Ishin dy fëmije që nuk i kishin prindërit, ata ishin shumë të mençur dhe një ditë shkoi agimi tek njomëza dhe i tha o moj njomëz sa jam e vetmuar, nuk e kam as kënd në shtepi, jam vetëm, a do të vish me mua që të rrish ? Njomëza ju përgjigj po si jo unë do të vi me ty menjëherë dhe njomëza shkoi që ta pregadiste do ushqim për kat të dy. Dhe erdhi koha e gjumit njomza ishte e pikëlluar shumë sepse nuk i kishte prindërit e vet dhe ajo ishte duke qar dhe në atë çast e degji agimi dhe i tha çfarë ke që po qan njomza nuk ju përgjigj e beri veten kince jam duke fjetur dhe shkuan në shkollë dhe mësuesja e pyeti njomzen njomza a i ke bërë detyrat ? njomza nuk ju përgjigj dhe mësuesja ja beri qke moj njoza që nuk po flet njomza i u pergjijg JAM E PIKËLLUAR. Po perse ti i ke të gjitha po por unë i kam po nuk kam prindër si flet moj njomza ti ashtu nuk bën sepse ti je një vajzë shumë e bukur dhe mequr dhe kështu njomza dhe agimi u rriten pa prindër.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Emri:
aaann
Email:
an.fel@tre.net
Komenti:
mos shkruaj gjera kot ok? na lodhe tu lexu e tu shku. per me teper na harxhove kohe me kete nderkohe qe shifshim 1 gjo tjeter
Emri:
kritika
Email:
kritizer@hotmail.com
Komenti:
bla bla bla.... kot fare.
Mos shkruaj vetem per te shkruar pa ditur cfar po shkruan. Te rekomandoj te shkruash me pak dhe me me cilesi.