Të rrosh a të mos rrosh është një nga monologjet më të famshme të letërsisë botërore dhe një nga alternativat më dramatike në jetën njerëzore. Njeriu i gjendur përballë fatit të vet që nuk i ofron asnjë rrugëdalje. Në këtë moment tragjik hidhen ide për dukurinë e vdekjes.
- Ajo për të cilën njeriu nuk dyshon është paqja pafund pas vdekjes. Në raport me këtë të vërtetë që merret si absolute është shumë komode që njeriu në momentet më të vështira të jetës së tij, të kryejë vetëvrasje për të shpëtuar nga vuajtjet dhe ndëshkimet e fatit. Dikush ngec tek ëndrrat, që të shohësh ëndrra duhet që truri të punojë edhe pas vdekjes, por a mund të funksionojë ky tru në një trup të vdekur? Vetvetiu, mendimi shkon te e panjohura e cila lind frikën ndaj vdekjes. Është kjo frikë më shumë se dëshira për të jetuar që e mban njeriun të lidhur fortë pas jetës madje dhe kur i bien mbi kokë fatkeqësitë më të mëdha. Të jetosh me përgjegjësinë e realizimit të synimeve, e të mos humbasësh në oqeanin e meditimeve për të panjohurën.
- Të jetosh, duke i dhënë qëllimeve të tua jetë e nëse janë ende të paformuara, t’i krijosh. Kjo është të jetosh, nuk është thjeshtë të hash, të pish e të flesh. Gjithkush tanimë vlen aq sa ai krijon. Duhet të rrosh se jeta është më e shkurtër se vdekja. Të rrosh sepse jemi krijuar që të jetojmë, të punojmë dhe veprojmë për të mirën e vetes dhe të tjerëve; të krijojmë familje, të krijojmë miqësi, të përballemi me çdo gjë që na del përpara, të sfidojmë veten në gjithçka që na sjell jeta. Jetojmë për të qenë të gëzuar, pikëlluar, lumtur, ndonjëherë për të ndjerë dhimbje.
- Jeta është një imponim, nuk na ka pyetur nëse duam të vimë në këtë jetë, e s’do të na pyesë as nëse duam të shkojmë. Pra, nuk e dimë nga vijmë e as nga do të shkojmë, por ia vlen ta jetojmë jetën, meqë veç jemi pjesë e saj, dhe të nxjerrim më të mirën nga ajo, por, gjithnjë ka një “por”.
- Në qoftë se unë nuk jam gjallë, si mund të luftoj unë për një jetë më të mirë?! Gjallë mund të jesh edhe i instaluar me gypa oksigjeni rreth e rrotull, me memorie të humbur, dhe për më keq, në koma përgjithmonë. Mangësitë e theksuara fizike e vënë seriozisht në pikëpyetje kuptimin e jetës. Sa e sa njerëz jetojnë në varfëri e me kushte shumë drastike. E pra, të gjithë këta njerëz bëjnë të pamundurën që të jenë gjallë edhe pse vuajnë. Ka me mijëra arsye për të thënë të rrosh dhe kjo është zgjidhja, por ndonjëherë këto mijëra arsye shumëzohen me zero në çaste të errësimit të syve.
- Prandaj pyetja lind veç atëherë kur dhimbja gërmon thellë në shpirtin njerëzor, por kur ndodh kjo ka hapësirë më shumë për të ndjerë gëzimin, lumturinë, rëndësinë e jetës. Në përfundim them se është më mirë të jetosh, se duke jetuar do arrijmë edhe vdekjen, me vullnetin e çeliktë; me dëshirën e zjarrtë; me pasionin e fortë do të rrojmë.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Shembull:
Big G - http://sq.yourliterary.com/vepra/Ese+filozofike/T%C3%AB+jesh+a+mos+t%C3%AB+jesh/8002
Vepra te ngjashme
Femra endrra pa te ...
Lloji: Ese filozofike
Femra endrra pa te cilen jeta do dukej e zbehte
Femra ,nje qenie e brishte,...
Libri
Lloji: Ese filozofike
Te gjithe e dime situaten ku ndodhemi,nje katastrofe boterore e cila mbylli brenda te gjithe njerezi...
''Buzëqeshja : Ila...
Lloji: Ese filozofike
Frymë e inspirimit , motivimit ,arsyes për ekzistencë dhe e forcës për të mbijetuar.Ajo e cila...
Jo duke degjuar te ...
Lloji: Ese filozofike
Shume njerez,shume femije paragjykohen nga te tjeret.Dhe shpeshhere ata qe i degjojne dhe i besojne....
Unë dhe Toka
Lloji: Ese filozofike
Eh,sa jam plakur!... Këta njerëzit më bënë të plakem para kohe,edhe pse jam akoma e re...Pse m...
Arti dhe enderrat j...
Lloji: Ese filozofike
Qe te krijosh si fillim duhet te enderrosh. Pas cdo arti fshihet nje enderr te cilen e bejme realite...
ese per syte
Lloji: Ese filozofike
Dhuna kundër grave në Shqipëri duhet të analizohet në kontekstin e kulturës dhe traditave shqi...
koha
Lloji: Ese filozofike
E di.Ne si njerz duam urrejm, gabojm, dashurojm, veprojm por ne shumicen e rasteve pendohemi.Jo pe...
Varferia
Lloji: Ese filozofike
Muzgu ka perqafuare edhe pjesen me te vogel te drites qe ka mbetur ne horizont.Neper rruget gjysme t...
nje palaco qe qesh
Lloji: Ese filozofike
Eshte per tu habitur me ndjesite e panumerta qe zoteron njeriu... qofshin keto te arsyeshme ose jo m...
ne dhe uji
Lloji: Ese filozofike
cfar do te ishim ne pa uje ??
nje pyetje sa e ditur nga gjithkush aq edhe retorike .ndalo nje momen...
Gracka e njeriut
Lloji: Ese filozofike
Lumturi ne kete bote nuk ka,ka vetem therrmija te saj-thote Tolstoi.Iemancipuar me gjerat e perdits...
Shto komentin tend per vepren e mesiperme:
Mos perdorni fjalor banal! Komentet me fjalor banal do te fshihen!
