Nje dite do te largohesh nga kjo bote!
E perhumbur ne mendime duke lene pas ''gjithcka te zakonshme''dhe duke menduar per ''asgjene e jashtezakonshme''!Lejoj mendimet e mia te vozisin neper eren e lehte flladitese tek shohin grimca te erreta qe kurre me pare s'kisha mundur t'i shihja.Eshte kaq ndryshe!Une ndiej!Po po arrij te ndiej!Jo si zakonisht.Edhe me mire.Ndiej tundime ne zemren time jo pak te lehta.Kurre s'me kishte ndodhur kjo!Kam force!Po une kam force!Marr fryme!Jetoj!
Kush ishte shkaku i kesaj valle?!A mos ndoshta nje uragan i papritur qe therrmoi qenien time ?!Por perseri e la te jetoj!
Perse e la?!Perse beri qe te vuaj ,te bie dhe me pas te ngrihem serish?!Teksa degjesha diku aty ne nje shtrat dhe ku mundesia per te jetuar ishte gati e pamendueshme.Une luftova ,durova u ngrita dhe po vazhdoj!S'jam me si me pare.Une arrij te shoh tashme.Te shoh te verteten.Me pare thjesht e dija se njerezit shihnin dhe une shija po ashtu...por s'kisha arritur te shihja asgje.Tashme une mund te mendoj,te arsyetoj.Me pare jo!Jo asgje e tille!Me pare e ashtuquajtura mendja ime nuk mendonte ajo thjesht shfrytezohej.Ditet iknin,muajt poashtu dhe une thjesht ''mendoja'' se po jetoja.Gjithcka me dukej njesoj.Me dukej se njerezit thjesht jetonin.Por ne te vertet ata e humbisnin kohen e tyre me kot.E si pra?!E gjithe njerezia vite ,dekada dhe shekuj thjesht erdhen ne jete ''me kot''?!Pa asnje motiv?! Ecen mijera hapa.Qindra e miliona njerez erdhen dhe jetuan,punuan,u lodhen,dhane nga vetja e tyre dhe me pas u larguan.Shume persona paten mundesine te shijojne per shume vite jeten,disa te tjere u larguan me heret!Disa u larguan padrejtesisht nga jeta ne kete bote.Dikush shpetoi nje jete dikush tjeter mori nje te tille duke e ditur se nuk ishte ai qe ja dha ate.Pa menduar, njerezit sillen rreth e perqark kryenec,shfrytezojne duke mos ditur burimin e ketyre miresive.Pa menduar qe edhe shkaterrojne.Kush ia jep kete liri valle?!Pse njeriu nuk arrin te kuptoje se ai nuk eshte i perjetshem ne kete bote.Eshte thjesht i perkohshem.Nje i perkohshem ku nuk di se sa do te zgjase perkohshmeria e tij.Perse nuk vepron drejt!Dikush perpiqet te jetoje jeten qe i eshte falur si dhurata me e cmuar.Perpiqet ta ngreje ate mbi baza te sigurta dhe te pastra.Disa te tjere shfaqen krjet papritur duke i ''grabitur'' kete dhurate!A thua valle ketij grabitesi nuk iu eshte dhuruar dicka e tille kaq e vyer si jeta.Une mendoj se te gjithe njerezit jane te barabarte.Te pakten ashtu lindin!Vitet kalojne dhe njerzit transformohen ne persona qe ''nuk duan t'ia dine''per tjetrin,jeten e tij,''nuk duan t'ia dine'' as se si ndihet dikush madje edhe kur shkaku eshte vete personi.Drejtohet pyetja:A do te doje qe femijet e tu ne te ardhmen te kishin nje jete te ngritur mbi padrejtesi?!Nje jete te pasigurte kur vete bota,globi,gjithesia eshte streheza me e ngrohte dhe e sigurte?!Teksa e degjojne kete pyetje te gjithe mendoje se natyrisht do te donin jeten me te mire dhe me te sigurte per ta.Atehere lind serish pyetja:Por pse njerezit vazhdojne dhe ngrejne jeten e dikujt mbi padrejtesi, e vene ate ne rrezik?!A e dine se ne te vertet ata i bejne padrejtesi vetes se tyre?!Nuk i vret aspak ndergjegja.Kur shtrihen ne mbremje cfaje mendojne?!Cfare ndiejne?!Kenaqesi valle?!Pse nuk e jetojne kete miresi dhe me pas te largohen te qete duke ia lene rradhen brezave pasardhes.Pse nuk mendojne pozitivisht dhe te mos u shkoje kot mundi.Sepse ata jane duke menduar gjithsesi per te tjeret.Por jo ashtu sic duhet.Ata mendojne per te tjeret duke thurur intriga.Zgjohen ne mengjes dhe nuk jane falenderues tek Zoti i Gjithesise sepse u zgjuan edhe nje mengjes.Mund te mos ishin zgjuar!Vazhdojne duke kaluar tek plani i rradhes.Plani i cili shkon nga A-ja tek B-ja dhe brenda ketij plani ka 1001 te zeza.Atehere le te mendojme dicka krejt ndryshe.Sikur brenda ketyre planeve te thurura me intriga per te vepruar gjate dites te kete plane te thurura me dashuri per te bere te tjeret te lumtur ose si fillim veten.Me beso do te jete krejtesist ndryshe.Do te ndihesh me i lumtur .Atehere do te shohesh vertet se sa ''kot''kane ikur ditet e jetes tende.Kjo jete nuk perseritet.Ajo vjen dhe shkon pa kuptuar.Nuk eshte asnje lloj kenaqesie teksa sheh dike tek vuan ,qofte edhe per shkak te dikujt tjeter.Ajo qe sot njerezit jane te infektuar eshte nje semundje ngjitese me plot egoizem qe nuk njeh kufi dhe nuk te nxjerre kerrkund.Por mos harro nuk eshte e pasherueshme!Asgje ne kete bote nuk eshte pa zgjidhje.Vepro me te tjeret sic deshiron te veprojne ata me ty!Puno,perpiqu te fitosh dinjitet,fisnikeri dhe respekt nga te tjeret.Perpiqu te mbjedhesh dashuri dhe do te korresh lumturine me te madhe.Mos ec ne siperfaqen e tokes si i pamposhtur sepse nje dite do te largohesh dhe do te lesh gjithcka pas.Mos u mundo te fitosh famen.Te ndihet emri yt ne bote per pasuri te cmueshme,pune te jashtligjshme te bashkangjitura me ''trimeri''dhe''guxim''.Se di pse disa i emertojne te tilla ne kete rast.Ti perpiqu qe kete fame ta arrish nga miresia dhe bukuria shpirterore qe do te percjellesh tek te tjeret.Edukata,keshilla,ndihma .Nese nuk ke mundesi te medha atehere kthehu ne familjen tende te vogel.Tek nena,babai,femijet e tu qe presin kaq shume nga ti.Ata te mjaftojne.Te pakten bej ata te lumtur .Padyshim do te ndihesh ti me fatlumi qe e dhuron kete lumturi sesa ata qe e marrin prej teje!
L.M
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
