Njerëzit kanë tendencë të shohin dallimet mes njëri-tjetrit duke dashur të diferencojnë njëri tjetrin si nga pasuria , statusi social, apo edhe perceptimin e tyre në lidhje me konceptin e “normales. Të gjithë jemi të ndryshëm por të gjithë duhet të trajtohemi njësoj , pavarësisht vecorive që na karakterizojnë. Kur isha më e vogël, kishte raste që dhe unë e ndjeja veten inferiore. Në shkollë nuk isha nga ata tipat karizmatikë që i bënin të gjithë shokët përvete dhe kishin një shoqëri të madhe. Më mjaftonte shoqja ime e ngushtë. Pamvarësisht se nuk isha vajza tipike në shkollë që e njihnin të gjithë, megjithatë mua më pëlqente mënyra ime e jetës. Në shtëpi kishte raste kur nuk ndjehesha fare. Motrat e mia dhe kushërinjë shpesh mblidheshin së bashku me njëri-tjetrin, loznin, kercenin, degjonin muzikë dhe madje ndonjëherë zemëroheshin me mua sepse nuk bashkohesha me ta. Unë përpiqesha t’i sqaroja thjesht se nuk më pëlqentë ajo lloj muzike apo smë pëlqen të kërcej por përgjigja që merrja ishtë “ti nuk i përket këtij planeti”. Prindërit e mi ishin të vetmit që nuk mërziteshin nga unë. Nëna ime e quante këtë "sindroma e fëmijës së mesëm " .
Në shkollë të mesme, po ndryshoja disi, nuk isha më ajo vajza e vetmuar, isha më sociale, megjithatë përsëri kisha shumë ndryshime me të tjetër. Ndryshe nga bashkemoshatarët e mi, atëherë pëlqeja muzikën rrok, vishesha shumë e “çrregullt” siç me përshkruanin, smë pëlqenin festat me shumë njerëz dhe madje akuzohesha pse hobi im ishte matematika . Të tjerët më shikonin plot dyshime, madje shpesh përshpërisnin për shijet e mia “jonormale”. Për ta isha “ndryshe” jo nga pamja fizike, por për shkak se unë nuk ndiqja të njëjtat trende me ta, thjesht nuk ndodhesha në të njëjtën lokomotivë me ta. Ndoshta për faktin se ata nuk më kuptonin, apo nuk përpiqeshin fare ta bënin këtë, shpesh ndihesha keq me veten time. Ndoshta për këtë fakt vendosa të ndryshoj, të mos jem më delja e zezë e shoqërisë sime.
Por gjithmonë e kam bindur veten që nuk ishte faji im për faktin e të qënurit “e huaj”' në shoqëri . Nëse ato do të më kuptonin, do të ishte më e lehtë të pranonin shijet e mia të ndryshme. Të gjithë kemi diçka të vecantë, por kjo s’do të thotë që duhet ti etiketojmë të tjerët negativisht, dhe sikur të mos na pëlqejë ajo çfarë shohim tak ata. Ndoshta një pjesë të fajit në rastin tim e kishte mentaliteti, sipas të cilit të gjithë duhet të sillemi njësoj, të përshtatemi në çdo detaj me rregullat e shoqërisë. Sot jam ndryshe, ndoshta me rritjen në moshë ndryshokan dhe preferencat, sjellja, dëshirat, të menduarit, perceptimet. Jam shndërruar në vajzën normale siç të gjithë donin të isha. Megjithatë mbetem akoma e indinjuar nga ata njerëz që preferojnë kaq shumë të paragjykojnë sjelljen e tjetrit. Në këtë botë të lirë askush nuk duhet të izolohet, të tjetërsohet , apo të trajtohet si dele e zezë.
Ndalohet rreptesisht ri-botimi i paautorizuar i veprave te postuara ne kete
website neper website te tjera!
Perjashtim ben rasti kur shkruani emrin e vertete te autorit te vepres se
bashku me linkun zyrtar te vepres!
Paragjykimi
Lloji: Ese filozofike
"Po i drejtë s'është syri i njeriut,që pa njohur mirë shpirtin e një tjetri,vetëm duk'e parë...
Lloji: Analize letrare
Një ditë më pyeti dikush, nëse isha e kënaqur me jetën. Pa menduar fare i thashë po. Më pyet...
Autobiografia ime
Lloji: Ese pershkruese
AUTOBIOGRAFIA
Unë quhem ENISA ! Jam një vajzë 12 vjeçare. Lindur në qytetin e Durrësit, ku e...
Shoqeria...!
Lloji: Ese shpjeguese
NË SHOQËRINË e sotme shumë njerëz ndihen të vetmuar. Vetmia mund të prekë njerëz të të gj...
Të jesh pro apo ku...
Lloji: Ese argumentuese
Një ndër gjyqet me më shumë vëmendje në vend ishte gati për të nisur.Një burrë i akuzu...
Barazia
Lloji: Tregim
Le të shqyrtojmë personat. Qeniet njerëzore do të përshtaten përkufizimin tonë të njerëzve ...
Përse
Lloji: Rrefenja
Unë jam një fëmijë me autizem. Jeta ime ka qenë e mbushur me situata të pakuptueshme dhe ndosh...
museesi im i pare
Lloji: Ese pershkruese
Më kujtohet mësuesi im i parë
Isha shumë e njomë kur pata kuptuar se duhej që të shkoja në ...
Ja kush do te jem u...
Lloji: Analize letrare
Ja kush do t jem unë në të ardhmen!!!
E kush nuk do të donte një të ardhme të mirë për...
Pse kemi frikë nga...
Lloji: Ese argumentuese
Shumë njerëz në varësi të karakterit të tyre dhe të rrethanave shoqërore janë të prirur
t...
Lloji: Ese argumentuese
"Shoqëri" e lehtë ta thuash por e vështirë për disa njerëz për tu mbajtur.Shoqërinë e mirë...
Te prisja
Lloji: Poezi meditative-filozofike
U vesha me të zeza hodha shaminë mbi krye
u nisa me hapa drejt funeralit tim
nga e zeza dhe drit...
Komentet e fundit!
Emri:
J korcar
Email:
jojojojojojojo@gmail.com
Komenti:
Po kështu jam ndjerë dhe unë.
Kisha preferenca të. kundërta me ta.
Si edhe kisha nota 10 absolute dhe isha dukshëm më lart se të gjithë në mësime.Nuk është e nevojshme që të dalim nga
vetvetja prej tyre. Duhet që të ecim përpara , të mos i qahemi. askujt dhe të mos viktimizohemi. Duhet të mësojmë
shumë mirë në shkollë dhe të shoqërohemi me njerez të
mirë.Kështu e kam fituar kete betejë të ashpër.Shumë mirë që ke nxjerrë kete histori dhe shprehe indinjaten tende
