Drejtësia është rruga, e vërteta dhe jeta. Është personifikimi i të duhures që lind në hapsirë e kohë dhe që kurr nuk vdes, për tu kthyer kështu në një nga themelet e jetës njerëzore. Gjendemi, pra, para një të vërtete të madhe që quhet "drejtësi" ku të gjithë e dimë, e njohim dhe mbështetemi në të. Nga ana tjetër jemi ne ata që shpesh mbyllim sytë dhe të padrejtën e kurorëzojme si të drejtë.
Drejtësia është e bukur dhe si e tillë nuk është e lehtë. Shpesh herë do na duhet të vuajmë për shkak të saj. E ky detaj nuk shprehet askund tjetër më mirë se tek "Ferri" i Dante Aligerit. Këtu kemi lartësimin deri në hyjnore të kësaj vlerë, kemi shfaqjen pa shtrembërime, pa ndërhyrje, ashtu si realisht duhet të jetë. Është gjykimi me drejtësi absolute mbi ato shpirtra, tashmë të vajtueshëm, që i ka dërguar në ferr. Ja pra, të bësh drejtësi në këtë rast është të gëzosh e lumturohesh përjetë apo të zhytesh përgjithnjë në zullumin e vuajtjes. E gjitha kjo si pasojë e egos njerëzore që vë në plan të parë vetëm interesa e vese që e çojnë njeriun drejt humbjes fizike e shpirtërore. Duket sikur edhe ferri, kryeinstitucioni i së keqes së mishëruar, është gjunjëzuar para një vlerë të tillë si drejtësia. Është kjo vlerë që qëndron në thelb të gjykimit. Gjykim i drejtë që i paraprin asaj që jepet në ferr. E gjithë kjo veprimtari i jep një dozë të madhe dinamizmi jetës tonë. Nuk janë të pakta as rastet vetjake ku brengosem nga tensioni i zgjedhjes sepse jo gjithmonë kemi të bëjmë me gjykime të formave të skajshme të drejtësisë apo padrejtësisë. Shpesh vihemi para fragmenteve të shkëputura të jetës ku asnjë copëz nuk është e qartë dhe zgjidhja e ekuacionit të drejtësisë është jashtëzakonisht e vështirë, më e vështirë nga se mund të perceptoje shpesh here qenia njerëzore në çast. Në aspektin e deklaratave verbale, e kam shumë të lehtë për të thënë: "Po, unë dua më të mirën për të tjerët", por në praktikë, kjo është e vështirë dhe sfiduese. Kudo ka një konflikt interesi ku shumica prej nesh tentojmë t'u japim përparësi interesave dhe mirëqenies vetjake mbi atë të përgjithshmen. Drejtësia është çdo moment e pranishme në jetën tonë prandaj nuk mund të mendojmë që për një çast mund të jemi të drejtë dhe për një çast tjetër mund të mos jemi. Nuk pretendoj drejtësi të plotë sepse e përsosura është larg dhe gabimi është gjithmonë i pranishëm. Ajo që pretendoj është dëshirë e plotë për drejtësi, që përmirësimi të konsistojë në përputhjen e kësaj dëshire me veprimet e mia. Kështu forca e vullnetit të dalë mbi të pavullnetshmen.
Nëse me të vërtetë ne duam ta kemi drejtësinë në kohën tonë, duhet ta zbatojmë atë. Ne duhet të duam për të tjerët atë që e duam për vete. Ne duhet të përpiqemi për të drejtat e të tjerëve me të njëjtin zell dhe vendosmëri, siç përpiqemi për të drejtat tona. Ne duhet të zgjerojmë horizontet tona dhe të shohim se çfarë është e mirë për botën, në vend që të shohim se çfarë është e mirë vetëm për veten tonë. Këto janë mjetet e paqes. Në fund gjithçka është për ne. Atë që dhamë atë edhe do të marrim.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
