Më thonin dikur: lexo librat e shkollës, lexo se do të të duhen…! Por unë nuk e kuptoja.
Unë librin mësova ta dua tani ne keto rrethana . Ndoshta kur njeriu eshte i merzitur , i lodhur , i ngarkuar menderisht , ka kohë të mendojë më shumë , ka kohë të rrijë më shumë me veten…
Rrëmbej një libër që më godet nga titulli dhe nis të ecë nëpër rreshtat e tij. Nis të ecë njëlloj siç nis të ecë një fëmijë që s’ka hedhur kurrë më parë hapa në jetën e tij. Unë eci ngadalë, ndaloj, kthehem pas, pushoj, eci sërish me hapa më të shpejtë e papritur e ndjej se po fluturoj. Po, po, po fluturoj, por jo me trup, por me shpirt. Teksa lexoj shpirti im fluturon . Imagjinata ime kalonçdo kufi. Mendja ime përshkon hapësira pa fund dhe unë përshkroj oqeane, depërtoj në qiej pa fund, bëj gara me erën, sfidoj kohën…
Mësova ta dua librin, sepse libri më thotë shumë gjëra që në fakt unë i di, por kam nevojë të m’i thotë dikush, pa më qortuar, pa më bërë të ndihem fajtor, pa më gjykuar, pa më thënë se jam gatuar mirë apo keq. Kur unë lexoj më duket sikur flas me dikë dhe ky dikush ka një zë aq të ngrohtë e aq të dashur sa s’di ta them me fjalë. Libri eshte nje jete tjeter, eshte nje udhetim i mrekullueshem qe te con ne bote te ndryshme, te panjohura , te njeh me gjera e ndodhi qe ti nuk i ke imagjinuar kurre. Eshte nje mesim, dituri dhe nje menyre e bukur per tu larguar nga monotonia e merzitshme e diteve.
Mendoj se po te lexonim te gjithe me shume, me shume sesa dalim rrugeve ne kete dimer te ftohte neper kafenete e zymta dhe me smog....do ishim me pak te merzitur dhe sdo merzisnim te tjeret gjithashtu, sepse libri eshte nje mik qe na buzeqesh gjithmone.
Keto dite kam filluar te lexoj nje liber te mrekullueshem “Kujtimet e nje Geisha” . Jam duke e mbaruar dhe me ka futur ne nje bote tjeter, fantazi dhe ngjyra magjepsese. Kam mesuar shume gjera nga ky roman, gjera qe mendoja se i dija por kam qene shume gabim . Ja pra cfare libri... te hap syte...
Kam mësuar se njerëzit edhe mund të të zhgënjejnë: dikush të tradhëton, dikush të gënjen, dikush të përdor, dikush të do me interes, dikush të fyen, dikush kënaqet kur ti je keq… Kam mesuar se sa herë që mes njerëzve ndihem keq, një libër më bën të ndihem mirë sepse brenda tij dikush ka të njejtën dhimbje si unë, vuan si unë, madje më hap zemrën e më thotë gjëra që edhe unë i mendoj e i ndjej njëlloj si ai. Kështu unë duke kërkuar shokun, gjej veten në libër.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Emri:
mirgreta
Email:
fatlindi200@hotmail.com
Komenti:
Une mendoj se e ka shkruajtur bukur, ajo ka then at se qfar ndjen per librin, Pra librin duhet ta kemi gjithmon afer...
Emri:
Bleona
Email:
Lona42@hotmail.com
Komenti:
Edhe u mendoj njashtu por prap se prap e bukur ëë :
Emri:
Era
Email:
era.latifi@msn.de
Komenti:
Kjo ese edhte mjaft e mire sepse libri eshte shume i dashur per ne dhe un mendoj se ne duhet te lexojm me shume libra sepse LIBRI eshte shoko yne me i mire
Emri:
erza
Email:
elmedina.9@live.com
Komenti:
teper mir sepse dikush vetem te shfrytezoon e nuk te merr per shoqee te mir ja keshtu qe duhet pasur kujdes çdo hap qe e hedhh
Emri:
egzontina
Email:
egzontina-010@live.com
Komenti:
nuk pom pelqen shum e keqe
Emri:
rea rika
Email:
reakucove@yahoo.com
Komenti:
sh poezi e bukur urime me pelqeu shum dhe me uti ne nje bote tjeter dhe une e kam lex kete liber eshte me te vertet i mrekullueshem
Emri:
denis
Email:
denis.zogu@hotmail.com
Komenti:
Shume bukur. Autorja e ketyre rreshtave, nga menyra e te shprehurit dhe nga pasioni me te cilin shkruan, duket qe eshte person qe lexon, qe i do librat.
