
Në mëngjes kur zgjohem, dëgjoj nënën time që më thotë – Zgjohu zemër. Në rrugë kur dal ...
"Në mundsh"
Lloji: Poezi meditative-filozofike
Në mundsh të shikosh natën,
Dhe kur je i zhytyr ,në errësirë
Vendi është pa dritë dh...
