Kur ndodhesha përgjat brigjeve të dëshirave lundruese të kohës, unë jetoja brenda iluzioneve të përditshmërisë.Kur merrja frymë ajrin e pastër të natyrës, unë dashurohesha në vehtën time.Jetova në kulmet e shtëpive të rrënuara nga dhimbja.Lumturia nuk më falte shpresë për dicka më të madhe se një insipirim.Lotët më derdheshin në vargun e vuajtjeve.
Jam unë.Jam një gjethe e këputur nga dega , një fantazmë e humbur rrugëve të qytetit të pazhurmshëm, një specie e mbushur me ndjenja.Jam unë që fshihem diku.Në sirtaret e fëmijërisë, në ëndrrat e gjumit, në shikimet mallëngjyese të kohës.Jam unë e fshehur aty ku më rrah zemra, ku syri më pikon lot, aty ku më dridhen duart.Aty ku nuk mund të ndaloj të tashmen, ku nuk përkas me të vërtetë.
Jetoj aty ku shohë dritën, ku ndjej erën, ku ndëgjoj zërat, ku ëndërroj të vërtetën, ku shprehi mallin nga jeta.Jetoj në kasollen e kujtimeve, duke hapur sirtarët e vegjëlisë dhe strukem në mërzi, ku largohem nga skëterrat e lumturisë.Dhe jetoj këtu ku jetoj sot.Në botën e të gjallëve.Në botën e ndjenjave kapluese unë marrë frymë.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
