Lloji: Ese shpjeguese Tema: Ndikimi i guximit dhe frikes ne jeten tone Autori:
E.C
Shkolla: Sami Frasheri Klasa: 12 Qyteti: Tirane E-mail:
elma.cara@outlook.com
“Bota i perket atij qe guxon”
“E vetmja menyre per t’ia dale mbane eshte te vazhdosh se ecuri perpara“. Eshte kjo shprehja qe me futi thelle ne mendime pikerisht atehere kur ndjesia e mposhtjes me kishte pushtuar dhe erresira kishte zhdukur cdo grimce drite ne shpirtin tim. Ne nje moment te tille te veshtire, fale ketyre fjaleve kuptova se gjendesha perballe nje udhekryqi dhe se duhet te vendosja. Ekzistonin vetem 2 mundesi: te ndaloja se perpjekuri e te zhytesha ne oqeanin e thelle te frikes dhe deshtimit ose te ringrihesha e te luftoja perseri me guximin si mburoje. Duhet te merrja nje vendim.
Sigurisht qe alternativa me e rehatshme dhe momentalisht me e sigurta eshte te dorezohesh. Ne ato momente kur bota duket sikur po shembet nen kembet e tua, kur drita ne fund te tunelit nuk duket gjekundi dhe ti mbetesh ne erresire, pa ditur si te orientohesh apo ku te mbeshtetesh dhe atehere kur askush nuk te ndihmon dot pavaresisht klithmave te heshtura per ndihme, pikerisht ne keto momente shpresa duket se vdes. Dhimbja pushton shpirtin, deshira per te uleritur eshte me e forte se kurre, lote lendimi, zhgenjimi e zemerimi rreshkasin papushim... Si pasoje fillojme te mendojme se cfaredo qe bejme, sado te mira te jene shanset qe na jepen, gjithmone do te deshtojme. Mbase sepse thjesht nuk mund t’ia dalim dot, mbase sepse nuk jemi aq te afte sa mendojme se jemi. Ky ze i brendshem, i ushqyer nga energji negative gjithmone ne rritje na bind, na ben te besojme se kjo eshte e verteta, e hidhur por e pandryshueshme. Ai eshte pergjegjesi per rritjen e frikes, qw sjell paralizim dhe strukje ne vetvete, ndalimin e perpjekjeve dhe se fundmi mposhtjen.
Zgjidhja tjeter eshte pikerisht ajo qe fillimisht duket e pamundur. Sfida me e madhe eshte mposhtja e ketij zeri dhe lenia e mendimeve pozitive te mbizoterojne ne mendje dhe shpirt. Funksionon me te vertete keshtu, cfaredo qe t’i thuash vetes dhe sado e parealizueshme te jete ajo, fillon te shnderrohet gradualisht ne dicka te besueshme.
Natyrisht qe mendimet pozitive nuk mund te vijne menjehere pas nje gjendjeje ne te cilen ndihesh i lenduar dhe i mposhtur, por ne vend qe te mendosh se je i paafte, pse te mos mendosh se ky rrezim te ben me te forte dhe per pasoje me te suksesshem ne te ardhmen? Pse te stepesh dhe te izolohesh nga frika e nje deshtimi te ri, kur kjo do te sillte vetem nje humbje te radhes dhe per me teper, aspak zhvillim? Pse te mos marresh guximin per t’u ngritur e per ta provuar perseri e perseri derisa te arrish ate cka deshiron? Dhe sa duhet te gjakoset gjuha jote, para se te ndalosh se kafshuari ate? Perse duhet ta burgosesh zemren dhe deshirat e saj pas hekurave te frikes se deshtimit? Mos e ler zjarrin e brendshem te shpirtit te fiket nga lotet e zhgenjimit. Ngrihu dhe lufto nese deshirat dhe endrrat e tua jane aq te forta sa te mposhtin friken. Kjo nuk do te te siguronte fitoren e menjehershme, por heret apo vone cdo lodhje shperblehet.
Keshtu, mendimet negative do te veniteshin pak nga pak dhe te gjitha qendrimet apo veprimet do t’I pergjigjeshin endrres me te cilen fle dhe zgjohesh cdo dite. Atehere kupton se nuk ishte aq e veshtire sa mendoje, nese e le veten te lirshem dhe te pakontraktuar nga komplekset dhe frikerat qe kane te bejne jo vetem me deshtimin por dhe me ate cka te tjeret mendojne per ty. Lufta e perditshme te sjell lumturi, sepse sado sfiduese te jete ajo, nuk mund te jete kurre me e veshtire se lufta me vetveten, lufta ndermjet asaj qe je dhe asaj qe deshiron te behesh, sfide te cilen tashme e ke fituar. Dhe pikerisht guximi per te hedhur hapat e pare te con drejt kesaj fitoreje, drejt nje bote te re, e cila i perket vetem atij qe guxon.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
