Të dy kanë mbi kurriz koleksionin e dekoratave për letërsinë që krijuan dhe njëkohësisht, thesin e rëndë të mediokriteteve politike, që i mbuluan me figura letrare. Të dy janë gjigandë të kulturës dhe njëkohësisht, përgjegjës për zbukurimin e një epoke të gënjeshtërt. Të dy kanë meritën që gatuan bukën e kulturës për popullin shqiptar dhe njëkohësisht, fajin për faktin se gjatë gatimit, brenda miellit, futën edhe helmin! Kjo, natyrisht mund të thuhet për të gjithë njerëzit, që u morën me propagandën kulturore, por ndryshe prej të tjerëve, atyre të dyve, populli u besonte çmendurisht! Askush prej tyre nuk ka për detyrë të japë llogari para nesh, sepse nuk ishim ne, që i zgjodhëm, apo caktuam ata, si poetë, por gjithashtu, askush prej tyre, nuk ka të drejtë t’i verë vetes cilësimin e disidentit, në universin e gënjeshtrës, ku ata nuk na thanë dot, të vërtetën. Agolli apo Kadare? Kjo pyetje ka 50 vjet që shtrohet, por duket se në hapësirat e sotme letrare, ka përsëri vend që emrat e tyre të përmenden, si më të mirët. Kjo, sepse periudha e pas viteve 90-të, ende nuk ka qenë e mjaftueshme, për të kristalizuar një emër të ri, që të kapërcejë modelin e tyre. Ose, thjesht ngaqë ata, ishin vërtetë dy njerëz të talentuar që ranë mbi hapësirat shqiptare, në një kohë të vështirë, si dy qirinj ndriçues, ose, si dy katalizatorë të së keqes.
Ja thote Spartak Ngjela per ata te dy.
Letërsia shqiptare e atyre viteve, kishte vetëm dy prozatorë: Ismail Kadarenë e Dritëro Agollin, të cilët edhe sot janë ende prozatorët më të mirë, dhe pastaj vinte një vakum heshtjeje. Gjenerali i Ushtrisë së Vdekur, menjëherë krijoi një pështjellim te barbarët e 6 shkurtit, të cilët nuk po e pranonin dhe bashkë me ta edhe qarqet e shkrimtarëve ultramediokër të regjimit, të cilët ishin shtuar shumë në katër vitet e fundit, si refleks i goditjes së frymës europiane në Shqipëri. “Kronikë në gur”, pa diskutim që ka hapur një epokë të re në kulturën shqiptare dhe sidomos në vizionin për letërsinë. Ai roman nuk kishte asnjë lidhje me propagandën e atëhershme dhe dukej se, po të kalonte pa një kundërshtim zyrtar, diçka do të ndryshonte në Shqipëri. Ndërsa, ai që besoj se arriti një tjetër kulm ishte romani brilant i Dritëro Agollit, “Shkëlqimi dhe rënia e Shokut Zylo”. Një humor i nivelit të lartë dhe një sarkazëm e tallje e madhe me administratën e shtetit të atëhershëm. Ishte një gjë krejt e paimagjinueshme për Shqipërinë e atyre viteve një roman i atillë, por historia na ka treguar se, talenti dhe koha ecin paralel. Forca artistike e dy shkrimtarëve të nivelit të lartë në Shqipëri, Kadaresë dhe Agollit, e kishte kapur ndryshimin që duhej të vinte për të shpëtuar gjendjen dhe ishte hedhur përpara shoqërisë dhe vetë regjimit.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Shembull:
me - http://sq.yourliterary.com/vepra/Ese+e+krahasim-kontrastit/Dritero+agolli+Ismail+kadare/1120
Vepra te ngjashme
Ismail Kadare, gjen...
Lloji: Ese argumentuese
Ismail Kadare, tanimë një emër i njohur në të gjithë botën, është një nga figurat më të ...
Cilësitë e shqipt...
Lloji: Ese argumentuese
Populli shqiptar është dalluar ndër vite për një trimëri të rrallë,kurajo dhe besnikëri.Me ...
veshje popullore pe...
Lloji: Ese pershkruese
Veshjet popullore, janë pa dyshim një nga manifestimet më të fuqishme të kulturës tradicional...
shkrimtaret shqipta...
Lloji: Pershkrim
dritËro agolli
Dritëro Agolli ishte poet, shkrimtar, politikan shqiptar dhe ish-president i Li...
ese per syte
Lloji: Ese filozofike
Dhuna kundër grave në Shqipëri duhet të analizohet në kontekstin e kulturës dhe traditave shqi...
Katdrealja e Parisi...
Lloji: Analize letrare
Skeda e analizës
Titulli: "Katedralja e Parisit"
Autori: Viktor Hygo
Lloji i veprës: Roman
...
Nje mik i vertete n...
Lloji: Ese argumentuese
Secili prej nesh ka shokë e shoqe. Marrëdhënia jonë me çdonjërin prej tyre është e ndryshme....
ShQiPeRiA
Lloji: Ese shpjeguese
Të kaluar dhe të pranishëm, antik dhe modern, të rinj dhe të vjetër, musliman dhe të krishter...
