Zilja e alarmit ra. U zgjova me pertese dhe e fika. Pas disa sekondash hapa syte dhe sapo pashe valixhen e mbyllur, energjia me pushtoi te gjithen. Zbrita duke rreshkitur shkallet dhe pashe mamin, babin, motrat teksa conin valixhet ne taxi. Vrapova lart dhe nisa te behesha gati me furi.Mora gjithcka me nevojitej dhe zbrita poshte. Pas pak minutash gjendeshim ne taxi, gati per tu nisur. Udhetimi per ne aeroport nuk zgjati shume, por une isha aq e emocionuar saqe mu duk se zgjati me ore te teare. Kur mberritem ne aeroport nuk pritem shume per tu nisur. Sa hap e mbyll syte ndodheshim ne avion. Pas pak avioni nisi te levizte dhe u shkeput nga toka.Makinat sa vinin dhe zvogeloheshin e i ngjanin milingonave. Rete e bardhe ishin me te bukura se kurr. Dita ishte qelibar dhe pavaresisht se nuk shijuam perendimin e mirefillte te diellt, kundruam efektet ne qiell.Me vone me zuri gjumi dhe u zgjova nga zhurma e rrotave qe u ulen.E kuptova qe kisha fjetur shume.Ora shenonte 9:00 e mengjesit. Me pas zbritem nga avioni dhe morem nje taksi. Pergjate autostrades Amsterdami mu duk shume i thjeshte. Por gjithcka ndodhi sa cel e mbyll syte. Dolem nga autostrada dhe ja tek u shfaqen rradhet e shtepive te imagjinates sime, qe ngriheshin buze kanaleve dhe bicikletat e kudondodhura.Kaluam mbi nje kanal dhe nga ura pashe dhjetera shtepi lundruese te ankoruara pergjate brigjeve. dukej si nje pikture e vjeter por e vertete dhe ne driten e mengjesit gjithcka dukej aq idilike sa te therte perbrenda. Hoteli e kishte emrin Filosoof dhe secila prej dhomave mbante emrin e nje filozofi. une dhe motrat ishim ne katin perdhes te Kirkegardi. Ne vizituam shume vende por vendet qe me lane me shume pershtypje ishin: Vondelpark, shtepia e Ana Frank, Legjia me Drita te Kuqe dhe shume muze mahnitese. Neper qytet kishte vidha kudo pergjate kanaleve dhe farat shkeputeshin nga pemet, por nuk ngjanin si fara por si petalet e trendafilit te dala boje. Keto petale bashkoheshin nga era si tufa zogjsh: ishin me mijera, si nje stuhi bore ne pranvere. Debora pranverore e Amsterdamit. Ne shkuam ne nje restorant te quajtur Oranjee. Ate dite ajri ishte paksa i thellimte por dielli i ngrohte rregullonte gjithcka. Anash tavolines kalonte si shigjete nje varg i panderprere ciklistesh, kurse ne anen tjeter rridhte uji i kanalit, i mbytur nga miliona frute qe ngjanin si fara. Disa barka te vogla ishin ankoruar ne brigjet e veshura me tulla, te mbushura pergjysme me uji shiu, disa thuajse te fundosura. Pak me tej pergjate kanalit mbini shtepite lundruese. Ishte mrekullia vete.. Ate dite vendosa te pija pak shampanje. Piva nje gllenjke. Shkuma e shampanjes mu shkri ne goje dhe flluskat u ngjiten drejt veriut ne tru. E embel, fergelluese, e shijshme. Gjate gjithe asaj dite dielli nuk perendoi, ishte si nje femije tekanjoz qe nuk pranonte te shkonte te flinte. Udhetimi ne Amsterdam me la mbresa mahnitese dhe te paharrueshme.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Shembull:
Maria - http://sq.yourliterary.com/vepra.php?id=3816&lloji=Ese+pershkruese
Vepra te ngjashme
Ndjesite e te qenur...
Lloji: Ese pershkruese
Ndjesia qe te shkakton ideja e te qenurit maturant eshte e papershkrueshme. Eshte moment...
Mali i dajtit
Lloji: Ese pershkruese
Ishte dite e diel. Une me familjen kishim dale per “ne” Malin e Dajtit. “Gjithmone “e kam en...
