Bota ku jetoja une? Ishte thjesht perfekte. Une jetoja ne kutizen time te kristalte.Ne ate Kutize qe askush e asgje nuk me prekte.Ne qoshe te saj, une...qesja pambarimisht,lodroja dhe jetoja e lumtur.keshtu ishte deri ate dite.Ajo dite trokiti lehtas ne deren time dhe pameshirshmerisht me theu kutizen..KrraK !- beri ajo.E gjithcka u copetua brenda meje.Cuditerisht fillova te pikoja..nxirrja kristaleza te vegjel nga syte.Ate cast kuptova se femijeria me kish braktisur.Ngeli thjesht nje kujtim ashtu si kutiza.U gjenda para nje pasqyre,portreti saj me tregonte veten time.Kishim imazh te njejte por nuk e di pse ajo me dukej ndryshe.Kerkova me kot ciltersine,ndersa genjeshtra e mashtrimi me ndoqen pambarimisht e me lodhen sjashmerisht.Papritur dhe kujtimet e kutizes e brenda ato te femijerise mu fshin e lan si deshmi nje brenge te lodhur.Bota ime e re...Gjithcka filloi nga zero!Ishin te njejta fytyra,te njejtat emra,te njejtat vende ...por mungonte vogelushja e kutizes! Shpertheu karakteri i forte. Isha vajza moskokecarese dhe pandjenja ..por thelle me zemer tmerrsisht te dhembshur.Aktoret u lodhen dhe corren maskat duke marr me vete gjithcka un kisha.Me kot u mundova te jem ajo qe smund te jem.Un qe ne gjen jam gatuar e tille.Nje zemerpule qe urren padrejtsine ...por qe thelle brenda vetes urren termin "Urrejtje".uk mund te ndrrysh ate vajzen qe qesh perzemersisht dhe adhuron cdo molekule qe e rrethon.E ckuptim ka jeta...pa u rritur,pa udhetuar me njerez qe te duan,zhgenjejne,lendojne...Por qe ne fund te fundit ata jane dashuria dhe kenaqesia.vec keshtu mund te them pa frike dhe e plotesuar qe un ''JETOJ".Jam pjese e te mrekullueshmes eksistence.Papritur e ndjej veten te huaj,dikur vogelushe tani hmm nuk di si ta quaj..por po ndjej qe po rritem.Bej po te njejtat marrezira,jam po e njejta mistrece..por qe brenda meje jane disa caste bosh..disa caste qe mi bejne syte te me mbushen me lot.Jane caste qe me bejne te kuptoj se pavaresisht cmendurirave qe vazhdoj te bej nuk ndihem akoma si me pare.Nuk ka vetem lumturi,merzitem qofte edhe nga nje fjale..ndoshta e pathene.Sa endrra kam patur kur isha vetem 7 vjece,edhe kur isha 10 vjece,po me pas? Dikush qe kurre nuk mendoja te isha!..E adhuroja kur isha thjesht une,ajo vajza qe luante me kukulla,ajo qe adhuronte te luante futboll,qe zihej me cuna dhe nuk pyeste fare,qe kerkonte fantazma,qe bente shpata per te mbrojtur keshtjellen e lagjes,qe shikonte filma vizatimor,qe lexonte cdo lloj libri per te mesuar me shume.Sot jam UNE! Ajo qe mundohet te mos jete loja e te tjereve,ajo qe adhuron ta shohin ate duke luajtur futboll dhe ti thone se e luan Super -WAW,ajo qe qe nqs zihet me cuna lendohet.Ka momente ku une ndihem vertet si tetori.Momente ku rrembyeshem kalojne oret...ecen..shkel gjethet e rena...largohesh neper endrra ..valevitesh tek notat muzikore,shkruan pa fund( shpesh dhe pa sens) dhe ecen pa destinacion.Momente ku ne zemer mbizoteron nje ambient vjeshterak,nostalgjik e i permallur,te cilat tmerresisht ke nevoje per dike dhe njekohesisht kerkon...vetmine! Dhe jane momente qe duam te ikim larg,te zhdukemi sepse gjithcka qe na rrethon na duket e pakuptimte,nisesh ngadale duke ecur me hapa te heshtur si ne mjegull,merzia ecen drejt nje udhe qe te ndan e te largon,e duke menduar ndjen frike...pasiuri,trishtim e perserit pyetjen e perseritshme, a do ta ndjeje ndokush mungesen time? Une udhetova..udhetova ne rrugen time te shkurter,ne ate shtegun qe zakonisht e quaj ''Jete"...E ndersa kthej koken here pas here shoh sa shum gjera kam lene pas.Madje disa prej tyre kam filluar ti humbas dalengadale ne hollin e pafund te harreses.Fije te zbehta e te holla shprese,copeza vetmie,kenge qe mbajne kujtime,njerez qe udhetojne me mua gjate stacioneve te njejta dhe ndahen te stacioni i rradhes,nje vend qe me con prapa ne kohe,nje fotografi e phurosur qe me sjell nje moment te se shkuares,nje cift te dashuruarish qe me ben te ndjej zili,nje bashkudhetar vendosa ta bej mik,disa momente qe ngjane me gezimet,lumturine,e vertet qe nuk i'a dola kurre te arrija ne vrapin e saj.Isha nje njeri qe nuk dontete zinte shum vend ne shoqeri por kisha nevoje per pak dahsuri njerezore e te sinqerte dhe ne fakt nuk e mora kurre.Dua vetem te mundohem ti lejoj njerezve te me njohin per ate qe jam vetem apo me personat me te afert,per ate qe ndjej para se te arrij ta fsheh.Une e kam patur gjithmone te veshtire te isha ajo qe ishte deri tani,thjesht vetja ime! Por keshtu esht jeta.Ndonjehere te duket sikur dy sy te shikojne,kur ne te vertet ta as nuk te kane vene re.te duket sikur ke gjetur dike prej kohesh dhe ne te vertet nuk ke gjetur asgje.Dhe nqs keto nuk ndodhin atehere esht nje mrekulli.Por mrekullite nuk zgjasin kurre pergjithmone...
Essay By: Greselda Baci 2014
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
paqja
Lloji: Ese filozofike
NE KETO VARGJE PASQYROHET DESHIRA PER NJE JETE ME TE MIRE,NJE JETE NE PAQE,NJE JETE PA LUFTE E KONFL...
Mbresa nga Shtepia ...
Lloji: Ese filozofike
Nje fasade ku cdo gjethe permban nje histori ,sa here leviznin nga era, ato po flisnin ,po drridhe...
Me e veshtire eshte...
Lloji: Ese filozofike
cfare esht qenia njerzore ne vtevete?Per Kete gje,ne cafrdo kuadri qe ta shohesh,asnje nuk ka nje p...
Komentet e fundit!
Emri:
marigona
Email:
gona@hotmail.com
Komenti:
shum shum mir
por jeta esht si nje loj kjo bot esht e reme por atje lart esht e vertet sepse perballesh me mekanet
Emri:
boraida
Email:
bora.dervishaj@yahoo.com
Komenti:
fantastike
faleminderit vertet ishe teper e qarte ne mendime dhe fjalet q ke perdorur jane goxha te thella tlumt
Emri:
ervesta kucuku
Email:
erakucuku@yahoo.com
Komenti:
wow ishte nje ese e pakrahasueshme ti paske talent ne letersi moj vajze nesedo me jep emailin qe te njihemi qenke e admirueshme
tlumt 
