Eci vetem sipas intuites e cila nuk di ku do te me dergoje. Shof disa objekte qe me vertetojne se nuk e kam shikimin te humbur. Sa do te doja te shikoja te gjithe situaten nga syte e dikujt tjeter. Valle ku ndodhem?! Ne ferr? Mendoja se ketu percellohesh. Ketu po mbreteron nje I ftohte i acarte, e per çudi askush nuk mundohet ta luftoje kete ftohte ,por ndoshta te gjithe e kan mendjen ta ngrohin shtepine e tyre e jo te gjithe ambientin. Vërtetë duket ide e cmendur kjo, e të ngrohurit të gjithë ambientit, por në qoftë se i pyet të gjithë, pergjigjja do të jetë e njejtë nga të gjithë, është në dorën e zotit. Sa të pafuqishme i kemi shpresat, jemi sikur elefanti në përrallen e bukur që i frikesohet një miushi simpatik, por ai harron se po ta bënte vetëm një hap para dhe do ta shnderronte ate të gjithin në lëng nga i cili përbëhet trupi i tij. Si duket gjërat që nuk i kemi provuar kurre na pushtojne shpirtin me frikën e dështimit. Ehhh dështimi! Një mit ende i pa kapërcyer që ka zene rrënjë në shpirtin tone. Gjithë ajo ushtri e ideve optimiste peson disfate vetem nga frika e deshtimit. Sa e urrej këtë gjendje. A duhet me doemos të ketë ndikime nga jashtë ta largojë këtë pengesë ?Si duket pesimizmi ka rolin më të mirë në këtë filmin tonë, i cili gjithmonë triumfon në fund të çdo episodi. Diçka duhet të ndryshojë, nuk mund ta lëme veten në këtë gjendje. Drita e cila deri dje ishte vetëm e imagjinuar tani ka filluar të jep ca shenja jete. Shkëndijat të cilat sa do që janë të vogla dallohen nga larg, sepse errësira është duke na qorruar. Brenda shpirtit shpresa është duke luajtur rol të madh në motivimin e ideve të cilat kanë filluar te behën me të guximshme, dhe kanë filluar të vetdijesohen se të vetme nuk mund të i`a dalin në asnjë menyrë. Nuk di asnjë hero të vertetë i cili ka bërë gjithçka i vetëm, pervec ata tek të cilët imagjinata e tepruar e autorit i ka bërë të pa prekshëm. Të ecurit para varet pikërisht nga kjo levizje që po ndodh brenda. Edhe atyre shkëndiave të drites kanë filluar të reflektohen tek disa pasyqyre të cilat janë duke luajtur rrol vendimtarë në jetgjatsinë e saj. Ahhh sa e dua një furnizimë të pa ndalshëm energjie. E di që një ditë do të vie, por shpresojë të mos jem i lodhur saqë errësiren e plotfuqishme që po ndodhë të mos e zevendesojë me atë të qepallave të syve të cilat do të jenë të lodhura saqë nuk do të jenë të interesuara për lluksin e drites, sepse besojnë në atë se ishte më mirë kur luftoja, se sa tani që kam fituar, ky zhgenjimë do të ishte vdekjeprurës, sepse arritja e asaj çfarë ke bërë me mund të madhë të të përdoret gabimishtë do të ishte baraz me humbjen. Me shpresën që drita e cila po na mungon do të na sjellë shumë të mira po e mbyllë këtë tekstë i cili është shumë pak i kuptueshëm në leximin e parë, sepse vetëm një njeri në gjendje të tillë siç po ndihem do t`a shpjegonte secilën fjali të cilën kam dashur të shprehë vetem një pikë të vogel nga vetja ime.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!